Quantcast
Channel: روایات معتبر درباره آخرالزمان - جنبش سایبری 313 l ظهور , آخرالزمان , مهدویت , جنگ نرم , امام زمان (عج)
Viewing all 172 articles
Browse latest View live

120 علامت آخرالزمان از دیدگاه امام صادق(ع)

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
امام صادق(ع) طي روايتي به جزئيات علائم و مفاسدي كه در آستانه انقلاب مهدي فراگير جامعه بشري مي گردد اشاره نموده اند كه گويي اين پيشگويي ها مربوط به همين قرن حاضر است:

120 علامت آخرالزمان از دیدگاه امام صادق(ع)

 


1. آنگاه كه ديدي حق مرده و اهل حق از ميان رفتند.

2.و ديدي كه           ستم همه جا را گرفته است.

3.و ديدي كه           قرآن فرسوده شده و بدعتهايي از روي هوا و هوس در مفاهيم آن آمده است.

4.و ديدي كه           دين بي محتوا شده، همانند ظرفي كه آن را واژگون نمايند.

5.و ديدي كه           اهل باطل بر اهل حق بزرگي جويند.

6.و ديدي كه          شر آشكار است و از آن نهي نهي شود و هر كه كار زشت انجام دهد معذورش دارند.

7.و ديدي كه           فسق اشكار گرديده و مردان به مردان و زنان به زنان اكنفا كتتد.

8.و ديدي كه           شخص مؤمن سكوت اختيار كند و سخنش را نپذيرند.

9.و ديدي كه           شخص فاسق دروغ گويد و كسي دروغ و افترايش را بر او باز نگرداند.

10.و ديدي كه            بچه كوچك مرد بزرگ را خوار شمارد.

11.و ديدي كه            پيوند خويشاوندي بريده شد.

12.و ديدي كه            هركه را بكار بد بستايند خوشحال گردد و سخن گوينده را به خودش باز نگرداند.

13.و ديدي كه            پسر بچه همان كند كه زنان كنند.

14.و ديدي كه            زنان با زنان تزويج كنند.

15.و ديدي كه            مداحي و چاپلوسي فراوان شده.

16.و ديدي كه            مرد مال خود را در غير راه  خدا خرج كند و كسي از او جلوگيري نكند.

17.و ديدي كه            چون شخص مؤمني را ببينند، از كوشش و تلاش او به خدا پناه برند.

18.و ديدي كه            همسايه، همسايه خود را اذيت كند و مانعي براي او در اين كار نباشد.

19.و ديدي كه            كافر خوشحال است از آنچه در مؤمن مي بيند و شاد است از اينكه در روي زمين فساد و تباهي بيند.

20.و ديدي كه            آشكارا شراب بنوشند و براي نوشيدنش گرد هم آيند.

21.و ديدي كه            امر به معروف كننده خوار است.

22.و ديدي كه            فاسق در آنچه خدا دوست ندارد نيرومند و ستوده است.

23.و ديدي كه            اهل قرآن و هر آنكه آن را دوست دارد خوار استو

24.و ديدي كه            راه خير بسته شده و راه شر مورد توجه قرار گرفته است.

25.و ديدي كه            خانه كعبه تعطيل شده و دستور به ترك آن دهند.

26.و ديدي كه            مرد به زبان گويد آن چه را عمل نكند.

27.و ديدي كه            مردان خود را براي استفاده مردان فربه كنند، و زنان براي زنان.

28.و ديدي كه            زندگي مرد از پس او اداره مي شود و زندگي زن از فرج او.

29.و ديدي كه            زنان مانند مردان براي خود انجمنها ترتيب دهند.

30.و ديدي كه            در ميان فرزندان عباس كارهاي زنانگي آشكار شد... و ديدي كه پولدار عزيزتر از مؤمن باشد و ربا آشكار شود و بر آن سرزنش نشود.

31.و ديدي كه            زن براي نكاح مردان با شوهر خود همكاري كند.

32.و ديدي كه            بيشتر مردم و بهترين خانه ها آن ها باشند كه به زنان در هرزگي كمك كنند.

33.و ديدي كه            مؤمن به خاطر ايمانش غمناك و خوار گردد.

34.و ديدي كه            بدعت و زنا آشكار گردد.

35.و ديدي كه            مردم به شهادت ناحق اعتماد كنند.

36.و ديدي كه            حلال تحريم شود و حرام مجاز.

37.و ديدي كه            دستورات ديني طبق تمايلات اشخاص تفسير گردد.

38.و ديدي كه            مردم چنان در ارتكاب گناه جري شده اند كه منتظر رسيدن شب نيستند.

39.و ديدي كه            مؤمن نتواند كار بد را نكوهش كند جز با قلب.

40.و ديدي كه            مال كلان در راه غضب الهي خرج شود.

41.و ديدي كه            زمامداران به كافران نزديك شوند و از نيكان دوري گزينند.

42.و ديدي كه            واليان در داوري رشوه گيرند.

43.و ديدي كه            پستهاي حساس دولتي به مزايده گذارده شود.

44.و ديدي كه            مردم با محارم خود نزديكي كنند.

45.و ديدي كه            به حرف تهمت و سوء ظن مردم را بكشند.

46.و ديدي كه            مرد به خاطر آميزش با زنان مورد سرزنش قرار گيرد.(همجنس بازي رواج مي يابد)

47.و ديدي كه            مرد از كسب زنش از هرزگي نان مي خورد و آن را مي داند و به آن تن در ميدهد.

48.و ديدي كه            زن بر مرد خود مسلط مي شود و كاري را كه مرد نمي خواهد انجام مي دهد و به شوهر خود خرجي مي دهد.

49.و ديدي كه            مرد، زن و كنيزش را كرايه مي دهد و به خوراك و پوشيدني پستي تن در مي دهد.

50.و ديدي كه            سوگند هاي بناحق بنام خدا بسيار گردد.

51.و ديدي كه            قمار آشكار گردد.

52.و ديدي كه            شراب را بدون مانع علنا بفروشند.

53.و ديدي كه            زنان مسلمان خود را در اختيار كافران مي گذارند.

54.و ديدي كه            لهو لعب آشكار گشت و كسي كه از كنار آن عبور مي كند از آن جلو گيري نكند.

55.و ديدي كه            مردم شريف را خوار كند كسي كه مردم از تسلطش ترس دارند.

56.و ديدي كه            نزديكترين مردم به فرمانروايان كسي است كه به دشنام گويي ما خانواده ستايش شود.

57.و ديدي كه            هر كس ما را دوست دارد دروغگويش دانند و شهادت او را نپذيرند.

58.و ديدي كه            برسر گفتن حرف زور و ناحق مردم با يكديگر رقابت كنند.

59.و ديدي كه            شنيدن قرآن كريم بر مردم سنگين و گران آيد و در عوض شنيدن سخنان با طل براي مردم آسان است.

60.و ديدي كه            همسايه همسايه را گرامي مي دارد از ترس زبانش.

61.و ديدي كه            حدود خدا تعطيل شده و در آن طبق دلخواه خود عمل كنند.

62.و ديدي كه            مساجد طلا كاري شده.

63.و ديدي كه            راستگو ترين مردم پيش آنان ، مفتريان دروغگو مي باشند.

64.و ديدي كه            شر و سخن چيني آشكار گردد.

65.و ديدي كه            ستمكاري شيوع يافته.

66.و ديدي كه            غيبت را سخن نمكين مي شمارند و مردم همديگر را بدان مژده دهند.

67.و ديدي كه            براي غير خدا به حج و جهاد روند.

68.و ديدي كه            سلطان به خاطر كافر مؤمن را خوار گرداند.

69.و ديدي كه            خرابي و ويراني بيش از عمران و آبادي است.

70.و ديدي كه            زندگي مرد از كم فروشي اداره مي شود.

71.و ديدي كه            خونريزي را آسان مي شمارند.

72.و ديدي كه            مرد براي غرض دنيايي، رياست مي طلبد و خود را به بد زباني مشهور مي سازد تا از او بترسند و كارها به او واگذارند.

73.و ديدي كه            نماز را سبك شمارند.

74.و ديدي كه            مرد مال بسيار دارد ولي از وقتي كه آن را پيدا كرده، زكات  آن رن نپرداخته است.

75.و ديدي كه            قبر مردها را بشكافند و آنها را بيازارند و كفنهايشان را بفروشند.

76.و ديدي كه            آشوب بسيار است.

77.و ديدي كه            مرد روز خود را به نشئه بسر برد و شب را به مستي صبح كند و به وضعي كه مردم درآنند اهميت ندهد.

78.و ديدي كه            با حيوانات عمل زشت انجام مي دهند.

79.و ديدي كه            حيوانات همديگر را بدرند.

80.و ديدي كه            مرد به مصلي رود ولي چون برمي گردد جامه به تن ندارد.

81.و ديدي كه            دل مرد سخت و چشمانشان خشك و ياد خدا بر آنان سنگين آيد.

82.و ديدي كه            كسبهاي حرام شيوع يافته و بر سر آن رقابت كنند.

83.و ديدي كه            نماز خوان براي ريا و خود نمايي نماز مي خواند.

84.و ديدي كه            فقيه براي غير دين فقه مي آموزد و دنيا و رياست طلب مي كند.

85.و ديدي كه            مردم دور كسي را گرفته اند كه قدرت دارد.

86.و ديدي كه            هر كسي روزي حلال مي جويد مورد سرزنش قرار مي گيرد و جوينده حرام مورد ستايش و تعظيم.

87.و ديدي كه            در مكه و مدينه كارهايي مي كنند كه خداوند دوست ندارد و كسي هم نيست كه مانع شود و هيچ كس آنها را از اين اعمال زشت باز نمي دارد.

88.و ديدي كه            آلت لهو و لعب در مكه و مدينه آشكار مي گردد.

89.و ديدي كه            اگر كسي سخن حق مي گويد و امر به معروف و نهي از منكر مي كند ديگران او را نصيحت كنند و بگويند: اين كاربر تو لازم نيست.

90.و ديدي كه            مردم به همديگر نگاه مي كنند و به مردم بدكار اقتدا نمايند.

91.و ديدي كه            راه خير به كلي خالي است و كسي از آن راه نمي رود.

92.و ديدي كه            مرده را به مسخره مي گيرند و كسي براي مرگ او غمگين نشود.

93.و ديدي كه            هر سال بدعت و شرارت بيشتر مي شود.

94.و ديدي كه            مردم و انجمنها پيروي مگر از توانگران.

95.و ديدي كه            به فقير چيزي بدهند درحاليكه به او بخندند و براي غير خدا به او ترحم نمايند.

96.و ديدي كه            نشانه هاي آسماني پديد آيد ولي كسي از آن هراس نكند.

97.و ديدي كه            مردم در حضور جمع همانند بهائم مرتكب عمل جنسي شوند و هيچ كس از ترس، كار زشت را انكار نكند.

98.و ديدي كه            مردم در غير اطاعت خدا زياده خرج كنند ولي در مورد اطاعت خدا از كم هم دريغ كنند.

99.و ديدي كه            بي احترامي به پدر و مادر آشكار گردد و مقام آنها را سبك شمارند و حال آنها در پيش فرزند از همه بدتر باشد.

100.و ديدي كه          زنها بر حكومت غالب گشته و پستهاي حساس را قبضه كنند و كاري پيش نرود جز آنچه طبق دلخواه آنان باشد.

101.و ديدي كه          پسر به پدر خود افترا زند و به پدر و مادر خود نفرين كند و از مرگشان خوشحال گردد.

102.و ديدي كه         اگر روزي بر مردي بگذرد و در آن روز گناهي بزرگ مرتكب نشده باشد مانند هرزگي  يا كم فروشي و يا انجام كار حرام يا ميخوارگي ، آن روز گرفته و غمگين است و خيال مي كند كه روزش به هدر رفته و عمرش در آن روز بيخود تلف شده است.

103.و ديدي كه        سلطان مداد غذايي را احتكار مي كند.

104.و ديدي كه       حق خويشاوندان پيامبر (خمس) بنا حق تقسيم شود و بدان قمار بازي كنند و ميخوارگي نمايند.

105.و ديدي كه       با شراب مداوا كنند و براي بيمار نسخه نمايند و بدان بهبودي جويند.

106.و ديدي كه       مردم در مورد ترك امر به معروف و نهي از منكر بي عقيدگي بدان يكسان شوند.

107.و ديدي كه       منافقان و اهل نفاق سر و صدايي دارند و اهل حق بي سر و صدا و خاموشند.

108. و ديدي كه      براي اذان گفتن و نماز خواندن مزد بگيرند.

109.و ديدي كه       مسجدها پر است از كسانيكه ترس از خدا ندارند و براي غيبت و خوردن گوشت اهل حق به مسجد آيند و در مساجد از شراب مست كننده توصيف كنند.

110.و ديدي كه      شخص مست از خرد تهي گشته و بر مردم پيش نمازي كند و به مستي او ايراد نگيرند و چون مست گردد گراميش دارند.

111. و ديدي كه     هر كه مال يتيمان بخورد به شايستگي او را بستايند.

112.و ديدي كه       قضات به خلاف دستور خدا داوري كنند.

113.و ديدي كه        زمامداران از روي طمع خيانتكاران را امين خود سازند.

114.و ديدي كه         ميراث حق را فرمانروايان بدست افراد بدكار و بي باك نسبت به خدا داده اند، از آنها حق حساب بگيرند و جلوي آنها را رها سازند تا هرچه خواهند انجام دهند.

115.و ديدي كه        بر فراز منبر ها مردم را به پرهيزكاري دستور دهند ولي خود گوينده به دستورش عمل نكند.

116.و ديدي كه        وقت نماز را سبك شمارند.

117.و ديدي كه        صدقه به وساطت ديگران به اهل آن دهند و بخاطر رضاي خدا ندهند، بلكه روي درخواست مردم و اصرار آنها بپردازند.

118.و ديدي كه        تمام هم و غم  مردم شكم و عورتشان است و باكي ندارند كه چه بخورند و با چه آميزش كنند.

119.و ديدي كه        دنيا به آنها روي آورده است.

120.و ديدي كه         نشانه هاي حق مندرس گشته است.
در چنين موقعي مواظب خود باش و نجات خود را از خداوند بخواه.

منابع:
-روضه كافي ،”مرحوم كليني"،حديث 7

-بحار الانوار،"علامه مجلسي"،ج 52 ، صص 254-260.

-ترجمه روايت برگرفته از كتاب "عدل منتظر"، گفتار هفتم، نوشته"داود الهامي"ص170
نقل از» وبلاگ موسسه آخرالزمان

ارتباط بین مرگ ملک عبدالله و ظهور +پاسخ استاد پناهیان

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)

سرزمین حجاز (عربستان کنونی) در روایات مربوط به آخر الزمان، آبستن حوادث بسیار مهمی است. از مهمترین این حوادث می توان به اختلافات داخلی در خاندان پادشاهی حجاز، درگیری های نظامی در سرزمین حجاز، قتل نفس زکیه در مسجدالحرام، خسف یا فرو رفتن سپاهیان سفیانی در بیابان بیداء عربستان و مهمتر از همه، ظهور حضرت مهدی (عج) از شهر مکه، اشاره کرد.

 

  

به گزارش جنبش سایبری 313 , سرزمین حجاز (عربستان کنونی) در روایات مربوط به آخر الزمان، آبستن حوادث بسیار مهمی است. از مهمترین این حوادث می توان به اختلافات داخلی در خاندان پادشاهی حجاز، درگیری های نظامی در سرزمین حجاز، قتل نفس زکیه در مسجدالحرام، خسف یا فرو رفتن سپاهیان سفیانی در بیابان بیداء عربستان و مهمتر از همه، ظهور حضرت مهدی (عج) از شهر مکه، اشاره کرد. بسیاری از نشانه ها و وقایع نامبرده، مربوط به سال ظهور و یا اندکی پس از ظهور حضرت مهدی (عج)  می باشد که به همین دلیل بررسی آنها در حال حاضر امکان پذیر نمی باشد؛ اما در این میان، وقایع مربوط به اختلافات خاندان پادشاهی حجاز و مرگ آخرین پادشاه مقتدر این خاندان به نام عبدالله، نشانه ای است که در سالهای نزدیک به ظهور اتفاق می افتد(1) و نشانه ي مهمي برای نزدیکی زمان ظهور می باشد.


« از ابوبصیر نقل شده است که گفت:
خدمت امام صادق (ع) عرض کردم :  ابو جعفر (امام باقر (ع)) می فرمود: قائم آل محمد (عج) 2 غیبت دارد که یکی طولانی تر از دیگری است. فرمود: آری. این امر تحقق نیابد مگر آنکه در خاندان فلان اختلاف به وجود آید و حلقه تنگ شود و سفیانی ظهور کند و بلا سخت گردد و مرگ و کشتار مردم را فرا گیرد و آنان به حرم خدا و پیامبرش پناهنده شوند. »(2)


روایت دیگری نیز با مضمون مشابه از امام رضا(ع) نقل شده است:


« بزنطی از حضرت رضا (ع) روایت می کند که فرمود:  از  جمله  نشانه های  فرج، حادثه ای است که بین 2 حرم مکه و مدینه رخ دهد. پرسیدم آن حادثه چیست؟ فرمود: تعصب قبیله ای بین 2 حرم بوجود آید و فلانی از خاندان فلان، 15 رئیس قبیله را به قتل رساند.» (3)


در روایت های ذکر شده، ملاحظه فرمودید که از آخرین خاندان پادشاهی حجاز، با عنوان بنی فلان یا آل فلان نامبرده شده است .

ذکر یک نکته ي بسیار مهم: یکی از دلايلی که ائمه ي اطهار (ع) عبارت بنی فلان یا آل فلان را برای آخرین خاندان پادشاهی عربستان برگزیده اند و صریحاً به نام دقیق این خاندان اشاره نکرده اند، می تواند این مسئله باشد که ذکر نام صریح این خاندان، موجب می شده است تا خاندان های پادشاهی که در عربستان حکومت کرده اند، هیچ کدام نام ذکر شده در روایات را بر خود ننهند؛  چرا که هیچ خاندانی  قاعدتاً  دوست نمی دارد كه نامش، همنام آخرین خاندان پادشاهی حجاز در روایت های ذکر شده از معصومین (ع) باشد. زیرا درصورت همنام بودن نام این خاندان ها با آخرین پادشاهی عربستان در روايات، موجب عکس العمل شیعیان اهل بیت (ع) می شده است .


در مورد آخرین خاندان پادشاهی حجاز، روایات ذکر شده از معصومین (ع)، تنها به ذکر عبارت بنی فلان اکتفا نکرده و مختصات دقیقتری از آخرین پادشاه مقتدر عربستان نیز ارايه کرده اند. به طوری که برخی از روایات، نام آخرین پادشاه عربستان را « عبدالله  » عنوان کرده اند. روایت زیر از آن جمله است :


« امام صادق (ع) فرمودند:
هر کس مرگ عبدالله را برای من تضمین کند، من ظهور قائم را برای او تضمین می کنم. سپس فرمود: وقتی عبدالله بمیرد، مردم برای حکومت با کسی توافق نکنند و این اختلاف و درگیری به خواست خدا تا ظهور صاحب الامر (عج) ادامه یابد. حکومت های چند ساله پایان یافته و تبدیل به حکومت چند ماهه و چند روزه شود. راوی می گوید: سئوال کردم: آیا این ماجرا به طول می انجامد؟ فرمود: هرگز. »(4)


همانگونه که ملاحظه فرمودید، روایت فوق از پادشاهی به نام عبدالله نام می برد که مرگ او در ایام نزدیک به ظهور اتفاق می افتد. نکته ي مهم اینکه اولین عبارت این روایت، حالت شرطی داشته و مرگ عبدالله را پیش زمینه ي ظهور حضرت قائم (عج) معرفی می کند: « ... هر کس مرگ عبدالله را برای من تضمین کند، من ظهور قائم (عج) را برای او تضمین می کنم ... ».


همچنین ادامه ي روایت بیان می دارد که بعد از مرگ عبدالله ، اختلافات زیادی بر سر به دست گیری قدرت پدید می آید و این مسئله تا ظهور حضرت قائم (عج) ادامه می یابد. با توجه به این مطالب، به وضوح می توان دریافت که عبدالله حاکم حجاز می باشد و مرگ او منجر به اختلافات داخلی در حکومت حجاز شده و ضعف و اختلافات داخلي در حكومت فاسد حجاز، زمینه را برای ظهور حضرت مهدي (عج) و به دست گیری حکومت حجاز توسط ایشان و سپس بسط اين حكومت به كل دنيا مهیا می نماید.


روایت دیگری که میتواند دلیل بر این باشد که پادشاه عربستان همان عبدالله روایات هست در ادامه می آید:

 

 

 

 

« عن مسند احمد عن النبی صلی الله علیه و آله و سلم : یحکم الحجاز رجل اسمه علی اسم حیوان، إذا رأیته حسبته فی عینه الحول من البعید و اذا اقتربت منه لا تری فی عینیه شیئاً، یخلفه أخ له إسمه عبدالله، ویل لشیعتنا منه؛ اعادها ثلاثاًً : بشرونی بموته ابشرکم بظهور الحجة، بشرونی بموته ابشرکم بظهور الحجة، بشرونی بموته ابشرکم بظهور الحجة. »(5)


« از مسند احمد از پیامبر (ص) نقل شده است: مردی در حجاز حکومت خواهد کرد که اسمش چون اسم حیوان است ؛ هنگامی که او را از دور ببینی ، تصور می کنی که در چشمش کژی (انحراف) وجود دارد و هنگامی که به او نزدیک می شوی، در چشمش چیزی نمی بینی ؛ بعد از او برادرش که نامش عبدالله است ، خلافت می نماید ؛ سپس سه مرتبه تکرار کردند وای بر شیعه ما از او . . . ;خبر مرگش را به من بشارت دهید تا من ظهور حجت را به شما بشارت دهم. 

 


همانگونه که در روایات ذکر شده ملاحظه فرمودید، نام آخرین پادشاه حجاز (عربستان)، عبدالله می باشد. عجیب اینکه از سال 2005 میلادی و پس از مرگ ملک فهد پادشاه سابق عربستان، حکومت عربستان به دست برادر ناتنی وی، ملک عبدالله بن عبدالعزیز افتاد. البته از سال 1996 میلادی و به دنبال سکته ي ملک فهد پادشاه سابق عربستان، حکومت عملاً به دست ولیعهد آن زمان این کشور، یعنی ملک عبدالله  افتاد؛ اما حکومت و سلطنت رسمی ملک عبدالله ، از سال 2005 میلادی آغاز گشت.

نکات قابل تاملی که در روایات بالا ذکر شد 1-اسمش چون اسم حیوان است 2-در چشمش کژی (انحراف) وجود دارد.

 

با یک جستجوی ساده در مترجم گوگل می توان به معنی اسم فهد پی برد ؛ فهد در لغت عربی به معنای یوز پلنگ است ! عجیب اینکه روایت می فرماید : بعد از پادشاهی که نامش همچون حیوان است، برادرش عبدالله به پادشاهی می رسد. در عربستان کنونی نیز ملک عبدالله که برادر ملک فهد «  یوزپلنگ » است، سلطنت را از سال 2005 میلادی و به دنبال فوت ملک فهد به عهده گرفته است .


همچنین انحراف چشم ملک فهد نیز در تصاویری که از وی پخش شده کاملا مشهود است .

 

 


 


این مسئله که بعد از قرن ها، شخصی به اسم عبدالله حکومت و سلطنت را در حجاز بر عهده گرفته است، از اهمیت بسیاری برخوردار است. زیرا همانگونه که ذکر کردیم، آخرین پادشاه مقتدر حجاز قبل از ظهور حضرت مهدی (عج) نیز عبدالله  نام دارد. بنابراین احتمال دارد (توجه کنید که فقط احتمال دارد) ملک عبدالله فعلي، همان عبدالله ذکر شده در روایات باشد.


 


 

همانطور که بیان نمودیم، ممکن است ملک عبدالله  عربستان كه از سال 2005 میلادی رسماً حکومت این کشور را بر عهده گرفته است، همان عبدالله حاکم حجاز ذکر شده در روایات باشد. مسايل دیگری نیز وجود دارند که احتمال درست بودن این انطباق را تا حدی  افزایش می دهند. یکی از مسايلی که تا حدی ملک عبدالله و خاندان پادشاهی آل سعود در عربستان را با مطالب ذکر شده در روایات پیرامون آخرین خاندان پادشاهی حجاز در آخرالزمان، تطبیق می دهد، شرایطی است که خاندان پادشاهی آل سعود در حال حاضر آن را تجربه می کند.


در روایات ذکر شده، ملاحظه فرمودید که از اختلافات و کشمکش در آخرین خاندان پادشاهی حجاز در زمان نزدیک به ظهور سخن به ميان آمده است.  عجیب  اینکه  خاندان  پادشاهی آل سعود نیز کم کم می رود تا شرایط ذکر شده در روایات را تجربه کند و دچار اختلافات در رأس حکومت شود. گرچه ملک عبدالله به دلیل به دست گیری عملی قدرت از سال 1996 تاکنون، توانسته است حکومت عربستان را با اقتدار حفظ نماید، اما وضعیت خاندان آل سعود بسیار شکننده است و بنابر نظر اکثر کارشناسان مسايل سیاسي، در آینده ای نزدیک، خاندان آل سعود دچار بحران جدی در به دست گرفتن قدرت خواهد شد.


« ... وقتی عبدالله بمیرد، مردم برای حکومت با کسی توافق نکنند و این اختلاف و درگیری به خواست خدا تا ظهور صاحب الامر (عج) ادامه یابد. حکومت های چند ساله پایان یافته و تبدیل به حکومت های چند ماهه و چند روزه شود ... »(6)

بدین ترتیب همانگونه که ملاحظه فرمودید، به نظر می رسد که وضعیت خاندان پادشاهی آل سعود در عربستان، شباهت بسیار زیادی با آخرین خاندان پادشاهی حجاز در روایات مربوط به آخرالزمان دارد. گرچه این تطبیق قطعی و صد در صد نمی باشد، اما توجه به آن و پی ریزی مناسبات سیاسی و نظامی شیعیان با عربستان بر پایه ي آن، خالی از لطف نمی باشد. بدین صورت که با توجه به شباهات ذکر شده، شیعیان باید وضعیت داخلی خاندان پادشاهی عربستان را به دقت زیرنظر گیرند تا اختلافات و جنگهای داخلی عربستان در سالهای آینده، گریبانگیر آنها نشود. از سوی دیگر، با مشاهده ي اختلافات داخلی در خاندان پادشاهی عربستان، باید بیش از پیش احتمال نزدیکی ظهور حضرت مهدی (عج) را داد و مطابق این احتمال، آمادگی ها را در جهت استقبال از آن حضرت و دوری از فتنه های آخرالزمان، افزایش داد.


پاسخ استاد پناهیان به اینکه از کجا معلوم در آخرالزمان هستیم و تطبیق دادن نشانه های ظهور 

 

 

اولا این که ما از کجا معلوم هست در آخرالزمان هستیم دو نوع علت میشه براش ذکر کرد.

 

 

بعضیا میگن آقا این حوادث ممکنه هزار مرتبه دیگه هم شبیهش رو داشته باشیم؛ مثلا شما تطبیق میدید که بیرون شهر کوفه 70 نفر به شهادت برسن یکجا، ممکنه آقای حکیم و نمازگزاران نمازجمعه نجف اشرف باشه... ممکنه.

 

 

 

میگه نه آقا، ممکنه هزار بار دیگه 70 نفر 70 نفر کشته بشن، معلوم نیست که این قصه همون قصه باشه!

 

 

 

یا میگی آقا، یه کسی به نام عبدلله در یه جایی حاکمه، اگر ایشون فوت بکنه بعد از او یه حکومت بی ثباتی در منطقه حجاز پیش میاد و بعد از اون ظهور رخ خواهد داد...

 

 

 

میگه آقا ممکنه هزار تا عبدلله دیگه بیاد و فوت کنه و بعدشم دچار بی ثباتی بشه اون منطقه.

 

 

 

سفیانی ظهور بکنه، باید بیاد نقشه منطقه خاورمیانه رو بهم بریزه، و الان حداقل ده سالی هست دست استکبار جهانی تو پوست گردو مونده، خودشونم صد مرتبه اعلام کردن ما چاره ای نداریم جز اینکه نقشه خاورمیانه رو بهم بریزیم...

 

 

 

با این ترکیب دیگه نمیتونن مدیریت کنن منطقه رو...

 

 

 

شاید اون سفیانی که در روایات آمده و مسیر حرکتشم مشخصه، و هیچ کاری هم نمیکنه جز نقشه خاورمیانه رو بهم زدن، نقشه ای که استکبار برای خاورمیانه زده همون باشه!!! شاید؛

 

 

 

میگه آقا، ممکنه نقشه خاورمیانه هزار مرتبه دیگه، دویست هزار سال دیگه هم هی همینجور تغییر کنه، بالا بشه، پائین بشه، ظهور رخ نده!

 

 

 

در مقابل اینجور برخورد با اخبار ظهور، باید گفتش که اهل بیت عصمت و طهارت که بیکار نبودن که علامتی رو بگن که علامت نیست!

 

 

 

اگه بنا باشه هزار تا عبدلله دیگه بیاد فوت بکنه و شرایط بی ثباتی اونجا پیش بیاد، این چه علامتیه؟!

 

 

 

شما آدم عاقل باشی میتونی اینجوری علامت بدی مردمو بذاری سر کار؟!

 

 

 

آقا، اگه بنا باشه که خاورمیانه نقشه ش 200 هزار مرتبه دیگر تغییر پیدا بکنه با حرکتهایی شبیه حرکت سفیانی، و این همانی نباشه! احتمالش بالا نباشه و تا 200 هزار سال دیگه قصه تأخیر بیفته! خب این چه طرز علامت دادنه توسط اهل بیت عصمت و طهارت؟!

 

 

 

شما زحمت بکشید یه مرتبه بفرمائید چهارده معصوم اشتباه کردن علامت دادن! چرا به ما میگید تطبیق نده؟!

 

 

 

به اهل بیت بفرمائید این چه علامت دادنیه؟ اصلا علامت ندید!

 

 

 

وقتی که درباره ی اخبار مربوط به حوادث ظهور روایاتی رو آدم میشنوه، نباید باهاش انقدر بی اعتنا و بی احترام برخورد بکنه؛

 

 

 

یه دفعه ای به برخی روایات مربوط به اخبار حوادث ظهور که میرسن، یه جوری بعضیا گیر به سند روایت میدن، که تو مسائل فقهی اونجوری گیر نمیدن به سند! تو مسائل تاریخی اونجور گیر نمیدن به سند؛

 

 

 

کتابی ست به نام بیان الائمه، من این کتاب رو کامل بررسی نکردم میزان اِتقانش رو ببینم، لذا به عنوان یه کتاب مرجع(به طور قطعی خودم حداقل) معرفی نمیکنم، شاید خیلی هم زحمت کشیده نویسنده محترم؛

 

 

 

نوشته بود که کشورهای غربی میان اسلحه هاشون رو میگذارن در کشورهای منطقه و بعدشم به عراق حمله میکنن، از راه جنوب حمله میکنن، تا بغداد رو با نبرد نظامی پیش میرن، بغداد رو عفواً وارد میشن! لِأنَّ اُمرائُهم من عُمَلائِهم؛ چون رؤسای بغداد عملاءِ خودشونن.

 

 

 

حالا اینو قبل از اینکه صدام بیاد رو کار، نوشته؛ بعدشم آدم میبینه نعل به نعل اتفاق میفته!!

 

 

 

صدام که از امراء اونها هست... نه آقا معلوم نیست! معلوم نیست! هیچی معلوم نیست! آقا نگو! آقا نبین! آقا...

 

 

 

این چه طرز برخورده؟! بالاخره ائمه هدی علائم ذکر کردن؛ این در حالیه که ائمه هدی علیهم السلام وقتی که خبر میدن یه جوری دقیق خبر میدن.

 

 

 

اومد پرسید، آقا امام صادق از سفیانی برامون بگو؛ آقا فرمود کدوم سفیانی؟ سفیانی اول یا سفیانی دوم؟

 

 

 

گفت آقا مگه دو تا سفیانی هستن؟

 

 

 

فرمودند بله؛ سفیانی اول این جنایت رو میکنه تو منطقه عراق، سفیانی دومه که شش ماه قبل از ظهوره؛

 

 

 

اینجوری آدرس میدن... که شما سَرسَری نگیرید... معلومه ائمه هدی علیهم السلام قصد جدی داشتن برای اخبار آخرالزمان دادن.

 

 

 

یه دفعه ای ما نمیدونم چطور بزرگوار میشیم؟!

 

 

 

میگیم نه حالا اینا رو بذاریم کنار...

 

 

 

شما احتمال نمیدید که ائمه هدی علیهم السلام برای هوشیاری ما اینا رو فرمودن؟

 

 

 

کار تطبیقش سخته؛ بله... بله سخته...

 

 

 

ممکنه آدم اشتباه بکنه؛ بله... ممکنه آدم اشتباه بکنه...

 

 

 

یقینی نباید تطبیق بدیم؛ باشه... ولی 200 هزار سال دیگه هم توپو پرت نکن پشت بوم!!

 

 

 

ارزش اخبار مربوط به حوادث پایانی رو نباید تو کم بکنی...

 

 

 

آقا معلوم نیست ممکنه هزار تا دیگه عبدلله بیاد... اگه بگی هزار تا دیگه عبدلله بیاد و فوت بکنه و ال بشه و بل بشه، پس من به اون گوینده خبر شک میکنم؛ آقا بالاخره گوینده خبر میخواسته خبر بده یا میخواسته ما رو بذاره سر کار؟! قصد داشته معمای سرگرم کننده مطرح کنه ما سرگرم بشیم؟ یا نه، واقعا یه خبر خاصیه؟

 

 

 

آقا این حکوت معلومه، از سراپاش میریزه که این عبدلله بره بی ثباتی میشه؛ تو روایت هم همینو گفتن...

 

 

 

استکبار چاره ای نداره جز اینکه نقشه خاورمیانه رو بهم بریزه... بهم بریزه هم باید کشتار بکنه، راه دیگه ای نداره برا نجات... و اونا جنایتکار هستن که این کارو بکنن؛

 

 

 

این چرا نباید اون سفیانی باشه؟

 

 

 

تو باید دلیل بیاری که اون نیست... تو باید دلیل بیاری!

 

 

 

رسول خدا دارن کلماتی رو... امیرالمومنین دارن کلماتی رو... تا برسه اوجش امام صادق علیه السلام... بعد از امام صادق علیه السلام هم.... با همه ی احتیاط کاری ها و مخفی کاری هایی که صورت میگرفت...

 

 

 

انقدر اخبار مربوط به حوادث ظهور رو میدادن که بعضی ها از بنی العباس طمع میکردن برای این که، این اخبار رو به خودشون منصوب بکنن؛ اِسمای خودشون رو تغییر میدادن که متناسب اون اخبار، مردم رو به اشتباه بندازن... انقدر خبر دادن جدی بوده...

 

 

 

البته چند تا نکته رو باید رعایت کرد... نباید الکی تطبیق داد، نباید عجولانه قضاوت کرد، نباید بی احتیاطی کرد، نباید قطعی نظر داد؛ ولی احتمالات درجاتش رو که کنار هم میذارید، این قطعات پازل داره یه نقشه ای رو به ما نشون میده؛ همه شو که نمیتونی انکار کنی که...

 

 

 

آقا کسی هست که از قم قیام میکنه، اسم او اسم یکی از انبیاء عظامه... خب اسم آقا روح للهه و حضرت عیسی بن مریمم که هست... همون میشه دیگه...

 

 

 

معلوم نیست... ممکنه هزاران سال دیگه، هزاران نفر دیگه قیام بکنن...

 

 

 

دوباره یه روایت دیگه میاری، میگی آقا در روایت نوشته که اسم او روح لله است... حالا چی میگی؟!

 

 

 

 

 

 

ممکنه حالا مثلا! روح لله های دیگه قیام بکنن!

 

 

 

شما هم خیلی بیکاری ها...! ائمه معصومین علیهم السلام خبر نداشتن که کسی به نام آسید روح لله نازنین ما قیام میکنه؟

 

 

 

پس یا به اخبار آخرالزمان هم خبر داشتن، هم اگر یه روح لله دیگه باشه باید اعلام میکردن که روح لله اولی که قیام میکنه نه، یکی دیگه... کما اینکه مشابهش رو تو موارد دیگه اعلام فرمودن...

 

 

 

بعضیا علاقه دارن اینا رو انکار کنن... چرا آخه؟!

 

 

 

این یه برخورد...

 

 

 

برخورد دومی که بده صورت بگیره، این هستش که آدم عجولانه و بد قضاوت بکنه... حالا همینجوری هر یک از اون شخصیت های ناشناخته رو که دقیق مختصاتش در نیومده، هی به این تطبیق بدیم، هی به اون تطبیق بدیم؛ هی اعلام کنیم، هی مردمو تو هول و ولا بندازیم و هی سبک کنیم اصلا کار تطبیق دادن و کار تحلیل کردن اخبار آخرالزمان رو؛ اینم کار خوبی نیست...

 

 

 

ولی باید اینا رو جدی گرفت... آقا پیچیدگی هایی هم داره ها... شاید همه بررسی کردن بحث دجال رو هنوز نفهمیده باشن شخصه یا شخصیته؟

 

 

 

ولی آخه یه حرفایی هست نمیشه از کنارش ساده رد شد؛

 

 

 

اما گروه دوم دلایل مربوط به آخرالزمان چه دلایلی هستن؟

 

 

 

گروه دوم دلایلی که دلالت میکنن ما در آخرالزمانیم، و یا میتوانند دلالت بکنند، قواعد ظهور هستن، نه حوادث ظهور؛

 

 

 

قواعد ظهور چیه؟

 

 

 

میفرماید ظهور مهدی ما بعد از یأس رخ می دهد. یا اینکه میفرماید ظهور مهدی ما بعد از اینکه هر کسی ادعا داره تئوری برای اداره حیات بشر داره تئوریش زمین میخوره، یه خلأ تئوریک در جهان پدید میاد بعد ظهور رخ میده....

 

 

 

حوادث ظهور تکلیف ساز نیستن؛ آقا یه عبدللهی از دنیا میره؛ خب ما کاری نمیتونیم بکنیم... باید صبر کنیم بره دیگه، ما که نمیتونیم بکشیمش که!!

 

 

 

ولی قواعد ظهور تکلیف ساز هستن؛ میفرماید ظهور بعد از کِی رخ میده؟ بعد از اینکه هیچ کسی تئوری ای نداشته باشه برای عالم...

 

 

 

من الان از شما میپرسم؛ آیا تئوری ای برای اداره حیات بشر موجوده که امتحان نشده باشه؟!

 

 

 

تو کدوم رشته علوم انسانی ادعا شده که تئوری جدیدی به بازار اومده؟

 

 

 

بعد عقلتو قاضی کن؛ امکان آمدن تئوری جدیدی هست؟!

 

 

 

در حالی که تئوری اسلامی ما داره پا میگیره و به عنوان یگانه تئوری خودشو داره معرفی میکنه؛

 

 

 

آقا دموکراسی که اونا میگفتن پایان تاریخه، مغز حمار که نخورده بودن که اینو گفته بودن، بررسی کرده بودن برای خودشون؛ دکترا که بگیرین باید بری حرفای اونا رو امتحان بدی بهت دکترا بدن؛ یه دفعه اینجا که میرسه بی اعتبار میشن؟!

 

 

 

تق دموکراسی هم که در اومد!

 

 

 

یکی از قواعد ظهور، که من مایلم اینو جزء قواعد ظهور بگذارم، نه از حوادث ظهور... یه قومی قبل از ظهور قیام میکنن یُوَطِّئونَ لِلمهدی سُلطاناً... مقدمه ساز ظهور حضرت میشن... خب همه ی مفسرین آیات قرآن و روایات میفرمایند اون قوم ایرانیان هستند؛ المیزان علامه طباطبایی رو ببینید؛ ذیل اون آیه سوره مائده "یا ایها الذین امنوا من یرتد منکم عن دینه فسوف یاتی الله بقوم یحبهم و یحبونه"؛ علامه میفرمایند این آیه مال ایرانیای آخرالزمانه که قیام میکنن و مردانه قیام میکنن مختصاتش اینه؛ مختصاتشم تو روایات اومده؛ اینا باید بلند شن، قیام بکنن؛ شهید بهشتی تعبیر زیبایی داشت، من اصلا ارادات پیدا کردم به شهید بهشتی که فرمودن هیچ چیزی ظهور آقا رو نزدیک نمیکنه، مثل اینکه ما بلند شیم یه جامعه نمونه بسازیم و به جهانیان ارائه بدیم؛ این ظهور حضرت رو نزدیک میکنه... اینو بذار کنار اون نظریه که فساد باید عالم رو بگیره!! نکنه ما هم باید کمک کنیم به فساد؟!

 

 

 

فساد که عالمو میگیره! مقدمه سازه باشیم...

 

ما باید گروه مقاوم باشیم که حق رو ازش دفاع میکنن؛

 

مثلا یکی از قواعد ظهور تبیینه، تمهیزه... باید روشن بشه حق از باطل؛ این کاروان غزه میبینید راه افتاده؟ یکی از قواعد ظهور آقاست...

 

کنفرانس دوربان وقتی همه ی کشورها جز آمریکای جنایتکار گفتن که اسرائیل نژادپرسته، این یکی از تحقق قواعد ظهوره...

 

 

حق شما فکر میکنید چقدر باید آشکار بشه تا آقا بیان؟ چرا شما این همه حرف رو از قواعد ظهور، از اخبار ظهور بذار کنار یکی دو تا روایت دیگه؛

 

 

 

1. میفرماید هر کی ظهور رو نزدیک ندونه قسی القلب میشه

 

 

 

2. میفرماید وقتی ظهور رخ میده منتظران حضرت میگن ما انتظار نداشتیم انقدر یکدفعه ای رخ بده!

 

 

 

3. میفرماید خدا امر فرج رو یک شبه اصلاح میکنه، زیاد منتظر مقدمات طولانی نباشید!

 

 

 

در کنار این سه تا روایت شما واقعیت های جهان رو نگاه کن؛ کی فکر میکرد فروپاشی شوروی در عرض کمتر از یک ماه صورت بگیره؟!

 

 

 

کی نمیبینه که الان حرکت های بین المللی، اتفاقات جهانی سرعت پیدا کرده؟

 

 

 

در اخبار آخرالزمان هست که قم مرجعیت علمی پیدا میکنه برای جهان اسلام و جهان بشریت، و از قم به اقصی نقاط عالم علوم اهل بیت نشر پیدا میکنه؛

 

 

 

من چند هزار تا طلبه، از چند کشور جهان الان تو قم دارن درس میخونن آمارشو نگم؛

 

 

 

بعد در روایت تاکید شده، میفرماید از نجف، از کوفه علم میاد تو قم متمرکز میشه، به همه ی عالم منتشر میشه؛ و بعد صریحا میفرماید که این وضعیت باقی میمونه تا ظهور...

 

 

 

این دفعه اومدی، این ایندفعه اون آخریه نباشه؛ دوباره بره دوباره برگرده!

 

 

 

تو میخوای به هر قیمتی شده بگی فعلا ظهور رخ نمیده؟ میخوای این کارو بکنی؟ حالا ما در آخرالزمان هستیم یا نه، خودتان محاسبه بفرمائید...


پیش نوشت:
مقاله آخرین خاندان پادشاهی حجاز در آخرالزمان - نوشته خادم الامام(عج)
1-کتاب عصر ظهور، تألیف علی کورانی عاملی، ترجمه ی مهدی حقی، ناشر: شرکت چاپ و نشر امور بین الملل وابسته به انتشارات امیر کبیر، چاپ چهارم، 1385،

2- بحارالانوار، ج 52، ص 157.وکتاب عصر ظهور، تألیف علی کورانی عاملی، ترجمه ی مهدی حقی، ناشر: شرکت چاپ و نشر امور بین الملل وابسته به انتشارات امیر کبیر، چاپ چهارم، 1385، صفحه ي 268.

3-بحارالانوار، ج 52، ص 210.وکتاب عصر ظهور، تألیف علی کورانی عاملی، ترجمه ی مهدی حقی، ناشر: شرکت چاپ و نشر امور بین الملل وابسته به انتشارات امیر کبیر، چاپ چهارم، 1385، صفحات 267 و 268.

4-بحارالانوار، ج 52، ص 210. کتاب عصر ظهور، تألیف علی کورانی عاملی، ترجمه ی مهدی حقی، ناشر: شرکت چاپ و نشر امور بین الملل وابسته به انتشارات امیر کبیر، چاپ چهارم، 1385، صفحه ي 266.بحارالانوار، ج 52، ص 210.وکتاب عصر ظهور، تألیف علی کورانی عاملی، ترجمه ی مهدی حقی، ناشر: شرکت چاپ و نشر امور بین الملل وابسته به انتشارات امیر کبیر، چاپ چهارم، 1385، صفحه ي 266.

5-کتاب مائتان و خمسون علامة حتی ظهور المهدی (عج):تألیف سید محمّد علیطباطبائی حسنی ناشر مؤسّسه ابلاغ بیروت چاپ دوم ۱۴۲۵ قمری ص ۱۲۲ - 2004 میلادی و کتاب مسند احمد بن حنبل

6- بحارالانوار، ج 52، ص 210.وکتاب عصر ظهور، تألیف علی کورانی عاملی، ترجمه ی مهدی حقی، ناشر: شرکت چاپ و نشر امور بین الملل وابسته به انتشارات امیر کبیر، چاپ چهارم، 1385، صفحه ي 266.

وضعیت دينی مردم پيش از ظهور

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
در اين مقال به بررسي وضعيت ديني مردم پيش از ظهور امام زمان (عجل الله تعالي فرجه الشريف) مي پردازيم.
از روايات فهميده مي شود که در آن روزگار، از اسلام و قرآن جز نامي بر جا نمي ماند، مسلمانان تنها به نام، مسلمان هستند. مساجد، ديگر جاي ارشاد و موعظه مردم نيست.
فقهاي آن زمان بدترين فقهاي روي زمينند و دين با کالاي کم ارزش و بهاي اندکي معاوضه مي شود.

وضعیت دينی مردم پيش از ظهور

 

الف) اسلام و مسلمانان

اسلام به معني تسليم بودن در برابر دستورات الهي است. اسلام برترين و بهترين اديان است که خوش بختي بشر را در دنيا و آخرت تضمين مي کند؛ ولي آن چه ارزش دارد، عمل کردن به دستورات اسلام و قرآن است. در آخر زمان همه چيز بر عکس مي شود؛ يعني از اسلام جز نامي بر جاي نمي ماند. قرآن در جامعه حضور دارد؛ ولي تنها خطوطي است که در برگ ها نقش بسته است و مسلمانان تنها از نام مسلماني برخوردارند و از اسلام نشاني ندارند. پيامبر گرامي اسلام (صلي الله عليه و آله و سلم) مي فرمايد:« دوراني بر امّت من مي آيد که در آن، از اسلام جز نامي نماند و از قرآن جز نقش و تصويري نباشد. مسلمانان به نام، مسلمان خوانده مي شوند؛ ولي نسبت به اسلام از هر کس بيگانه ترند ». (1)
امام صادق (عليه السلام) مي فرمايد: « به زودي دوراني فرا رسد که مردم خدا را نشناسند و معناي توحيد را ندانند تا اينکه دجّال خروج کند ». (2)

ب) مساجد

مسجد جاي پرستش خداوند و تبليغات ديني و ارشاد و هدايت مردم است. در صدر اسلام، حتي کارهاي مهم حکومتي در مساجد انجام مي شد. جهاد در مساجد برنامه ريزي مي شد و انسان از مسجد به معراج مي رفت؛ ولي در آخرالزمان مساجد ماهيت خود را از دست مي دهند و به جاي آموزش و تبليغات و ارشاد ديني، بر تعداد مساجد و تجملات آن افزوده مي شود. در صورتي که مساجد از مؤمنان تهي است. پيامبر خدا مي فرمايد: « مسجد هاي آن زمان آباد و زيباست؛ ولي از هدايت و ارشاد در آن خبري نيست ». (3)

ج) فقيهان

عالمان و دانشمندان اسلامي، حافظان دين خدا در روي زمينند و راهنمايي و ارشاد مردم در دست آنان است. آنان با تحّمل زحمات، مسائل ديني را از منابع شرعي استخراج کرده، در دست مردم قرار مي دهند؛ ولي در آخرالزمان وضع دگرگون مي شود و عالمان آن روزگار بدترين عالمان خواهند بود. رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) در اين باره مي فرمايد: « فقيهان آن روزگار، بدترين فقيهاني اند که در زير آسمان به سر مي برند. فتنه و آشوب،از آنان آغاز مي شود و به آنان نيز باز مي گردد ». (4) شايد بتوان گفت: منظور، عالمان درباري و وابسته اي هستند که جنايات پادشاهان ستمگر و فرمانروايان خودسر را توجيه مي کنند و به آنان رنگ اسلامي مي دهند؛ آناني که حاضرند با هر مجرم و جنايت پيشه اي، کنار آيند؛ مانند وعاظ السلاطين وابسته به وهابيت، که مبارزه با آمريکا و اسرائيل را خلاف شرع مي دانند. آنان که در برابر جنايات اسرائيل دم بر نياوردند و جنايات وهابيان را در کشتن زائران خانه خدا توجيه کردند و برايش آيه و روايت آوردند. آري، بايد گفت: آنان بدترين فقيهانند که فتنه ها از آنان شروع شده، به آنان نيز باز مي گردد.

د) خروج از دين

يکي ديگر از علائم آخرالزمان اين است که مردم از دين خارج مي شوند. روزي امام حسين (عليه السلام) به نزد اميرمؤمنان (عليه السلام) آمد. گروهي در گرداگرد حضرت (عليه السلام) نشسته بودند. ايشان به آنان فرمود: « حسين پيشواي شماست. چنانکه رسول خدا او را سيّد و سرور ناميده است. از نسل او مردي ظهور خواهد کرد که در اخلاق و چهره، شبيه من است. او دنيا را پر از عدل و داد مي کند؛ چنان که [ پيش از آن ] پر از ستم و جور شده است ». سؤال شد: اين قيام در چه زماني خواهد بود؟ فرمود:« افسوس! هنگامي که از دين خارج شويد؛ هم چنان که زن براي شوهرش از لباسش خارج مي شود ». (5)

ه) دين فروشي

انسانم مکلّف است که اگر جانش به خطر افتاد، از مالش بگذرد تا جانش محفوظ بماند و اگر دينش را خطري تهديد کرد، از جانش مايه بگذارد تا خطر متوّجه دينش نشود؛ ولي در آخرالزمان دين را به بهاي کمي مي فروشند و انسان هايي که صبح مؤمن بوده اند، بعد از ظهر کافر مي گردند.
رسول خدا (صلي الله عليه و آله و سلم) در اين باره فرموده است: « واي بر عرب از شرّي که به آنان نزديک شده است. فتنه هايي چون پاره هاي شب تاريک و ظلماني. صبح گاهان مرد مؤمن است و به هنگام غروب کافر. گروهي دين خود را به بهاي ناچيز و متاع اندک مي فروشند. کسي که در آن روز به دين خود چنگ زده و پاي بند است، همانند کسي است که گلوله اي از آتش را در دست گرفته يا بوته اي از خار را در دست مي فشرد ». (6)
اين روايت به ضعف آگاهي مردم آن دوران دلالت دارد.

پي‌نوشت‌ها:

1- قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم) : « سيأتي علي أمتي لايبقي من القرآن إلا رسمه، و لا من الإسلام إلا اسمه، يسمون به و هم أبعد الناس ». ثواب الاعمال، ص 301؛ جامع الاخبار، ص 129؛ بحار الانوار، ج52، ص 190.
2- عن أبي جعفر (عليه السلام) ...: « يا خيثمة، سيأتي علي الناس زمان لايعرفون الله و ما هو التوحيد حتي يکون خروج الدجال... ». تفسير فرات، ص 139.
3-عن النبي (صلي الله عليه و آله و سلم) : « سيأتي زمان علي أمتي... مساجدهم عامره، و هي خراب من الهدي... » بحار الانوار، ج52، ص 190.
4- عن النبي (صلي الله عليه و آله و سلم) : « سيأتي زمان... فقهاأ ذلک الزمان شر فقهاء تحت السماء، منهم خرجت الفتنه، و إليهم تعود ». بحار الأنوار، ج52، ص 19.
5- دخل الحسين بن علي (عليه السلام) علي علي بن أبي طالب (عليه السلام) و عنده جلساؤه، فقال: « هذا سيدکم، سماه رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم) سيداً، و ليخرجن رجل من صلبه، شبهي شبهه في الخلق و الخلق، يملأ الأرض عدلاً، و قسطاً کما ملئت ظلماً و جوراً، قيل له: و متي ذلک يا اميرالمؤمنين؟ فقال: هيهات إذا خرجتم عن دينکم کما تخرج المرأة عن ورکيها لبعلها ». ملاحم، ابن طاووس، ص 144.
6- قال رسول الله (صلي الله عليه و آله و سلم) : « ويل للعرب من شر قد اقترب فتناً کقطع الليل المظلم، يصبح الرجل مؤمناً و يمسي کافراً، و يبيع قوم دينهم بعرض من الدنيا قليل، المتمسک يومئذ بدينه کالقابض علي الجمرة- أو قال: علي الشوک ». مسند احمد، ج2، ص 39.

منبع مقاله :
طبسي، نجم الدين؛ (1385)، دولت موعود، قم: مؤسسه بوستان کتاب (مرکز چاپ و نشر دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم )، چاپ ششم


روزگاری که مردم حرام خدا را حلال،شراب را آب انگور،رشوه را هدیه و ربا را بیع شمارند

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
هنگام خطبه امام علی علیه‌السلام در جمع مردم بصره مردى برخاست و گفت: يا اميرالمؤمنين ما را از فتنه خبر ده. آيا در اين باب از رسول الله (صلى اللّه عليه و آله ) سخنى پرسيده‌اى؟
فرمود: هنگامى كه اين آيه نازل شد (( آيا مردم پنداشته اند كه چون بگويند ايمان آورديم رها شوند و ديگر آزمايش نشوند؟ ))(عنکبوت-2) دانستم، كه تا رسول الله (صلى اللّه عليه و آله ) در ميان ماست، فتنه‌اى بر ما فرود نيايد.
پرسيدم: يا رسول الله، اين فتنه اى كه خدا از آن خبر داده چيست؟ گفت: يا على، امّت من بعد از من گرفتار فتنه خواهد شد. گفتم: يا رسول الله ، آيا تو در روز احد كه جماعتى از مسلمانان به شهادت رسيده بودند، و من شهيد نشده بودم و اين بر من دشوار مى‌آمد، مرا نگفتى: بشارت باد تو را كه شهادت در پى توست؟ پيامبر (صلى اللّه عليه و آله ) مرا گفت: چنين است كه گويى. در آن هنگام چگونه صبر خواهى كرد؟
گفتم: يا رسول الله، آنجا جاى صبر نيست، بلكه جاى شادمانى و سپاسگزارى است.
گفت: يا على، اين مردم فريفته دارايي‌هاى خود شوند و از اينكه دين خدا را پذيرفته‌اند بر خداى منت نهند و رحمت او را تمنّا كنند و از خشم او خود را در امان پندارند. با شبهات دروغ و هواهاى سهوآميز، حرام خدا را حلال شمارند و "شراب" را نبيذ نام نهند و حلال كنند و ربا را عنوان خريد و فروخت دهند و رشوه را "هديه" خوانند.
گفتم: يا رسول الله، در آن زمان مردم را در چه پايگاهى بدانم؟ از دين برگشتگان يا فريب خوردگان؟
فرمود: آنها را در پايگاه فريب خوردگان بدان.

متن حدیث:

وَ قامَ إ لَيهِ رَجُلْ وَ قالَ:
اءخْبِرْنا عَنِ الْفِتْنَةِ، وَ هَلْ سَاءَلْتَ رَسُولَ اللّهِ صَلَّى اللّهِ علَيْهِ وَ آلِهِ؟
فَقالَ عَلَيْهِ‌السَّلامُ:
إِنَّهُ لَمَّا اءَنْزَلَ اللَّهُ سُبْحانَهُ قَوْلَهُ: (الم اءَحَسِبَ النّاسُ اءَنْ يُتْرَكُوا اءَنْ يَقُولُوا آمَنّا وَ هُمْ لا يُفْتَنُونَ)
عَلِمْتُ اءَنَّ الْفِتْنَةَ لا تَنْزِلُ بِنا وَ رَسُولُ اللَّهِ صَلّى اللّهُ عَلَيهِ وَ آلِه بَيْنَ اءَظْهُرِنا، فَقُلْتُ يا رَسُولَ اللَّهِ، ما هَذِهِ الْفِتْنَةُ الَّتِى اءَخْبَرَكَ اللَّهُ بِها؟
فَقالَ: ((يا عَلِىُّ إِنَّ اءُمَّتِى سَيُفْتَنُونَ مِنْ بَعْدِى )) فَقُلْتُ يا رَسُولُ اللَّهِ اءَوَ لَيْسَ قَدْ قُلْتَ لِى يَوْمَ اءُحُدٍ حَيْثُ اسْتُشْهِدَ مَنِ اسْتُشْهِدَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ وَ حِيزَتْ عَنِّى الشَّهادَةُ، فَشَقَّ ذلِكَ عَلَىَّ، فَقُلْتَ لِى : ((اءَبْشِرْ فَإِنَّ الشَّهادَةَ مِنْ وَرائِكَ))؟ فَقالَ لِى : ((إِنَّ ذلِكَ لَكَذلِكَ فَكَيْفَ صَبْرُكَ إِذن ))؟ فَقُلْتُ: يا رَسُولَ اللَّهِ، لَيْسَ هَذا مِنْ مَواطِنِ الصَّبْرِ، وَ لكِنْ مِنْ مَواطِنِ الْبُشْرى وَ الشُّكْرِ، وَ قالَ: ((يا عَلِىُّ إِنَّ الْقَوْمَ سَيُفْتَنُونَ بَعْدِى بِاءَمْوالِهِمْ، وَ يَمُنُّونَ بِدِينِهِمْ عَلَى رَبِّهِمْ، وَ يَتَمَنَّوْنَ رَحْمَتَهُ، وَ يَاءْمَنُونَ سَطْوَتَهُ، وَ قيَسْتَحِلُّونَ حَرامَهُ بِالشُّبُهاتِ الْكاذِبَةِ وَ الْاءَهْواءِ السّاهِيَةِ، فَيَسْتَحِلُّونَ الْخَمْرَ بِالنَّبِيذِ، وَ السُّحْتَ بِالْهَدِيَّةِ، وَ الرِّبا بِالْبَيْعِ قُلْتُ: يا رَسُولَ اللَّهِ، فَبِاءَىِّ الْمَنازِلِ اءُنْزِلُهُمْ عِنْدَ ذَلِكَ؟ اءَبِمَنْزِلَةِ رِدَّةٍ اءَمْ بِمَنْزِلَةِ فِتْنَةٍ؟ فَقالَ بِمَنْزِلَةِ فِتْنَةٍ.



رجعت 1200 مسیحی‌ و یهودی در آخرالزمان

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)

قرار نیست حضرت مهدی(عج) بنی‌اسرائیل را نابود کند، بلکه طبق انجیل متی فصل نوزدهم عبارت ۲۸، پسر انسان برای آن‌ها حکومت تشکیل می‌دهد و بر آن‌ها حکمرانی می‌کند که طبق روایات اسلامی نیز این موضوع مورد تأیید قرار می‌گیرد.


یکی از شبهاتی که کشیشان مسیحی در شبکه‌های ماهواره‌ای مطرح می‌کنند، این است که طبق روایات، دجال به مدت هفت سال حکومت می‌کند و حضرت مهدی(عج) هم هفت سال حکومت می‌کند. بنابراین به استناد همین شباهت -نعوذبالله- دجال همان مهدی موعود است، این کشیشان با همین استدلال مضحک، تلاش می‌کنند به این ترتیب حضرت مهدی(عج) را ضد مسیح معرفی ‌کنند!

حجت‌الاسلام سیدمحمدرضا طباطبایی کارشناس ادیان و مذاهب در پاسخ به شبهه این چنین می‌گوید:

این شبهه با استناد به روایات ضعیف اهل تسنن و حتی برخی منابع شیعه مطرح شده است که در این روایت ضعیف، حکومت حضرت مهدی(عج) را هفت سال قلمداد می‌کند، نکته‌ای که وجود دارد این است که اصلاً‌ معقول نیست حضرت مهدی(عج) که قرن‌ها مردم را در انتظار بگذارد و بعد هم که ظهور می‌کند و حکومتی تشکیل می‌دهد، عمر این حکومت بیش از هفت سال نباشد، این از لحاظ عقلی پذیرفته نیست که مردم منتظر شخصی باشند که عدالت را بر جهان حاکم کند و حکومت جهانی را تشکیل دهد، اما آن حکومت هفت سال بیشتر دوام نداشته باشد. آیا واقعاً می‌توان عدالتی را برای تمام مردم جهان تصور کرد که تنها در هفت سال پیاده شود و سپس نیز بساط این حکومت برچیده شود؟!

با وجود این وقتی به اصل روایات رجوع می‌کنیم، در برخی از آن‌ها آمده است، طول حکومت ایشان 19 سال است. هر چند در برخی از روایات هم هفت سال ذکر شده است، اما بدین معنی که هر سال این هفت سال، به اندازه 10 سال کنونی است، یعنی در مجموع 70 سال می‌شود، در برخی روایات دیگر آمده است خداوند روزها و شب‌های حکومت حضرت مهدی(عج) را طولانی می‌کند و در برخی دیگر از روایات نیز بیان شده است که آن حضرت(عج) 309 سال حکومت می‌کنند.

مرحوم شیخ طوسی در کتاب «الغبیه» و طبرسی و شیخ مفید در «ارشاد» روایت حکومت هفت ساله را نقل می‌کنند، اما معنای آن را این گونه که کشیشان صهیونیستی تفسیر می‌کنند را ارائه نمی‌کنند، بلکه در ابتدای روایت نقل شده که برداشت ما از برخی اعداد این است که آن‌ها در فرهنگ اسلامی دلالت بر کثرت می‌کنند، در خود روایت هم توضیح داده است که هر سال این هفت سال معادل 10 سال است که بیشتر این مفهوم را القا می‌کند.

بنابراین آنچه مورد تمسک کشیشان مسیحی با تفسیری خود ساخته قرار می‌گیرد، تا بر اساس آن شباهتی را میان دجال و امام زمان(عج) جعل کنند و سپس بر اساس این شباهت جعلی بگویند مهدی موعود -العیاذ بالله- همان دجال و ضد مسیح است، صحت ندارد.

*آیا تمام یهودیان در دوران ظهور کشته می‌شوند

همچنین در راستای پروژه اسلام هراسی، شبهه دیگری که مطرح می‌شود این است که حضرت مهدی(عج) می‌آید تا یهودیان را نابود کند و جوی خون از یهودیان راه بیندازد، در حالی که این ادعای کذبی است، حجت‌الاسلام طباطبایی در پاسخ به این شبهه بیان می‌دارد:

حضرت مهدی(عج) دشمن پیروان ادیان ابراهیمی، مانند یهودیان نیست و قرار نیست از کشتار آنان جوی خون راه بیندازد، بلکه قرار است با ظالمان عالم بجنگد، بنابراین آن حاکم علی الاطلاق، قطعاً‌ با آن ظالم یهودی که در مقابل جبهه حضرت مهدی(عج) و حضرت مسیح(ع) بایستد، جنگ خواهند کرد، چه بسا این ظالمان را نیز بکشند، ‌اما اینکه آن مرد الهی بخواهد هر کسی را به صرف داشتن دینی دیگر و لو شخصی مظلوم و مستضعف باشد، بکشد، پذیرفتنی نیست.

جد بزرگوار ایشان امام علی علیه‌السلام در حکومت عادلانه‌شان از اهانت مسلمانان به یک بانوی یهودی می‌فرماید: اگر مسلمانی دق کرده و بمیرد رواست، حال! چگونه فرزند او که قرار است زمین را پر از عدل و دادگری کند و عادل‌ترین حکومت را داشته باشد، بر خلاف سیره جدشان عمل خواهند کرد؟!

در کتاب مقدس درباره پسر انسان در انجیل متّی فصل 19 عبارت 28 آمده است: «عیسی ایشان را گفت، می‌گویم هر آیینه به شما می‌گوید، شما که مرا متابعت کردید،(آدم‌های خوبی که پیرو حضرت عیسی(ع) بودند)، وقتی پسر انسان به کرسی جلال خود نشست و در آخرالزمان که پسر انسان می‌آید، شما نیز به 12 کرسی نشسته(12 حواریون) و داوری خواهید کرد...»،  پس قرار نیست آن‌ها نابود شوند، بلکه حواریون نیز می‌آیند تا حکومتی را تشکیل دهند.

واقعیتی که در روایات بدان تصریح شده است این است که در آخر الزمان حضرت مسیح علیه‌السلام نیز همراه با حضرت مهدی علیه‌السلام ظهور خواهند کرد، آن گاه حضرت مسیح(ع) با معجزات خویش مسیح و ماشیح بود نشان را بر مسیحیان و یهودیان عالم ثابت خواهند کرد، پس از آنکه پیروان این دو آیین به حضرت مسیح(ع) ایمان آوردند، ایشان به عنوان وزیر الایمن امام مهدی(عج)، همه پیروان خود را به حضرت مهدی علیه‌السلام دعوت خواهند کرد، در این صورت مسیحیان و یهودیان بدون جنگ و خون‌ریزی به حضرت مهدی(عج) ایمان می‌آورند، حضرت(عج) با ظالمان می‌جنگند، تمام کسانی نیز که به مسیح علیه‌السلام ایمان دارند، نه تنها به جنگ با ایشان نمی‌پردازند، بلکه با اقتدای به حضرت مسیح(ع)، امام زمان(عج) را در حکومت جهانی حمایت می‌کنند.

در روایاتی در کتاب «کنزالعمال» آمده است که پیامبر(ص) فرمود: «عیسی‌‌بن مریم به همراه 800 مرد و 400 زن از بهترین و شایسته‌ترین افراد روی زمین فرود خواهد آمد»، این افراد یهودی و مسیحی هستند، این بدان معنا نیست که از یهودیان و مسیحیان تنها این افراد نجات پیدا می‌کنند، بلکه آن‌ها برگزیدگانی از دنیای مسیحیت و یهودیت هستند، صالحانی که ظلم نمی‌کنند و مردم را به دین اسلام دعوت می‌کنند که حکومت همه انبیا است.

بنابراین قرار نیست حضرت مهدی(عج) بنی‌اسرائیل را نابود کند، بلکه طبق انجیل متی فصل نوزدهم عبارت ۲۸، پسر انسان برای آن‌ها حکومت تشکیل می‌دهد و بر آن‌ها حکمرانی می‌کند که طبق روایات اسلامی نیز این موضوع مورد تأیید قرار می‌گیرد.



عجيب ترين و بزرگ ترين مردم

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)

مهدویت در آدینه ها

در این مطلب به بررسی و مطالعه احادیثی که در مدح مردم آخرالزمان است ، می پردازیم.در این احادیث مشخص می شود که مردم آخر الزمان از مردم زمان پيامبر يا معصومين ديگر برتري دارند و با وجود نديدن امام و پيامبر و معجزات آنان به ایشان ایمان دارند .

عجيب ترين و بزرگ ترين مردم

 

*عجيب ترين و بزرگ ترين مردم

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم می فرمایند: يا علىّ ! عجيب‏ترين مردم از جهت ايمان، و عظيم ترين ايشان از جهت يقين گروهى هستند كه در آخر الزمان زيست مي‌كنند، زيرا ايشان به ديدار پيامبر نرسیده اند، و حجّت از ايشان غائب است، ولى ايشان به نوشته ‏اى(كتاب‌هاي روايات معصومين) ايمان آورده‏ اند.
من لا يحضره الفقيه ، شيخ صدوق(381 هق ) ، ج 4 ، ص 366

*برادران پيامبر صلي الله عليه و آله و سلّم در آخرالزمان

ابو بصير و او از امام محمد باقر عليه السّلام‏ روايت نموده كه پيغمبر اكرم صلّى اللَّه عليه و آله روزى در جمعى از اصحاب خود دو بار فرمود: خداوندا! برادران مرا به من بنمايان. اصحاب عرض كردند: يا رسول اللَّه! مگر ما برادران شما نيستيم؟ فرمود: نه! شما اصحاب من مي باشيد، برادران من مردمى در آخر الزمان هستند كه به من ايمان مى‏ آورند، با اين كه مرا نديده ‏اند. خداوند آنها را با نام و نام پدرانشان، پيش از آن كه از صلب پدران و رحم مادرانشان بيرون بيايند، به من شناسانده است. ثابت ماندن يكى از آنها بر دين خود، از صاف كردن درخت خاردار (قتاد) با دست در شب ظلمانى، دشوارتر است. و يا مانند كسى است كه پاره ‏اى از آتش چوب درخت «غضا» را در دست نگاه دارد. آنها چراغ هاى شب تار مي باشند، پروردگار آنان را از هر فتنه تيره و تارى نجات مي دهد.
بحار الأنوار ، علامه مجلسي ، ج 52 ، ص 124

*مردم آخرالزمان دقيق و ژرف اندیش

به اين روايتي كه به دقّت و تعمّق مردم آخر الزمان اشاره دارد توجّه نمائيد:
از امام چهارم عليه السلام‌ راجع به‌ توحيد پرسش شد، فرمود: خداى عزّوجلّ دانست كه در آخر الزمان مردمى محقِّق و موشكاف آيند.از اين رو سوره «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» و آيات سوره حديد را كه آخرش «وَ هُوَ عَلِيمٌ‏ بِذَاتِ الصُّدُورِ» است نازل فرمود، پس هر كه براى خداشناسى غير از اين جويد هلاك است.
توحيد صدوق، ص 283، باب40، باب أدنى ما يجزئ من معرفة التوحيد

رافضه در آخرالزمان:

امير المؤمنين عليهم السّلام فرمود: رسول خدا صلّى اللَّه عليه و اله به من فرمود: شبى كه مرا به آسمانها بردند قصرهايى ديدم كه از ياقوت سرخ و زبر جد سبز و درّ و مرجان و طلاى خالص بود، كاه گل آنها از مشك خوشبو و خاكش از زعفران، و داراى ميوه و نخل خرما و انار بود، و حوريه‏ و زنهاى زيبا و نهرهاى شير و عسل كه بر روى درّ و جواهر مى‏ گذشت و در كنار آن دو نهر خيمه ‏ها و غرفه‏ هايى بنا شده بود و در آنها خدمتكارها و پسرانى بودند، و فرشهايش از استبرق و سندس و حرير بود و طنابهايى در آنها بود؛ گفتم: اى حبيب من جبرئيل اين قصرها از آن كيست؟ و قصه آنها چيست؟
جبرئيل گفت: اين قصرها و آنچه در آن است و چندين برابر آن مخصوص شيعيان برادرت و جانشين تو پس از تو بر امّت على است، و ايشان را در آخر الزمان به نامى كه ديگران را آزار دهد بخوانند، آنها را رافضه (واگذارندگان) خوانند، در صورتى كه اين نام براى آنان زينت است، زيرا ايشان باطل را واگذارده و به حق چنگ زده ‏اند، و سواد اعظم اينانند، و اينها مخصوص شيعيان فرزندت حسن پس از اوست، و براى شيعيان برادرش حسين پس از اوست، و براى شيعيان فرزندش على بن الحسين بعد از اوست، و براى شيعيان فرزندش محمد بن على پس از اوست، و مخصوص شيعيان فرزندش جعفر بن محمد پس از اوست، و براى شيعيان فرزندش على بن الحسين بعد از اوست، و براى شيعيان فرزندش محمد بن على بعد از او؛ و براى شيعيان فرزندش حسن بن على پس از او، و براى شيعيان فرزندش محمد المهدى پس از اوست.
اى‏ محمد اينان امامان پس از تو نشانه ‏هاى هدايت و چراغهاى روشن در تاريكى ‏ها هستند، شيعيانشان تمامى فرزندان تو هستند، و دوستداران آنها پيروان حق و دوستان خدا و رسولند، كه باطل را واگذارده و از آن دورى كرده ‏اند، و آهنگ حق نموده و از آن پيروى كرده ‏اند، آنها را در زمان زندگى‏شان دوست داشته و پس از مرگشان زيارت كنند، در صدد يارى آنهايند و به دوستى آنها اعتماد كنند، رحمت خدا بر ايشان باد زيرا او آمرزنده و مهربان است.
دلائل الامامة ، محمد بن جرير الطبري ( الشيعي) ، ص 476.
البته بايد توجه داشت كه اين گونه روايات مشوّقي براي شيعياني است كه در زمان غيبت امام زمانشان اعمال و كردارشان كاملاً مطابق و منطبق با دستورات اهل بيت عليهم السلام بوده‌ و مطيع اوامر آن بزرگواران هستند و نباید اين گونه روايات موجب عجب و غرور آنها گردد.

زمانی که امت پنج چيز را دوست می‌دارند و پنج چيز را فراموش می‌كنند

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
رسول خدا حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله فرمودند:

به زودي زمانی بر امت من می‌آید كه پنج چيز را دوست بدارند و پنج چيز را فراموش كنند.

-دنيا را دوست می‌دارند و آخرت را از یاد می‌برند.

-ثروت را دوست می‌دارند ولي حساب را فراموش مي‌كنند.

-زنان را دوست می‌دارند ولي حور العين را از یاد می‌برند.

-قصرها و کاخ‎ها را دوست می‌دارند ولي قبرها را فراموش می‌کنند.

-جان خود را دوست می‌دارند و پروردگار را از یاد می‌برند.

 آنان از من بيزارند و من هم از آنها بيزار هستم.

متن حدیث:

قال رسول الله صلي الله عليه و اله:
سـَيـَأتي زَمانٌ عليَ اُمتـّي يـُحـِّبونَ خمساً و يـَنـْسـَونَ خـَمـْساً.

- يـُحـِبـُّون الدنيا و يـَنـسـَونَ الـْاخرة.

- وَ يـُحـِّبــُونَ الـْمالَ و يـَنـْسـَونَ الــْحـِسابَ.

- و يـُحـِّبـُونَ النــِّساءَ و يـَنـْسـَونَ الـْحـَوْر.

- و َ يـُحـِّبونَ الـْقـُصـوُرَ و يـََنـْسـَوْنَ الـْقـُبـُور.

- وَ يـُحــِّبـونَ الــّنـْفسَ وَ يــَنــْســَونَ الــّربَ.

اولئكَ بـَريــئونَ منـّي و انا بـَريئٌ مــِنـْهـُمْ.




رويدادها و نشانه های آخرالزمان

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
يکي از مهم ترين موضوع هايي که درباره آخرالزمان و پايان دنيا مطرح مي شود، علامت هاي ظهور دوران آخرالزمان و منجي است. در روايات اسلامي، نشانه هايي بيان شده است (1) که مهم ترين آن ها را به اختصار در اين جا ذکر خواهيم کرد.

 رويدادها و نشانه های آخرالزمان

 

نزول آخرين پيامبر الهي و ختم نبوت که با بعثت پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم تحقق يافت، نخستين نشانه ي پايان به شمار مي رود. افزون بر آن، وقايع فراوان ديگري نيز پيش بيني شده است که طبق مضمون آيات و روايات مربوطه، مقارن با دوره ي آخرالزمان و ظهور منجي موعود است. مهم ترين اين نشانه ها عبارت است از:

1. بحران معنويت:

پيش از ظهور منجي، ظلم و فساد، جهان را فرا خواهد گرفت و مردم به غفلت از خداوند مشغول شده اند. (2) افول معنويت به حدي مي رسد که انواع فسق و ظلم پديدار مي شود.

2. وقوع اختلاف ها و درگيري هاي بسيار:

در آخرالزمان ميان گروه ها و فرقه هاي گوناگون، درگيري هاي فراواني رخ مي دهد. آيه اي از قرآن (3) ظهور فرقه هاي مختلف را در جهان اسلام باعث اختلافات در آخرالزمان دانسته و در تفسير آن به عنوان نشانه اي براي آخرالزمان شمرده شده است. (4) هم چنين آيه اي ديگر، (5) در روايتي از امام معصوم به دوران آخرالزمان تفسير شده است که حاکي از علت درگيري هاي آخرالزماني است. اين علل عبارتند از: ترس، ناامني، گرسنگي، قحطي و کشتار. (6)

3. ظهور دجال:

در هر سه دين يهوديت، مسيحيت و اسلام، ظهور فاسدترين و مخرب ترين جريان در آخرالزمان پيش بيني و از خطر آن پرهيز داده شده است. دجال که تجسم کفر، فريب و گمراهي است، در آخرالزمان مردم را به پيروي و پرستش خويش مي خواند. دجال، فساد عظيمي برپا خواهد کرد و در نهايت، نابود خواهد شد.

4. وقوع مصيبت ها:

آيه اي در قرآن (7) به نزول عذاب براي برخي کافران و گناه کاران در آخرالزمان تفسير شده است. (8) برخي از اين عذاب ها صداي هراسناک، دود در آسمان، حاکمان عالم، فرو رفتن برخي انسان ها در زمين، اختلافات بسيار در دين، قتل و کشتار، ترس، ناامني، گرسنگي، قحطي و فقر عنوان شده اند. (9)

5. خروج سفياني:

لشکري به فرماندهي سفياني در آخرالزمان طغيان مي کند و در کشورهاي اسلامي به ستم مي پردازد. سرانجام اين لشکر در صحرايي بيرون از مکه، گرفتار عذاب الهي مي شود. (10)

6. نداي آسماني:

بنابر روايات شيعه، جبرئيل، نخستين کسي است که با امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف بيعت مي کند و با صدايي بلند، آيه اي از قرآن (11) را تلاوت خواهد کرد. در برخي روايات، آياتي از قرآن (12) بر همين واقعه تأويل شده اند. (13)

7. ظهور منجي:

مهم ترين رخداد آخرالزمان ظهور دوازدهمين امام شيعيان براي رهايي و نجات انسان ها است. شيعيان اثني عشري درباره مصداق منجي موعود، اختلافي ندارند و دلايل قطعي بر آن دارند؛ اما در ديگر مذاهب و اديان، اين گونه نيست و معمولاً به منجي نوعي اعتقاد دارند.

8. نزول حضرت عيسي عليه السلام:

يکي از رخدادهاي مهم آخرالزماني فرود آمدن حضرت عيسي عليه السلام از آسمان است. طبق صريح روايات، ايشان در بيت المقدس و هنگام نماز جماعت به امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف اقتدا مي کند و در جنگ هاي ايشان نيز شرکت خواهد کرد. (14)

9. خروج جنبده اي از زمين:

قرآن با رمز و ابهام از خروج جنبنده اي حکايت مي کند که هنگام روي گرداني مردم از معنويت از زمين خارج مي شود و با مردم سخن مي گويد. (15) آيات ديگر در تفسير آن بياني ندارند و گويا ابهام درباره اين موجود، مراد خداوند بوده است. (16)

10. هجوم يأجوج و مأجوج:

قومي وحشي و فاسد با تخريب سد ذوالقرنين در اندک زماني سرتاسر جهان را پر از ظلم و فساد خواهند کرد تا آن که بنابر روايات، در عصر ظهور مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف، به طور کلي از بين خواهند رفت. (17) برخي يأجوج و مأجوج را يکي از نژادهاي انساني با صفات ظاهري خاص يا موجوداتي خارق العاده دانسته اند که از پشت مانعي مادي خارج مي شوند و به کشتار مردم و تخريب منابع طبيعي خواهند پرداخت. (18) البته تفاسير ديگري نيز در اين باب وجود دارد. (19)

11. رجعت:

در آخرالزمان برخي نيکوکاران و بدکاران که در زمان هاي گذشته مي زيسته اند، دوباره زنده مي شوند. گروه نيکوکار براي خدا و گروه بدکار هم براي شر مي جنگند. بحث هاي مختلفي درباره مسئله ي رجعت از محدثان و متکلمان مطرح شده که در اين مجال نمي گنجد. (20)

12. صلح و آرامش پايدار در سرتاسر جهان:

پس از پيروزي حق بر باطل، آرامش و معنويت، تمام جهان را فرا خواهد گرفت. (21) بدين ترتيب، خلافت انسان بر زمين در سايه ي آخرين امام معصوم به کامل ترين حد خود خواهد رسيد. (22)

پي‌نوشت‌ها:

1. ر.ک: معموري، علي،‌ دايرة المعارف قرآن کريم، ج 1، صص 119-124؛ فاطميان، علي، نشانه هاي پايان، صص 385-457؛ موسوي کاشاني، سيد محمد حسن، جهان در آينده يا علائم ظهور حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه و الشريف، صص 24-287؛ کوراني، علي، عصر ظهور، صص 23-275.
2. انبياء، آيه 1.
3. مريم، آيه 37.
4. عياشي، محمد بن مسعود، تفسير العياشي، ج 1، ص 64.
5. بقره، آيه 155.
6. حويزي، عبدعلي بن جمعة، تفسير نورالثقلين، ج 1، صص 142 و 143.
7. يونس، آيه 50.
8. مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، ج 9، ص 213، ح 91.
9. حويزي، عبدعلي بن جمعة، تفسير نورالثقلين، ج 1، صص 142 و 143.
10. مجلسي، محمدباقر، بحارالانوار، ج 52، ص 182؛ طبري، محمد بن جرير، جامع البيان، ج 22، ص 129، ح 22082.
11. نحل، آيه 1.
12. ق، آيات 41 و 42.
13. حويزي، عبدعلي بن جمعة، تفسير نورالثقلين، ج 5، صص 118 و 119.
14. همان، ج 1، ص 571.
15. نمل، آيه 82.
16. طباطبائي، سيد محمدحسين، تفسيرالميزان، ج 15، ص 396.
17. انبياء، آيه 96؛ ر.ک: طبري، محمد بن جرير، جامع البيان، ج 17، صص 115 و 116.
18. طباطبائي، سيد محمدحسين، تفسيرالميزان، ج 13، صص 379-381.
19. ر.ک: معموري، علي، دايرة المعارف قرآن کريم، ج 1، ص 122.
20. ر.ک: طاهري ورسي، احمدعلي، رجعت يا حيات دوباره؛ کريمي زنجاني، محمد، دايرة المعارف تشيع، ج 8، صص 187 و 188.
21. نور، آيه 55؛ اعراف، آيه 128؛ انفال، آيه 39.
22. آل عمران، آيه 83؛ مائده، آيه 3؛ روم، آيات 4 و 5.

منبع مقاله :
امين خندقي، جواد؛ (1391)، آخرالزمان و آينده گرايي سينمايي، (بررسي و تحليل بيش از پانصد فيلم)، قم: نشر ولاء منتظر (عج)، چاپ اول


آخرالزمان یعنی چه؟ آیا ما در آخرالزمان هستیم؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
آخرالزمان یعنی چه؟ آیا ما در آخرالزمان هستیم؟

اصطلاح «آخرالزمان» در گفتار‌های ادیان آسمانی و روایات اسلامی مطرح شده است و مراد از آن، روز پایانی عمر دنیا (معنای لغوی) نیست، بلکه مراد از آن، دوره زمانی ویژه‌ای است که به‌گونه‌ای معنای آخر بودن را دارد.
اصطلاح آخرالزمان به سه دوره اطلاق شده است:
 
۱. دوره پیامبر خاتم که از بعثت آن حضرت تا قیامت را شامل می‌شود. در این صورت، آخرالزمان، به این معنا است که بعد از آن بزرگوار، پیامبر و شریعت دیگری نخواهد آمد و این دوره، دوره آخرین شریعت است.

۲. دوره غیبت و سال‌های پیش از ظهور که آخرالزمان طبق این معنا، پایان دوره ظلم‌ها، فساد‌ها و حکومت‌های غیرالهی است و با ظهور امام موعود همه مظاهر شرک، ظلم و فساد از بین می‌رود.

۳. دوران ظهور و زمان تشکیل دولت عدل الهی که این حاکمیت، تا آخر عمر دنیا برقرار می‌ماند و دیگر از بین نمی‌رود. در روایتی پیامبر به دختر بزرگوارش فرمود:
«وقتی دنیا هرج‌ومرج شود و فتنه‎ها آشکار گردد و راه‎ها بسته شود و عده‎ای، عده دیگر را فریب دهند، خداوند کسی را که دژهای گمراهی را فتح می‌‎کند، برمی‎انگیزد و او در آخرالزمان، دین را برپا می‌کند».[۱]
با مراجعه به روایات، معلوم می‌‎شود یکی از معانی آخرالزمان، دوران غیبت امام دوازدهم است؛[۲] به‌ویژه سال‎های پیش از ظهور آن حضرت که فتنه‎ها و مشکلات، به اوج خود می‌‎رسد.
در روایتی، با صراحت، به دوران غیبت اشاره شده است:
«ای علی! عجیب‎ترین مردم در ایمان و بزرگ‎ترین آنان در یقین، گروهی هستند که در آخرالزمان به سر می‌برند، پیامبر را ندیده‎اند، امام آنان نیز در غیبت است و آنان به نوشته‎ای ایمان می‌‎آورند».[۳]
با توجه به این روایات می‌‎توان گفت روایاتی هم که نشانه‎های مختلفی برای آخر‎الزمان بیان کرده است، به دوران غیبت و دوران پیش از ظهور اشاره دارد؛ مانند روایتی که می‌‎فرماید: «در آخرالزمان، مردم، امر به معروف و نهی از منکر را ترک می‌‎کنند و اهل ریا می‌‎شوند و نماز و روزه‎شان ظاهری است»[۴] یا «آخرالزمان، زمان بدی است؛ زنان، بی‎حجاب و بزک‌کرده ظاهر می‌‎شوند».[۵]

و در پاسخ به قسمت دوم، چون در روایات، دوران غیبت امام زمان، «آخرالزمان» نامید شده است، می‌‎توان گفت، ما در آخرالزمان هستیم؛ به‌ویژه اینکه بعضی از علائم یاد شده[۶]، در زمان ما وجود دارد، اما اگر کسی منظور از آخرالزمان را فقط چند سال پیش از ظهور حضرت در نظر بگیرد، چون وقت ظهور مشخص نیست، نمی‌‎توان گفت در آخرالزمان هستیم یا نه.[۷]

پی‌نوشت‌ها
۱.بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۳۶، ص ۳۰۸؛ «اذا صارت الدنیا هرجاً و مرجاً و تظاهرت الفتن و تقطعت السبل و أغار بعضهم علی بعض … فبعث الله عزوجل عند ذلک مهدینا التاسع من صلب الحسین … یفتح حصون الضلالة … یقوم بالدین فی آخر الزمان».
2. از روایات فراوانی که از قیام امام مهدی علیه‌السلام در آخرالزمان خبر می‌دهد، نیز روایاتی که در وسائل‌الشیعة، ج۱۶، ص۲۴۴؛ بحارالانوار، ج۳۶، ص۳۲۵؛ مستدرک‌الوسائل، ج۲، ص۲۶۷ آمده است، می‌‎توان این نکته را فهمید.
3. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۷۴، ص۵۶؛ «یا علی اعجب الناس ایماناً و اعظمهم یقیناً قوم یکونون فی آخرالزمان لم یلحقوا النبی و حجب عنهم الحجة فآمنوا بسواد علی بیاض».
۵. کافی، کلینی، ج۵، ص۵۵.
۶. بعضی از ویژگی‌های این دوره چنین است:
- وضع حکومت‌ها: افراد، فاسد و ظالم و حکومت‎ها، ضعیف، استبدادی، زود‎گذر و متزلزل هستند.
- وضع دین: از اسلام و قرآن، فقط اسمی می‌‎ماند و مساجد، زیبا، اما بدون جمعیت است و مردم از دین خارج می‌‎شوند. ‌
- وضع اخلاق: عواطف انسانی ضعیف می‌‎شود و ترحم به یک‌دیگر وجود ندارد. انواع فسادهای اخلاقی، علنی و بدون نهی و جلوگیری در جامعه انجام می‌‎شود.
- وضع امنیت: ترس و اضطراب، فراگیر و راه‎ها نا‌امن است. جنایت‎های هولناک صورت می‌‎گیرد و مردم، آرزوی مرگ می‌کنند. مرگ‎های ناگهانی، زلزله، جنگ، فتنه، بیماری و مرگ زیاد می‌‎شود.
- وضع اقتصاد: باران و محصولات کشاورزی کم می‌‎گردد و رود‌ها و چشمه‎ها خشک می‌‎شوند. گرانی، فقر، گرسنگی و عدم رونق تجارت و بازار، غوغا می‌‎کند. (برای آگاهی بیشتر: ر، ک: نجم الدین طبسی، نشانه‌هایی از دولت موعود.)
۷. البته چون امر ظهور، به عمل‎کرد و خواست مردم نیز بستگی دارد ـ بدین معنا که هر زمان آنان آماده ظهور بودند، ظهور تحقق می‌یابد ـ هر زمان می‌تواند آخرالزمان باشد و زمان ظهور فرا برسد.

نشانه‌های آخرالزمان چیست؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
نشانه‌های آخرالزمان چیست؟

با توجه به برداشتی که از روایات می‌شود، آخرالزمان به زمانی گفته می‌شود که علائم ظهور امام‌ موعود در آن آشکار شود که با توجه به این علائم و آشکارشدن بعضی از آنها آخرالزمان شامل زمان ما نیز می‌شود.
نشانه‌های ظهور امام ‌موعود به دو گونه است:

الف. نشانه‌های متصل به ظهور

نشانه‌هایی که به ‌طور حتم اتفاق می‌افتد و آن‌گاه امام ‌موعود ظهور می‌کنند و تا این نشانه‌ها واقع نشود امام‌ عصر ظهور نخواهند کرد؛ از جمله آن علایم «خروج سفیانی»، «کشته‌شدن نفس زکیه (انسان بی‌گناه) در کنار کعبه» و «قیام سید حسنی» است که هنوز اتفاق نیفتاده است.

ب. نشانه‌های غیرمتصل به ظهور
نشانه‌هایی هستند که قبل از نشانه‌های متصل به ظهور واقع می‌شوند؛ مانند اینکه امر به ‌منکر و نهی‌ از معروف نمی‌شود و کار خوب، زشت و کار زشت، خوب شمرده می‌شود[۱] دروغ‌گفتن حلال می‌شود و ربا و رشوه رواج پیدا می‌کند و زنان به مردها و مردها به زنان شباهت پیدا می‌کنند و...[۲]
از نشانه‌های آخرالزمان این است که آلات لهو نواخته می‌شود و کسی نیست که نهی‌ از ‌منکر [کند] و کسی جرأت بر نهی آن نمی‌کند و نیز در شریف‌ترین مکان‌ها، یعنی مکه معظمه و مدینه منوره آشکارا آلات لهو نواخته می‌شود.[۳]

معرفی منابع برای مطالعه بیشتر
۱. مهدی موعود، علی دوانی؛
۲. دادگستر جهان، ابراهیم امینی؛
۳. مهدی انقلابی بزرگ، ناصر مکارم شیرازی.

پی‌نوشت‌ها
۱. مهدی موعود، علی دوانی، ص۹۴۴.
۲. همان، ص۹۶۳.
۳. گناهان کبیره، عبدالحسین دستغیب، ج1، ص۲۶۲.

به چه دلیل این زمان، آخرالزمان است؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
به چه دلیل این زمان، آخرالزمان است؟

در روایات اسلامی برای دوره آخرالزمان علایم و نشانه‌هایی ذکر شده که با تحقق این علایم و نشانه‌ها، پی‌می‌بریم که هم‌اکنون
در دوره آخرالزمان قرار داریم. اینک به برخی از این علایم و نشانه‌ها اشاره می‌کنیم:

۱. گسترش ترس و ناامنی
امام‌ باقرعلیه‌السلام می‌فرماید: «لایقوم القائم الا علی خوف شدید...؛ قائم، قیام نمی‌کند، مگر در دورانی پر از بیم و هراس».[۱]
و نیز فرمود: «مهدی هنگامی قیام می‌کند که زمام کارهای جامعه در دست ستمکاران باشد».[۲]

۲. تهی‌شدن مساجد از هدایت
پیامبر درباره وضعیت مساجد در آخرالزمان می‌فرماید: «مساجدهم عامرة و هی خراب من الهدی؛  مسجدهای آن زمان آباد و زیباست، ولی از هدایت و ارشاد در آن خبری نیست».[۳]

۳. سردی عواطف انسانی
رسول گرامی اسلام در این‌باره می‌فرماید: «فلا الکبیر یرحم الصغیر و لا القوی یرحم الضعیف و حینئذ یأذن الله له بالخروج؛ در آن روزگار، بزرگ‌ترها به زیردستان و کوچک‌ترها ترحم نمی‌کنند و قوی بر ضعیف ترحم نمی‌نمایند؛ در آن هنگام خداوند به او (مهدی) اذن قیان و ظهور می‌دهد».[۴]

۴. گسترش فساد اخلاقی
رسول‌ خدا می‌فرماید: «قیامت برپا نمی‌شود، تا آنکه زنی را در روز روشن و به‌طور آشکار گرفته، در وسط راه به او تعدی می‌کنند و هیچ‌کس این کار را نکوهش نمی‌کند».
محمدبن‌مسلم می‌گوید، به امام‌ باقرعلیه‌السلام عرض کردم: ای فرزند رسول‌خدا! قائم شما چه وقت ظهور خواهد کرد؟ امام فرمود:
إذا تشبه الرجال بالنساء و النساء بالرجال و اکتفی الرجال بالرجال، و النساء بالنساء؛ هنگامی که مردها خود را شبیه زنان و زنان خود را شبیه مردان کنند و آنگاه که مردان به مردان اکتفا کرده و زنان به زنان اکتفا کنند.[۵]

۵. آرزوی کمی فرزند
پیامبر اسلام فرمود: «رستاخیز برپا نمی‌شود تا آنکه کسی که پنج فرزند دارد آرزوی چهار فرزند کند و آنکه چهار فرزند دارد می‌گوید: کاش سه فرزند داشتم و صاحب سه فرزند آرزوی دو فرزند دارد و آنکه دو فرزند دارد، آرزوی یک فرزند بنماید و کسی که یک فرزند دارد آرزو کند که کاش فرزندی نداشت».[۶]

۶. مرگ‌های ناگهانی
پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «قیامت برپا نمی‌گردد، تا اینکه مرگ سفید ظاهر شود». گفتند: ای رسول‌خدا! مرگ سفید چیست؟ فرمود: مرگ ناگهانی».[۷]

۷. جنگ و کشتار
امام ‌رضا علیه‌السلام فرمود: «پیش از ظهور امام ‌زمان کشتارهای پیاپی و بی‌وقفه رخ خواهد داد».[۸]

پی‌نوشت‌ها
۱. الغیبة، نعمانی، ص۲۳۵.
۲. ملاحم، ابن‌طاووس، ص۷۷.
۳. بحارالانوار، ج۲، ص۱۹۰.
۴. همان، ج۵۲، ص۳۸۰.
۵. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۱، ص۳۳۱.
۶. فردوس‌الاخبار، ج۵، ص۲۲۷.
۷. الفائق، ج۱، ص۱۴۱.
۸. الغیبة، نعمانی، ص۲۷۱.

روایات تامل برانگیز درباره فساد خانواده ها در آخرالزمان +اسناد

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
از مهم‌ترین ناهنجاری های خانوادگی در آخرالزّمان ایجاد گسست شدید عاطفی بین اعضای خانواده و از هم گسیختگی خانواده‌هاست.

 

روایات تامل برانگیز درباره فساد خانواده ها در آخرالزمان +اسناد

 

از منظر احادیث اسلامی، در آخرالزّمان بنیاد خانوده‌ها به شدّت سست و آسیب پذیر خواهد شد و فسادها، فتنه‌ها و آفت‌های فراگیر این دوران، در متن تمام خانه‌های شرق و غرب عالم نفوذ خواهد یافت و نه تنها فرزندان که پدران و مادران را نیز فراخواهد گرفت:
 

"در آخرالزّمان، خواهی دید که پدران و مادران از فرزندان خود به شدّت ناراضی اند و عاقّ والدین شدن رواج یافته است.1 حرمت پدران و مادران سبک شمرده می‌شود.2 فرزند به پدرش تهمت می‌زند، پدر و مادرش را نفرین می‌کند و از مرگ آنها مسرور می‌شود.3 در آن هنگام، طلاق و جدایی در خانواده‌ها بسیار خواهد شد.4 در آن زمان، فتنه ها چونان پاره‌های شب تاریک، شما را فرا می‌گیرد و هیچ خانه‌ای از مسلمانان در شرق و غرب عالم نمی‌ماند؛ مگر اینکه فتنه‌ها در آن داخل می‌شوند."5
 

شهوت‌گرایی و لذّت‌جویی

عفّت و نجابت زنان و مردان آخرالزّمانی در تاخت و تاز اسب وحشی شهوت تاراج می‌گردد و روح ایشان به لجن زاری بدبو از بی‌عفّتی و هواپرستی تبدیل می‌گردد: "همّ و غم مردم (در آخرالزّمان) به سیر کردن شکم و رسیدگی به شهوتشان خلاصه می‌شود، دیگر اهمیّت نمی‌دهند که آنچه می‌خورند حلال است یا حرام؟ و اینکه آیا راه اطفای غرایزشان مشروع است یا نامشروع؟!6

زنان در آن زمان، بی ‌حجاب و برهنه و خودنما خواهند شد.7 آنان در فتنه‌ها داخل، به شهوت‌ها علاقه‌مند و با سرعت به سوی لذّت‌ها روی می‌آورند.8 خواهی دید که زنان با زنان ازدواج می‌کنند.9 درآمد زنان از راه خودفروشی و بزهکاری تأمین می‌گردد.10 آنان حرام‌های الهی را حلال می‌شمارند و بدین سان در جهنّم وارد و در آن جاودان می‌گردند.11
 

بی‌غیرتی خانوادگی

مردان و زنان آخرالزّمانی، دچار نوعی "قحط غیرت" می‌شوند تا جایی که در دفاع از کیان عفّت و نجابت خانواده‌های خود دچار نوعی بی‌حسّی و بی‌میلی می‌گردند و گاه به عمد، ناموس خویش را در معرض دید نامحرمان قرار می‌دهند و حتّی به بی‌عفّتی‌ها و خودفروشی ایشان رضایت می‌دهند: "مرد از همسرش انحرافات جنسی را می‌بیند و اعتراضی نمی‌کند. از آنچه از طریق خودفروشی به دست می‌آورد، می‌گیرد و می‌خورد. اگر انحراف سراسر وجودش را فراگیرد، اعتراض نمی‌کند، به آنچه انجام می‌شود و در حقّش گفته می‌شود، گوش نمی‌دهد. پس چنین فردی دیّوث است(که بیگانگان را بر همسر خود وارد می‌کند)."12
 

زن‌پرستی

یکی از آفات و ناهنجاری‌های خانوادگی در آخرالزّمان، زن‌سالاری تا سر حدّ زن‌پرستی و قبله قرار دادن زنان است: "(در آخرالزّمان) تمام همّت مرد، شکم او و قبله‌اش، همسر او و دینش، درهم و دینار او خواهد بود.13 مرد از همسرش اطاعت می‌کند، ولی پدر و مادرش را نافرمانی می‌کند.14 در آخرالزّمان زن را ببینی که با خشونت با همسرش رفتار می‌کند، آنچه را که او نمی‌خواهد، انجام می‌دهد، اموال شوهرش را به ضرر وی خرج می‌کند."15
 

مانع تراشی در تربیت دینی فرزندان

از دیگر ناهنجاری‌های خانوادگی در آخرالزّمان، کم توجّهی والدین به تربیت دینی فرزندان و مانع‌تراشی برای علم آموزی دینی و گرایش‌های الهی آنان است: "وای بر فرزندان آخرالزّمان از روش پدرانشان! نه از پدران مشرکشان، بلکه از پدران مسلمانشان که چیزی از فرایض دینی را به آنها یاد نمی‌دهند و اگر فرزندشان نیز از پی فراگیری معارف دینی بروند، منع شان می‌کنند و تنها از این خشنودند که آنها درآمد آسانی از مال دنیا داشته باشند، هر چند ناچیز باشد. من از این پدران بیزارم و آنان نیز از من بیزارند."16
 

آشناگریزی و همسایه آزاری

از آسیب‌های خانوادگی دوره آخرالزّمان، قطع رحم، آشناگریزی و همسایه‌آزاری به شیوه‌های گوناگون است: "هنگامی که پیوند خویشاوندی قطع شود و برای اطعام و مهمانی دادن بر یکدیگر منّت گذارند... .17 همسایه به همسایه‌اش آزار و اذیّت می‌کند و کسی جلوگیری نمی‌کند.18 و همسایه را می‌بینی که همسایه‌اش را از ترس زبانش اکرام و احترام می‌کند."19
 

حرام‌خوری و آلودگی‌های اقتصادی

در آخرالزّمان بحران اقتصادی حرام به حدّ اعلای خود می‌رسد، خانواده‌ها تقوای اقتصادی را از دست داده و در منجلاب آلودگی‌های اقتصادی همچون ربا، کم فروشی، رشوه‌خواری و گران‌فروشی غوطه‌ور می‌گردند: "هنگامی که ببینی اگر مردی یک روز گناه بزرگی همچون فحشا، کم فروشی، کلاهبرداری و شرب خمر انجام نداده باشد، بسیار غمگین و اندوهگین می‌شود چنانچه گویی آن روز عمرش تباه شده است.20 و می‌بینی که زندگی مردم از کم‌فروشی و تقلّب تأمین می‌شود.21 در آن زمان ربا شایع می‌شود، کارها با رشوه انجام می‌یابد، مقام و ارزش دین تنزّل می‌نماید و دنیا در نظر آنها ارزش پیدا می‌کند."22
 

 


منابع:

خانواده و تربیت مهدوی،ص 39 الی 45، آقاتهرانی و حیدری کاشانی.
1. اصول کافی، ج8، ص41.
2. همان.
3. بحار الانوار، ج52، ص259، باب 25.
4. إلزام الناصب، ص182؛ منتخب الأثر، ص 433..
5. الملاحم و الفتن، ص 38.
6. اصول کافی، ج8، ص42.
7. من لایحضره الفقیه، ج3، ص390، ح4374.
8. همان.
9. وسائل الشّیعه، ج 16، ص 275، ح 21554.
10. همان.
11. همان.
12. إلزام الناصب، ص195.
13. بشارالاسلام، ص 132.
14. إلزام الناصب، ص181، یزدی حائری.
15. اصول کافی، ج 8، ص 38.
16. جامع الأخبار، ص 106، فصل 62.
17. بحار الانوار، ج 52، ص 263.
18. وسائل الشّیعه، ج 16، ص 275.
19. اصول کافی، ج 8، ص 40.
20. وسائل الشّیعه، ج 16، ص 279.
21. اصول کافی، ج 8، ص 40.
22. وسائل الشّیعه، ج 15، ص 348.


سیمای آخرالزمان در عصر غیبت چگونه توصیف شده است؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
سیمای آخرالزمان در عصر غیبت چگونه توصیف شده است؟

امام صادق علیه‌السلام در روایتی اوضاع و سیمایی آخرالزمان و عصر نزدیک به ظهور را این چنین ترسیم می‌کند: وی به یکی از اصحاب خود فرمود: هرگاه دیدی که:
- حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند؛
- ظلم و ستم فراگیر شده است؛
- قرآن مندرس و بدعت‌هایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن آمده؛
- دین خدا [عملاً] توخالی شده، همانند ظرفی که او را واژگون سازند؛
- طرفداران و اهل باطل بر اهل حق پیشی گرفته‌اند؛
- کارهای بد آشکار شده و از آن نهی نمی‌شود و بدکاران بازخواست نمی‌شوند؛
- مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند؛
- افراد [به ظاهر] با ایمان سکوت کرده و سخنانشان را نمی‌پذیرند؛
- شخص بدکار دروغ می‌گوید و کسی دروغ و نسبت ناروای او را رد نمی‌کند؛
- بچه‌ها به بزرگان احترام نمی‌گذارند؛
- قطع پیوند خویشاوندی شود؛
- بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد؛
- نوجوانان پسر، همان کنند که زنان می‌کنند؛
- انسان‌ها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف کنند و کسی مانع نمی‌شود؛
- افراد با دین از کار و تلاش نامناسب مؤمن، به خدا پناه می‌برند؛
- مداحی دروغین از اشخاص زیاد می‌شود؛
- همسایه، همسایه خود را اذیت می‌کند و از آن جلوگیری نمی‌شود؛
- کافر به خاطر سخن مؤمن شاد است؛
- شراب آشکار می‌آشامند و برای نوشیدن کنار هم می‌نشینند و از خدا نمی‌ترسند؛
- کسی‌ که امر به معروف می‌کند خوار و ذلیل است؛
- آدم بدکار در آنچه خداوند آن را دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است؛
- اهل قرآن و دوستان آنها خوارند؛
- راه نیک بسته و راه بد باز است؛
- خانه کعبه تعطیل شده و به تعطیلی آن دستور داده می‌شود؛
- به زبان می‌گوید، ولی عمل نمی‌کند؛
- بدعت و زنا آشکار شود؛
- مردم به شهادت و گواهی ناحق اعتماد کنند؛
- حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد؛
- دین براساس میل اشخاص معنی شود و کتاب خدا و احکام آن تعطیل گردد؛
- جرأت بر گناه آشکار شود و دیگر کسی برای انجام آن منتظر تاریکی شب نشود؛
- مؤمن نتواند نهی از منکر کند، مگر در قلبش؛
- ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد؛
- سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند؛
- والیان در قضاوت رشوه بگیرند؛
- پست‌های مهم حاکمان بر اساس مزایده است، نه بر اساس شایستگی؛
- مردم را از روی تهمت یا سوءظن بکشند؛
- مرد به خاطر همبستری با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد؛
- زن بر شوهر مسلط شود و کارهایی که مورد خشنودی شوهر نیست، انجام دهد و به شوهرش خرجی دهد؛
- سوگندهای دروغ به خدا بسیار گردد؛
- آشکارا قماربازی می‌شود؛
- مشروبات الکلی به‌طور آشکار و بدون مانع، خرید و فروش می‌شود؛
- مردم محترم توسط زورمند که از قدرتش ترس دارند، خوار شوند؛
- نزدیک‌ترین مردم به فرمانداران آنانی هستند که به ناسزاگویی به ما خانواده عصمت ستایش شوند؛
- هرکس که ما را دوست دارد دروغ‌گو می‌خوانند و گواهیش را قبول نمی‌کنند؛
- در گفتن سخن باطل و دروغ با همدیگر رقابت کنند؛
- شنیدن سخن حق بر مردم سنگین، ولی شنیدن باطل بر ایشان آسان است؛
- همسایه از ترس زیان، همسایه را احترام می‌کند؛
- حدود الهی تعطیل و طبق هوا و هوس عمل می‌شود؛
- مسجدها طلاکاری (زینت داده) شود؛
- راستگوترین نزد آنها مفتریان دروغ‌گو هستند؛
- بدکاری آشکار شده و برای سخن‌چینی کوشش می‌شود؛
- ستم و تجاوز شایع شده است؛
- غیبت، سخن خوش آنها شود و بعضی بعضی دیگر را به آن بشارت دهند؛
- حج و جهاد برای خدا برگزار نمی‌شود؛
- سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند؛
- خرابی بیشتر از آبادی است؛
- معاش انسان از کم‌فروشی به‌دست می‌آید؛
- خون‌ریزی آسان گردد؛
- نماز را سبک شمارند؛
- انسان ثروت زیادی جمع کرده، ولی از آغاز تا آخر، زکاتش را نداده است؛
- قبر مردم را بشکافند و آنها را اذیت کنند؛
- هرج و مرج زیاد است؛
- مرد، روز را با مستی به شب می‌رساند و شب را نیز و اهمیتی به کار مردم نمی‌دهد؛
- با حیوانات آمیزش می‌شود؛
- مرد به مسجد می‌رود و وقتی برمی‌گردد لباس ندارد، (لباسش را دزدیده‌اند)؛
- دل‌‌های مردم سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان گران است؛
- بر سر کسب‌های حرام آشکارا رقابت کنند؛
- نمازخوان برای خودنمایی نماز می‌خواند؛
- فقیه برای دین خدا فقه نمی‌آموزد و طالب حرام ستایش و احترام می‌گردد؛
- مردم در اطراف قدرتمندانند؛
- در مکه و مدینه کارهایی می‌کنند که خدا دوست ندارد و کسی از آن جلوگیری نمی‌کند و هیچ‌کس بین آنان و کارهای بدشان مانع نمی‌شود؛
- آلات موسیقی و لهو در مدینه و مکه آشکار می‌گردد؛
- مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهی از منکر کند، ولی دیگران او را از این کار برحذر می‌دارند؛
- مردم به همدیگر نگاه می‌کنند و از مردم بدکار پیروی نمایند؛
- راه نیک، خالی و رهرو ندارد؛
- مرده را مسخره کنند و کسی برای او اندوهگین نشود؛
- سال‌به‌سال بدعت و بدی‌ها بیشتر شود؛
- مردم و جمعیت‌ها جز از سرمایه‌داران پیروی نکنند؛
- علایم آسمانی آشکار شود و کسی از آن نگران نشود؛
- مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر، عمل جنسی انجام می‌دهند؛
- انسان در راه غیر خدا بسیار خرج کند، ولی در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد؛
- حقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامی برای آنها قائل نیستند، بلکه نزد فرزند از همه بدترند؛
- زن‌ها بر مسند حکومت بنشینند و هیچ کاری جز خواسته آنها پیش نرود؛
- پسر به پدرش نسبت دروغ دهد، پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد؛
- اگر روزی بر مردی بگذرد ولی او در آن روز گناه بزرگی مانند بدکاری، کم‌فروشی و زشتی انجام نداده باشد ناراحت است؛
- قدرتمندان غذای عمومی مردم را احتکار کنند؛
- اموال و حق خویشان پیامبر (خمس) در راه باطل تقسیم گردد و با آن قماربازی و شراب‌خواری شود؛
- به وسیله شراب، بیمار را مداوا و برای بهبودی آن تجویز کنند؛
- در امر به معروف و نهی از منکر و ترک دین بی‌تفاوت و یکسانند؛
- سر و صدای منافقان برپا، اما صدای حق‌طلبان خاموش است؛
- برای اذان و نماز مزد می‌گیرند؛
- مسجدها پر است از کسانی که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند؛
- خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند؛
- قاضیان بر خلاف دستور خداوند قضاوت کنند؛
- استانداران از روی طمع، خائنان را امین خود قرار دهند؛
- فرمان‌روایان میراث مستضعفان را در اختیار بدکاران از خدا بی‌خبر قرار دهند؛
- بر روی منبر از پرهیزکاری سخن می‌گویند، ولی گویندگان آن پرهیزکار نیستند؛
- صدقه را با وساطت دیگران، بدون رضای خداوند و به خاطر درخواست مردم بدهند؛
- وقت [اول] نمازها را سبک بشمارند؛
- همّ و هدف مردم شکم و شهوتشان است؛
- نشانه‌های برجسته حق ویران شده است؛
در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات نجاتت بدهد.[۱]

پی‌نوشت‌ها
۱. بحارالانوار، علامه‌ مجلسی، ج52، صص 256-260، با تلخیص و گزینش در متن.

وضعیت دین در آخرالزمان و حفظ دین توسط مؤمنین چگونه خواهد بود؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
وضعیت دین در آخرالزمان و حفظ دین توسط مؤمنین چگونه خواهد بود؟

گوهر دین، هماهنگ با فطرت بشر بوده، همواره مورد توجه جامعه قرار گرفته است. به‌خلاف تلاش فراوان بشر برای گرایش به دین، پیدایش بدعت‌ها وخرافات – به‌ویژه در دوره آخرالزمان- موجب لغزش عده زیادی در حفظ دین خواهد شد، لیکن بررسی روایات، نشان می‌دهد که حتی در عصر غیبت نیز شیعیان مخلص، همانند مجاهدان و مدافعان زمان پیامبر به‌صورت آشکار و پنهان به حفظ دین پرداخته، جامعه را به آن دعوت می‌کنند. در حدیثی از امام سجاد علیه‌السلام آمده است: «مردم زمان غیبت امام دوازدهم که بر ولایت و امامت او استوار بوده و منتظر ظهورش هستند، بهتر از مردم هر زمان دیگری می‌باشند؛ چراکه خداوند متعال به ایشان عقل، فهم و معرفت به امام زمان خویش را عنایت کرده است و غیبت امام عصر، مانع از احساس حضور او نمی‌‎شود؛ چراکه ایشان شیعیانی راستین هستند و با اخلاص هر چه بیشتر، مردم را به دین دعوت نموده، به صورت پنهان و نهان، به دین‌داری می‌پردازند».[۱]
به‌همین‌لحاظ، وضعیت دین در آخرالزمان برای مهدی‎باوران، نه تنها رو به زوال و فساد نمی‌‎نهد، بلکه رو به رشد بوده، به حضور امام عصر می‌انجامد و موجب تجدید عهد و پیمان با آن امام همام و تلاش برای تسریع ظهور او می‌شود.

پی‌نوشت‌ها
۱. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ص۳۲۰.

فتنه‎هایی که در آخرالزمان شیعیان را تهدید می‎کنند، کدامند و راه مقابله با آنها چیست؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
فتنه‎هایی که در آخرالزمان شیعیان را تهدید می‎کنند، کدامند و راه مقابله با آنها چیست؟

در روایات اهل بیت، از مواردی به‌عنوان فتنه‎های آخرالزمان یاد شده است که به برخی از آنها به‌صورت فهرست‎وار اشاره می‌کنیم:
۱. جهل و عدم شناخت مناسب درباره وجود مقدس امام و نقش او در خلقت و هدایت مردم؛
۲. دین شعاری و حرکت نمادین عده‎ای که خود را مسلمان می‌‎نامند، ولی قرآن و اسلام را کنار گذاشته‎اند؛
۳. اسلام‌ستیزی؛ امام صادق علیه‌السلام از قول پیامبر می‌‎فرماید: «اسلام با غربت ظاهر شد و به زودی نیز چنانکه بود به حال غربت برمی‎گردد، پس خوشا به حال غربا».[۱] مرحوم دوانی در توضیح می‌‎گوید: غربت دومی که پیامبر فرمود، توسط مسلمانان در آخرالزمان به وجود می‌‎آید.[۲]
۴. دجّال؛ در پی ‌آمدن دجّال، فتنه‌ای شکل می‌گیرد که مردم را به چالش کشیده، از خداوند متعال دور می‌‎کند؛ چراکه در ظاهری فریبنده و چهره‌ای جذاب ظاهر می‌شود؛ امیرالمؤمنین، علی علیه‌السلام فرمود: «سعادتمند، کسی است که او را تکذیب کند و شقی و بدبخت کسی است که او را تصدیق کند».[۳]
۵. تجاوز به جوامع اسلامی و شیعی و کشتار آنان؛
۶. گسترش فساد و تباهی از یک‌سو و ایجاد شک و تردید درباره ظهور امام موعود و به تمسخر‌گرفتن انتظار و ظهور، از سوی دیگر.
با توجه به نکات یاد‌ شده، بر عاشقان امام عصر و منتظران ظهورش لازم است در چند زمینه فعالیت کنند:
الف. بالا‌بردن فهم و شناخت درباره امام و امامت، مفاهیم و آموزه‎های دین، مباحث مهدویت و مفاهیمی که در رابطه با این موضوع است؛
ب. وحدت کلمه در سایه رهبری مرجعیت، که طبق بیان پیشوایان دین ـ از جمله امام زمان ـ همه وظیفه دارند به آنها رجوع کنند؛
ج. عمل به وظایف دین، کسب تقوا، دوری از فساد و جلوگیری از آن، امر به معروف و نهی از منکر؛
د. ایجاد روحیه نشاط و تلاش در خود و جامعه و حرکت به‌سوی سازندگی و زمینه‎سازی برای ظهور.
اکنون یادآور می‌‎شویم که مهم‎ترین عامل برای مقابله با انواع فتنه‎ها در آخرالزمان، دو چیز است:
۱. معرفت و شناخت امام؛ امام صادق علیه‌السلام می‌‎فرماید: «امام خود را بشناس؛ پس همانا زمانی که امامت را ‌شناختی، هیچ آسیبی به تو نخواهد رسید از اینکه امر ظهور، جلو بیفتد و یا عقب بیفتد».[۴]
 در روایتی دیگر می‌‎فرماید: «هر کس امام خویش را شناخت و آنگاه، پیش از آنکه صاحب‌الأمر قیام کند، از دنیا رفت، بسان کسی است که در سپاه آن حضرت حضور پیدا کرده است، نه! بلکه بسان کسی است که زیر پرچم او حاضر شده باشد».[۵]
۲. رجوع به عالمان؛ ائمه معصومین، تکلیف شیعه را در دوران غیبت کبرا، مشخص کرده‎اند. اسحاق‌بن‌یعقوب درباره تکلیف شیعیان در غیبت کبرا، از امام مهدی علیه‌السلام پرسید و توقیع (نامه) ذیل در پاسخ او صادر گردید: «و أما الحوادث الواقعة فارجعوا فیها إلی رواة حدیثنا فإنهم حجتی علیکم و أنا حجة الله علیهم؛ و امّا در پیش‎آمدهایی که برای شما رخ می‌‎دهد، باید به راویان اخبار ما (دانشمندان علوم دینی) رجوع کنید. ایشان حجت من بر شما هستند و من، حجت خدا بر آنانم».[۶]
پس مهم‌ترین راه برون‌رفت از مشکلات در زمان غیبت، شناخت امام و تبعیت از فقهای بزرگ، به‌ویژه ولی فقیه و رهبر جامعه اسلامی است. اگر این مهم، به‌صورت کامل عملی شود، فرد و جامعه، در مقابل طوفان حوادث، خطرات و فتنه‎ها محفوظ خواهند ماند.

پی‌نوشت‌ها
۱. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۱، ص۶۶.
۲. مهدی موعود، ص۹۵۸.
۳. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۲، ص۵۲۶.
۴. ر.ک: کافی، کلینی، ج۱، ص۳۷۱.
۵. غیبت نعمانی، ص۳۲۹، ح۲؛ اصول کافی، کلینی، ج۱، ص۳۷۱.
۶. غیبت طوسی، ص۲۹۰، ح۲۴۷؛ کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۲، ص۴۸۳، باب ۴۵، ح۴.


بشارت‌های قرآنی درباره آخرالزمان

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)

ایمان به ظهور حضرت مهدى موعود(عج) و جهانگیر شدن دین اسلام به آیات متعددى از قرآن مجید و متواترترین روایات استناد دارد که هر مسلمان معتقد به قرآن و رسالت پیغمبر اسلام(ص) باید به این ظهور، ایمان راسخ و ثابت داشته باشد.


ادیان آسمانى شرط قبول اعمال صالح را ایمان به غیب مى‌دانند و تعدیل اخلاق و تکمیل و تکامل فضایل انسانى را وابسته به آن مى‌شمارند و اصولاً دعوت پیغمبران و رهبران آسمانى در نفوسى تأثیر شایسته دارد که احتمال وجود عالم غیب و امور ماوراء این عالم محسوس را بدهند، ایمان به ظهور مهدى و مصلح آخرالزمان نیز از جمله مطالب غیبى است که پیامبر اعظم اسلام از آن خبر داده و تصدیق او واجب است، روزى خواهد آمد که این حوادث و انقلابات عجیبى که پیغمبر(ص) و قرآن از آن خبر داده‌اند واقع مى‌شود و روزى هم چنانچه قرآن خبر داده و پیامبر و اوصیاى آن حضرت در ضمن صدها روایات مژده داده‌اند، مصلح آخر الزمان ظهور مى‌کند و اسلام جهانگیر خواهد شد.

آیت‌الله لطف‌الله صافی گلپایگانی در کتاب «نوید امن و امان؛ پیرامون غیبت و ظهور حضرت صاحب الزمان(عج)» درباره بشارت‌های قرآن در خصوص آخرالزمان این چنین می‌نویسند:

یکى از مسائل و امورى که فرق اسلام بر آن، اجتماع و اتفاق کرده‌اند، ظهور مهدى اهل بیت حضرت قائم آل محمد(عج) در آخرالزمان است که همه متفق الکلمه انتظار یک قیام روحانى جهانى و ظهور مصلحى را مى‌کشند که عدالت اجتماعى و نظام جهان را بر اساس ایمان به خدا و احکام دین اسلام برقرار سازد و دنیا را از چنگال ستمکاران و جباران نجات بخشد و پرچم عزیز اسلام را در تمام نقاط به اهتزاز درآورد.

همه چشم به‌راهند و انتظار دارند که شایسته‌ترین فرزندان پیغمبر قیام کرده، آیین توحید و رسم برادرى و مساوات اسلامى را زنده کرده بشر را از نعمت آسایش بهره‌مند سازد و موجبات تفرقه و محرومیّت و ناکامى را از میان بردارد،‌ این وعده الهى است و تخلف‌پذیر نیست. دنیا به طرف آن عصر درخشان در حرکت است، سیر زمان، گردش دوران هر دم بشر را به چنین روزگارى نزدیک‌تر مى‌سازد.

ایمان به ظهور حضرت مهدى(عج) و جهانگیر شدن دین اسلام به آیات متعددى از قرآن مجید و متواترترین روایات و قوى‌ترین اجماعات اتکاء و استناد دارد که هر مسلمان معتقد به قرآن و رسالت پیغمبر اسلام(ص) باید به این ظهور، ایمان راسخ و ثابت داشته باشد،‌ خداوند در قرآن مجید در آیات کریمه متعددى تشکیل یک حکومت جهانى اسلامى، بسط دین اسلام، غلبه آن بر کلیه ادیان، زمامدارى صلحاء و ارباب لیاقت را وعده فرموده است که از آن جمله این آیات است:

«وَ قٰاتِلُوهُمْ حَتّٰى لاٰ تَکُونَ فِتْنَةٌ وَ یَکُونَ اَلدِّینُ کُلُّهُ لِلّٰهِ»؛ با کافران جهاد کنید تا در زمین فتنه و فسادى نماند و آیین همه دین خدا شود.

«هُوَ اَلَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدىٰ وَ دِینِ اَلْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى اَلدِّینِ کُلِّهِ»؛ او است خدایى که رسول خود را با دین حق به هدایت خلق فرستاد تا بر همه ادیان عالم او را تسلط و برترى دهد.

«یُرِیدُونَ أَنْ یُطْفِؤُا نُورَ اَللّٰهِ بِأَفْوٰاهِهِمْ وَ یَأْبَى اَللّٰهُ إِلاّٰ أَنْ یُتِمَّ نُورَهُ»؛ کافران مى‌خواهند که نور خدا را با نفس تیره و گفتار جاهلانه خود خاموش کنند، ولى خدا نمى‌گذارد، تا آنکه نور خود را به منتهاى ظهور و حد اعلاى کمال برساند.

«یُرِیدُونَ لِیُطْفِؤُا نُورَ اَللّٰهِ بِأَفْوٰاهِهِمْ وَ اَللّٰهُ مُتِمُّ نُورِهِ»؛ کافران مى‌خواهند تا نور خدا را با گفتار باطل و طعن مسخره خاموش کنند، البته خدا نور خود را تمام و کامل مى‌کند.

«وَ یُرِیدُ اَللّٰهُ أَنْ یُحِقَّ اَلْحَقَّ بِکَلِمٰاتِهِ وَ یَقْطَعَ دٰابِرَ اَلْکٰافِرِینَ»؛ و خدا مى‌خواست که صدق سخنان حق را ثابت گردانده و ریشۀ کافران را از بیخ و بن برکند.

«وَ قُلْ جٰاءَ اَلْحَقُّ وَ زَهَقَ اَلْبٰاطِلُ إِنَّ اَلْبٰاطِلَ کٰانَ زَهُوقاً»؛ بگو که حق آمد و باطل را نابود ساخت که باطل خود لایق محو و نابودى است.

«وَ لَقَدْ کَتَبْنٰا فِی اَلزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ اَلذِّکْرِ أَنَّ اَلْأَرْضَ یَرِثُهٰا عِبٰادِیَ اَلصّٰالِحُونَ»؛ ما بعد از تورات در زبور نوشتیم که البته بندگان نیکوکار من ملک زمین را وارث و متصرف خواهند شد.

«وَعَدَ اَللّٰهُ اَلَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی اَلْأَرْضِ»؛ خداوند وعده فرموده، به کسانى از شما که نیکوکار شود، در زمین خلافت دهد.

«وَ لَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنٰا لِعِبٰادِنَا اَلْمُرْسَلِینَ إِنَّهُمْ لَهُمُ اَلْمَنْصُورُونَ وَ إِنَّ جُنْدَنٰا لَهُمُ اَلْغٰالِبُونَ»؛ همانا عهد ما درباره بندگانى که به رسالت فرستادیم سبقت

رفته است که البته آنها بر کافران فتح و پیروزى یابند و سپاهیان ما غالبند.

«إِنّٰا لَنَنْصُرُ رُسُلَنٰا وَ اَلَّذِینَ آمَنُوا فِی اَلْحَیٰاةِ اَلدُّنْیٰا»؛ ما البته رسولان خود و کسانى که ایمان آورند در حیات دنیا نصرت و ظفر مى‌دهیم.

«کَتَبَ اَللّٰهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِی إِنَّ اَللّٰهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ»؛ خدا حتم گردانیده که البته من و رسولانم غالب مى‌شویم که خداوند قوى و مقتدر است.

و آیات دیگرى که تأویل آن‌ها هنگام ظهور حضرت ولى عصر(عج) آشکار شود، دلالت دارند بر غلبه اسلام بر سایر ادیان و غلبه اهل حق بر اهل باطل و حتمى بودن غلبه انبیاء و اتمام نور خدا که این معانى به طور مطلق تا حال ظاهر نشده و این آیات تحقق آن را در آخر الزمان بشارت مى‌دهد،‌ خداوند وعده داده که البته پیغمبران را غالب سازد و یارى کند و معلوم است که این نصرت و غلبه فقط نصرت و غلبه در آخرت نیست، براى اینکه مى‌فرماید: «فِی اَلْحَیٰاةِ اَلدُّنْیٰا» و نصرت و غلبه انبیا بر قوم خودشان و پیشرفت کار آنها در عصر خودشان هم نیست، زیرا دعوت بسیارى از پیغمبران در قومشان اثر نبخشید بلکه بعضى از آن‌ها کشته شدند.

این نصرت و غلبه، نصرت و غلبه مقصد و هدف و دعوت آن‌ها است که بر طبق ظاهر آیات مقید به مرتبه‌اى نیست بلکه نصرت و غلبه مطلق است، همچنین است اتمام نور که معنى اینکه خدا نور خود را در مقابل آن‌هایى که مى‌خواهند نور او را خاموش کنند و مانع از پیشرفت اسلام شوند تمام مى‌گرداند این است که دین را جلو مى‌برد و بر قلمرو اسلام مى‌افزاید و اتمام آن وقتى است که اسلام تمام جهان را بگیرد.

چنانکه معنى استخلاف و جانشینى مؤمنین در زمین و وارث شدن آن‌ها زمین را نیز استخلاف در تمام زمین و واث شدن کره ارض است که براى امام زمان(عج) و یاران و اصحاب آن حضرت حاصل مى‌شود، معناى غلبه حق بر باطل بطور اطلاق هم غیر از این نیست که به تمام معنى حق بر باطل پیروز شود و اگر از جهت حجت و برهان غالب باشد (با اینکه به این معنى همیشه غالب است) ولى در ظاهر غالب نباشد غلبه مطلق نیست و ظاهر این آیات غلبه مطلق است.

و اما آیه «لِیُظْهِرَهُ عَلَى اَلدِّینِ کُلِّهِ» که دلالتش بر غلبه اسلام واضح است و مؤید مستفاد از این آیات است روایاتى که در این خصوص از حضرت رسول(ص) منقول است، مثل «لیدخلنّ هذا الّدین على ما دخل علیه اللّیل»؛ البته این دین در هر کجا که شب داخل شده باشد داخل مى‌شود و شاید نکته اینکه فرمود: «على ما دخل علیه اللّیل» و نفرمود: «على ما دخل علیه الیوم أو الشّمس» تشبیه دین به آفتاب باشد که همان طور که روز آفتاب در هر کجا که شب رفته باشد وارد مى‌شود، خورشید عالمتاب اسلام نیز به تمام اماکن پرتو افکن خواهد شد و تاریکى کفر و شرک و ضلالت را نابود خواهد ساخت، همان طور که آفتاب، تاریکى شب را از میان مى‌برد.



آیا اگر فساد تمام جهان را فرا گیرد امام‌ زمان ظهور خواهند کرد؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
آیا اگر فساد تمام جهان را فرا گیرد امام‌ زمان ظهور خواهند کرد؟

امام مهدی علیه‌السلام تنها فرزند حضرت امام ‌حسن عسگری علیه‌السلام، در سن پنج سالگی پس از شهادت پدر به مقام امامت رسیدند، ولی به دستور الهی از نظرها پنهان شد و ظهور آن حضرت از وعده‌های الهی است.[۱]
برخی از روایات[۲] در مورد ظهور امام ‌زمان حکایت از آن دارد که قبل از ظهور آن حضرت جهان را فساد و تباهی در بر می‌گیرد و به برکت ظهور آن رهبر بزرگ، سرتاسر جهان پر از عدالت خواهد شد.
«فساد» به معنای تباهی است و «صلاح» ضد آن است. فساد را به معنای خارج‌شدن از حد اعتدال نیز معنا کرده‌اند.[۳]
قرآن کریم بندگان شایسته را این‌‌گونه معرفی می‌کند:
«تِلْكَ الدَّارُ‌ الْآخِرَ‌ةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لَا یُرِ‌یدُونَ عُلُوًّا فِی الْأَرْ‌ضِ وَلَا فَسَادًا؛ این سرای آخرت است آن را برای کسانی قرار می‌دهیم که هیچ برتری و فسادی در زمین نمی‌خواهند».[۴]
فساد و تباهی هم در شخص امکان بروز دارد و هم در جامعه؛ فساد شخصی موجب خروج شخص از حد اعتدال می‌شود و فساد اجتماعی خارج شدن جامعه از حد اعتدال را در پی دارد. هر چه از زمان غیبت امام ‌زمان دور می‌شویم، این فساد ظهور و بروز بیشتری پیدا می‌کند. در روایات حکایت شده که این فزونی و فراگیری فساد به‌حدی خواهد رسید که زمین از فساد پر خواهد شد، چنانچه وقتی حضرت ظهور فرمودند از عدالت پر خواهد شد.
از امام ‌باقرعلیه‌السلام در تفسیر آیه «اعْلَمُواْ أَنَّ اللَّهَ یحیْىِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتهِا»[۵] حکایت شده:
«خداوند زمین را به ‌واسطه قائم زنده می‌کند؛ او با عدالت رفتار می‌کند، آن ‌گاه زمین به ‌واسطه عدالت زنده می‌شود، بعد از مردن آن به‌ واسطه ظلم».[۷]

روایات متعددی با این مضمون که «یملأ الارض بعون الله عدلاً کما ملئت جوراً» از امامان حکایت شده است[7] و معنای فراگیرشدن فساد، ظلم و ستم این است که بدی‌ها بر خوبی‌ها و ضدارزش‌ها بر ارزش‌ها غلبه می‌یابد و شعله آتش فتنه، دامن همه را بر‌می‌گیرد و جامعه انسانی در باتلاق فساد فرو می‌رود که یکی از مهم‌ترین مظاهر این فساد گسترش حاکمیت استکبار و محرومیت و ضعیف‌ شدن اهل دین می‌باشد.[8]
استاد شهید مطهری رحمه‌الله نیز به استناد روایتی از شیخ صدوق رحمه‌الله می‌نویسند: «فراگیر شدن ظلم و فساد آن است که هر یک از سعید و شقی و گروه حق و باطل، به اوج کار خود می‌رسند؛ ستمکاران به نهایت ستمکاری و صالحان در نهایت مظلومیت و استضعاف».[9]

یادآوری
منشأ این ظلم و فساد، اعمال و رفتار ناشایست و انتخاب غیرصحیح خود مردم است؛ خداوند در قرآن کریم می‌فرماید: «ظَهَرَ‌ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ‌ وَالْبَحْرِ‌ بِمَا كَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ؛ به ‌خاطر دستاورد مردم، در خشکی و دریا فساد و تباهی آشکار شد».[10]
وقتی مردم بدهی‌ها را برنیکی‌ها برمی‌گزینند، فساد در زمین جاری می‌شود و این فساد علامت آن است که مردم بفهمند در انتخاب و عمل‌کرد خود اشتباه کرده‌اند تا به سبب این تنبه به صلاح برگردند از این رو در ادامه آیه می‌فرماید: «لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الّذی عَمِلوا لَعَلَّهُم یَرجعونَ؛ تا (سزای) بعضی از آنچه انجام داده‌اند را به آنان بچشاند! باشد که آنان بازگردند».[11]

نتیجه
فراگیرشدن فساد، ظلم و ستم از نشانه‌های قبل از ظهور است چنانچه فراگیری عدالت از نشانه‌های اصلی حکومت امام موعود می‌باشد، اما این فراگیری ظلم و فساد علت ظهور نمی‌باشد، بلکه نشانه قبل از ظهور است که به دنبال آن ظهور صورت می‌گیرد، بلکه می‌توان گفت محرومیت ما از امام‌ زمان به علت همین فسادها و انتخاب بدی‌ها بر خوبی‌هاست. اگر ما با کردار خوب و شایسته، منتظر اصلاح جامعه توسط امام عصر باشیم، ظهور زودتر صورت می‌گرفت.
آنچه روایات بر آن تأکید دارند پر شدن از «ظلم» است، نه پر شدن از «ظالم»؛ پس ممکن است تعداد ظالمین کم باشد، ولی تعداد مظلومین بسیار باشد؛ اما همان تعداد اندک زمین را از فساد پر خواهند کرد؛ بنابراین گمان نشود وظیفه ما این است که همه مردم را به ظلم سوق دهیم و با افزودن به ظالمین، بخواهیم به امر ظهور کمک کنیم، بلکه وظیفه ما مقابله با ظلم و ظالم و حمایت از مظلوم است؛ چنانچه انقلاب اسلامی در همین راستا قدم برداشت و با ظلمِ ظالم به مقابله پرداخت و از مظلومیتِ مظلوم در جهان دفاع کرد.
پس آنچه در آیات و روایات آمده خبر از امری است که حتماً محقق می‌شود و از طرف دیگر همین قرآن و روایات وظیفه فردفرد مردم را در کمک‌‌نکردن به ظالم و حمایت از مظلوم تبیین کرده است[۱۲] و برای ظالم و ایجاد فساد توسط هر کسی مجازات‌های دنیوی و اخروی شدیدی را خبر داده است.
به امید اینکه با تلاش و انتظار صحیح و سازنده، شاهد عدالت‌گستری و برچیدن فساد از روی زمین توسط امام عصر باشیم.

مفاسد آخرالزمان
مفاسدی که در آستانه انقلاب امام موعود فراگیر می‌شود، بسیار است؛ از امام ‌صادق علیه‌السلام این مفاسد حکایت شده است که بعضی از آنها جنبه اجتماعی و سیاسی، و بعضی جنبه اخلاقی دارد. حضرت در این روایت می‌فرماید:
۱. آن ‌گاه که دیدی حق مرده و اهل حق از میان رفتند؛
۲. ستم همه‌جا را فرا گرفته است؛
۳. قرآن فرسوده شده و بدعت‌هایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن آمده است؛
۴. دین بی‌محتوا شده، همانند ظرفی که آن را واژگون می‌سازند؛
۵. اهل باطل بر اهل حق بزرگی می‌جویند؛
۶. شر آشکار است و از آن نهی نمی‌شود، و هرکه کار زشت انجام دهد، معذورش می‌دارند؛
۷. فسق آشکار گردیده و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا می‌کنند؛
۸. شخص مؤمن، سکوت اختیار کرده و سخنش را نمی‌پذیرند؛
۹. شخص فاسق دروغ می‌گوید و کسی دروغ و افترایش را بر او باز نمی‌گرداند؛
۱۰. بچه کوچک، مرد بزرگ را خوار می‌شمارد؛
۱۱. پیوند خویشاوندی بریده می‌شود؛
۱۲. هر که را به کار بد بستایند، خوشحال می‌گردد؛
۱۳. پسربچه همان می‌کند که زن می‌کند؛
۱۴. زنان با زنان تزویج می‌نمایند؛
۱۵. مداحی و چاپلوسی فراوان شده است؛
۱۶. مرد، مال خود را در غیر راه اطاعت خدا خرج می‌کند و کسی از او جلوگیری نکند؛
۱۷. چون شخص مؤمنی را ببیند از کوشش و تلاش او به خدا پناه برد؛
۱۸. همسایه، همسایه خود را اذیت می‌کند و مانعی برای او در این کار نباشد؛
۱۹. کافر خوشحال است، از آنچه در مؤمن می‌بیند و شاد است از اینکه در روی زمین فساد و تباهی بیند؛
۲۰. آشکارا شراب بنوشند و برای نوشیدنی گرد هم آیند؛ کسانی که از خدای عزوجل نمی‌ترسند؛
۲۱. امر به معروف‌کننده خوار است؛
۲۲. فاسق در آنچه خدا دوست ندارد، نیرومند و ستوده است؛
۲۳. اهل قرآن و هر که آنان را دوست دارد، خوار است؛
۲۴. راه خیر بسته شده و راه شر مورد توجه قرار گرفته است؛
۲۵. خانه کعبه تعطیل شده و دستور به ترک آن داده می‌شود؛
۲۶. مرد به زبان می‌گوید، آنچه را که عمل به آن نمی‌کند؛
۲۷. مردان خود را برای استفاده مردان فربه می‌کنند و زنان برای زنان؛
۲۸. زندگی مرد از پس او اداره می‌گردد و زندگی زن از فرج او؛
۲۹. زنان مانند مردان برای خود انجمن‌ها ترتیب می‌دهند؛
۳۰. در میان فرزندان عباس کارهای زنانگی آشکار گشته (و خود را ماند زنان زینت می‌کنند، همان‌طور که زن برای جلب شوهرش خود را آرایش می‌کند)؛
۳۱. به مردها پول می‌دهند که با آنها یا زنانشان عمل نامشروع انجام دهند؛
۳۲. شخص متمول از شخص باایمان عزیزتر است؛
۳۳. رباخواری آشکار است و رباخوار مورد ملامت قرار نمی‌گیرد؛
۳۴. زن‌ها به عمل زنا افتخار می‌کنند؛
۳۵. زن برای نکاح مردان با شوهر خود همکاری می‌کند؛
۳۶. بیشتر مردم و بهترین خانه‌ها آن باشد که به زنان در هرزگی‌شان کمک می‌‌کنند؛
۳۷. مؤمن به‌ خاطر ایمانش غمناک و پست و‌ خوار می‌گردد؛
۳۸. بدعت و زنا آشکار می‌گردد؛
۳۹. مردم به شهادت ناحق اعتماد می‌کنند؛
۴۰. دستورات دینی طبق تمایلات اشخاص تفسیر می‌گردد؛
۴۱. حلال تحریم شود و حرام مجاز؛
۴۲. مردم چنان در ارتکاب گناه جری شده‌اند که منتظر رسیدن شب نیستند؛
۴۳. مؤمن نمی‌تواند کار بد را نکوهش کند، جز با قلب؛
۴۴. مال کلان در راه غضب الهی خرج می‌شود؛
۴۵. زمام‌داران به کافران نزدیک می‌شوند و از نیکان دوری می‌گزینند؛
۴۶. والیان در داوری رشوه می‌گیرند؛
۴۷. پست‌های حساس دولتی به مزایده گذارده می‌شود؛
۴۸. مردم با محارم خود نزدیکی می‌کنند؛
۴۹. به تهمت و سوءظن مرد به قتل می‌رسد؛
۵۰. مرد به مرد پیشنهاد عمل زشت می‌کند و خود و اموالش را در اختیار او می‌گذارد؛
۵۱. مرد به‌ خاطر آمیزش با زنان مورد سرزنش قرار می‌گیرد (که چرا با مردان آمیزش نمی‌کند)؛
۵۲. مرد از کسب زنش از هرزگی نان می‌خورد و آن را می‌داند و به آن تن می‌دهد؛
۵۳. زن بر مرد خود مسلط می‌شود و کاری را که مرد نمی‌خواهد انجام می‌دهد و به شوهر خود خرجی می‌دهد؛
۵۴. مرد، زن و کنیزش را (برای زنا) کرایه می‌دهد و به خوراک و نوشیدنی پستی تن در می‌دهد؛
۵۵. سوگند‌های به ناحق به نام خدا بسیار می‌گردد؛
۵۶. قمار آشکار می‌گردد؛
۵۷. شراب را بدون مانع علناً می‌فروشند؛
۵۸. زنان مسلمان خود را در اختیار کافران می‌گذارند؛
۵۹. لهو و لعب آشکار می‌گردد و کسی که از کنار آن عبور می‌کند از آن جلوگیری نمی‌کند (و کسی جرأت جلوگیری را نداد)؛
۶۰. کسی که مردم از تسلط و قدرتش ترس دارند، مردم شریف را خوار می‌کند؛
۶۱. نزدیک‌ترین مردم به فرمان‌روایان کسی است که به دشنام‌گویی ما خانواده ستایش شود؛
۶۲. هرکس ما را دوست دارد، دروغ‌گویش می‌دانند و شهادت او را نمی‌پذیرند؛
۶۳. مردم بر گفتن حرف زور و ناحق با همدیگر رقابت می‌کنند؛
۶۴. شنیدن قرآن بر مردم سنگین و گران می‌آید و در عوض، شنیدن سخنان باطل بر مردم آسان است؛
۶۵. همسایه، همسایه را گرامی می‌دارد از ترس زبانش؛
۶۶. حدود خدا تعطیل شده و در آن طبق دل‌خواه خود عمل می‌کنند؛
۶۷. مساجد طلاکاری می‌شود؛
۶۸. راستگوترین مردم پیش آنها، مفتریان دروغ‌گو می‌باشند؛
۶۹. شر و سخن‌چینی آشکار می‌گردد؛
۷۰. ستمکاری شیوع یافته؛
۷۱. غیبت را سخن نمکین می‌شمارند و مردم همدیگر را بدان مژده می‌دهند؛
۷۲. برای غیرخدا به حج و جهاد می‌روند؛
۷۳. سلطان به‌ خاطر کافر، مؤمن را خوار می‌کند؛
۷۴. خرابی و ویرانی بیش از عمرانی و آبادی است؛
۷۵.  زندگی مرد از کم‌فروشی اداره می‌شود؛
۷۶. خون‌ریزی را آسان می‌شمارند؛
۷۷. مرد برای غرض دنیایی ریاست می‌طلبد و خود را به بدزبانی مشهور می‌سازد تا از او بترسند و کارها را به او واگذار کنند؛
۷۸. نماز را سبک می‌شمارند؛
۷۹. مرد مال بسیار دارد، ولی از وقتی که آن را پیدا کرده زکات آن را نپرداخته است؛
۸۰. قبر مرده‌ها را می‌شکافند و آنها را می‌آزارند و کفن‌هایشان را می‌فروشند؛
۸۱. آشوب بسیار می‌شود؛
۸۲. مرد روز خود را به نئشه (شراب) به شب می‌برد و شب را به مستی صبح می‌کند؛
۸۳. با حیوانات عمل زشت انجام می‌دهند؛
۸۴. حیوانات همدیگر را می‌درند؛
۸۵. مرد به مصلی می‌رود، ولی چون برمی‌گردد جامه در تن ندارد؛
۸۶. دل مردم سخت و چشمانشان خشک شده و یاد خدا بر آنان سنگین می‌آید؛
۸۷. کسب‌های حرام شیوع یافته و بر سر آن رقابت می‌کنند؛
۸۸. نمازخوان برای ریا و خودنمایی نماز می‌خواند؛
۸۹. فقیه برای غیر دین فقه می‌آموزد و دنیا و ریاست طلب می‌کند؛
۹۰. مردم دور کسی را گرفته‌اند که قدرت دارد؛
۹۱. هرکس روزی حلال می‌جوید، مورد سرزنش قرار می‌گیرد و جوینده حرام، مورد ستایش و تعطیم است؛
۹۲. در مکه و مدینه کارهایی می‌کنند که خداوند دوست ندارد و کسی هم نیست که مانع شود و هیچ‌کس آنها را از این اعمال زشت باز نمی‌دارد؛
۹۳. آلات لهو لعب [حتی] در مکه و مدینه آشکار می‌گردد؛
۹۴. مرد سخن حق می‌گوید و امر به ‌معروف و نهی‌ از منکر می‌کند. دیگران او را نصیحت می‌کنند و می‌گویند: این کار بر تو لازم نیست؛
۹۵. مردم به همدگیر نگاه می‌کنند و به مردم بدکار اقتدا می‌نمایند؛
۹۶. راه خیر به کلی خالی است و کسی از آن راه نمی‌رود؛
۹۷. مردم را به مسخره می‌گیرند و کسی برای مرگ او غمگین نمی‌شود؛
۹۸. هر سال بدعت و شرارت بیشتر می‌‌شود؛
۹۹. مردم و انجمن‌ها پیروی نمی‌کنند، مگر از توان‌گران؛
۱۰۰. به فقیر چیزی می‌دهند، در‌ حالی ‌که به او می‌خندند و برای غیر خدا به او ترحم می‌نمایند؛
۱۰۱. نشانه‌های آسمانی پدید می‌آید، ولی کسی از آن هراس ندارد؛
۱۰۲. مردم در حضور جمع، همانند بهائم مرتکب اعمال جنسی می‌شوند و هیچ‌کس از ترس، کار زشت را انکار نمی‌کند؛
۱۰۳. مرد در غیر اطاعت خدا زیاد خرج می‌کند، ولی در مورد اطاعت خدا از کم هم دریغ می‌ورزد؛
۱۰۴. آزار به پدر و مادر آشکار می‌گردد و مقام آنها را سبک می‌شمارند و حال آنها در پیش فرزند از همه بدتر باشد و از اینکه به آنها افترا زده شود، خوشحال می‌شوند؛
۱۰۵. زن‌ها بر حکومت غالب گشته و پست‌های حساس را قبضه می‌کنند و کاری پیش نمی‌رود، جز آنچه طبق دلخواه آنان باشد؛
۱۰۶. پسر به پدر خود افترا می‌زند و به پدر مادر خود نفرین می‌کند و از مرگشان خوشحال می‌شود؛
۱۰۷. اگر روزی بر مردی بگذرد که در آن روز گناهی بزرگ مرتکب نشده باشد، مانند هرزگی یا کم‌فروشی یا انجام کار حرام یا می‌خوارگی، آن روز غمگین است و خیال می‌کند که روزش به هدر رفته و عمرش در آن روز بی‌خود تلف شده است؛
۱۰۸. سلطان مواد غذایی را احتکار می‌کند؛
۱۰۹. حق خویشاوندان پیامبر (خمس) به ناحق تقسیم می‌شود و بدان قمار بازی می‌کنند و می‌خوارگی می‌نمایند؛
۱۱۰. با شراب مداوا می‌کنند و بدان بهبودی می‌جویند؛
۱۱۱. مردم در مورد ترک امر به ‌معروف و نهی ‌از منکر و بی‌عقیدگی یکسان می‌شوند؛
۱۱۲. منافقان و اهل نفاق سروصدایی دارند و اهل حق بی‌سروصدا و خاموشند؛
۱۱۳. برای اذان‌گفتن و نمازخواندن مزد می‌گیرند؛
۱۱۴. مسجدها پر است از کسانی که ترس از خدا ندارند و برای غیبت و خوردن گوشت اهل حق به مسجد می‌آیند و در مساجد، از شراب مست‌کننده توصیف می‌کنند؛
۱۱۵. شخص مست که از خرد تهی گشته بر مردم پیش‌نمازی می‌کند و به مستی او ایراد نمی‌گیرند و چون مست گردد، گرامیش می‌دارند؛
۱۱۶. هرکه مال یتیمان را بخورد، شایستگی او را می‌ستایند؛
۱۱۷. قضات به خلاف دستور خدا داوری می‌کنند؛
۱۱۸. زمام‌داران از روی طمع خیانت‌کاران را امین خود می‌سازند؛
۱۱۹. میراث (یتیمان) را فرمان‌روایان به دست افراد بدکار و بی‌باک نسبت به خدا داده‌اند، از آنها حق و حساب می‌گیرند و جلوی آنها را رها می‌سازند تا هرچه می‌خواهند انجام دهند؛
۱۲۰. بر فراز منبرها مردم را به پرهیزکاری دستور می‌دهند، ولی خود گوینده به آن دستور عمل نمی‌کند؛
۱۲۱. وقت نمازها را سبک می‌شمارند؛
۱۲۲. صدقه به وساطت دیگران به اهل آن می‌دهند و به ‌خاطر رضای خدا نمی‌دهند، بلکه از روی درخواست مردم و اصرار آن‌ها می‌پردازند؛
۱۲۳. تمام همّ و غمّ مردم شکم و عورتشان است؛ باکی ندارند که چه بخورند و با چه آمیزش کنند؛
۱۲۴. دنیا به آن‌ها روی آورده است؛
۱۲۵. نشانه‌های حق  مندرس گشته است.
امام‌ صادق علیه‌السلام پس از پیش‌بینی این حوادث خطاب به راوی فرمود:
«در چنین موقعی مواظب خود باش. نجات خود را از خداوند بخواه (فرج نزدیک است) و بدان که مردم با این نافرمانی‌ها مستحق عذابند. اگر عذاب بر آنها فرود آمد و تو در میان آنها بودی، باید به‌ سوی رحمت حق بشتابی تا از کیفری که آنها به واسطه سرپیچی از فرمان خدا می‌بینند، بیرون بیایی. بدان که خداوند پاداش نیکوکاران را ضایع نمی‌گرداند؛ و اِنَّ رِحمَةَ اللهِ قریبُ مِنَ المُحسنین»[13]
تذکر: لازم به یادآوری است که وجود این مفاسد بدان معنا نیست که ما آنها را انجام دهیم تا امام ‌عصر زودتر ظهور کند، بلکه وظیفه ما پاک‌‌ماندن و مبارزه با مفاسد و آماده‌شدن برای یاری امام‌ عصر است.

پی‌نوشت‌ها
۱. «إنّ الله لایَخلِفُ المیعاد؛ خدا از وعده (خود) تخلف نمی‌کند»؛ رعد:31.
۲. ر.ک: ملاحم، سیدبن‌طاووس، صص۱۴۴-۱۴۹.
۳. مفردات راغب ماده فسد.
۴. قصص: ۸۳.
۵. «بدانید که خدا زمین را بعد از مردنش زنده می‌کند»؛ حدید، ۱۷.
۶. ینابیع‌المودة، ص۴۲۹.
۷. «حضرت‌ حجت به کمک خدا زمین را از عدل پر می‌کند همان‌ طوری که از جور و ستم پر شده بود»؛ ر.ک: ملاحم سیدبن‌طاووس، صص ۱۴۴ـ۱۴۹ و معجم الملاحم والفتن، ج۳، ص۲۰۰.
۸. فرهنگ الفبائی مهدویت، ص۵۳۴.
۹. قیام و انقلاب حضرت ‌مهدی، ص۶۶.
۱۰. روم: ۴۱.
۱۱. همان.
۱۲. «تَعاوَنوا عَلَی البِرِّ والتقئی و لاتَعاونوا عَلَی الإثمِ والعُدوان»؛ مائده: ۲.
۱۳. روضه کافی، حدیث۷، ص۳۶ و ۴۲؛ بحارالانوار، ج۵۲، صص۲۵۴ـ۲۶۰.

آیا در احادیث اسلامی، مشخّصات روزگار غیبت آمده است؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
آیا در احادیث اسلامی، مشخّصات روزگار غیبت آمده است؟

احادیثی که درباره دوران غیبت کبرا وجود دارد را می‌توان به چهار گروه تقسیم کرد:
گروه اوّل، روایاتی که از گسترش ستم، بیداد، فساد، شرک و گناه، آلودگی و بزهکاری و غربت اسلام و قرآن سخن گفته‌اند؛
گروه دوم، احادیثی که علایم ظهور را بیان می‌کنند؛ علایمی مانند خروج سفیانی، صیحه آسمانی، شکاف زمین؛
گروه سوم، احادیثی که به اوصاف مؤمنانی که در دوران غیبت در باور خود استوارند، تأکید کرده‌ است؛
گروه چهارم، روایاتی که وظیفه شخص شیعه را در این ایام برشمرده‌اند.
در اینجا، احادیثی را به عنوان نمونه برای هر یک از چهار گروه بالا می‌آوریم:

گروه اوّل
امام حسن مجتبی علیه‌السلام فرمود: «آنچه چشم به راهی آن آید، رخ نخواهد داد، مگر در آن روزگار که از یک‌دیگر بیزاری جویید و روی هم آب دهان اندازید، یکدیگر را به کفر نسبت دهید و برخی از شما برخی دیگر را لعن کنید». راوی گوید عرض کردم: در آن دوران هیچ خیری نباشد؟ امام فرمود: «تمام خیر در آن روزگار است؛ چرا که قائم به پا خیزد و تمامی شرور را بردارد».[۱]
و نیز پیامبر اکرم فرمود: «آن هنگام که زنانتان ناپاک و جوانانتان آلوده شوند و شما امر به معروف و نهی از منکر نکنید، چگونه خواهید بود؟» گفتند: ای رسول خدا، این چنین خواهد شد؟! فرمود: «آری و بدتر از این! چگونه خواهید بود، هنگامی که به منکر امر و از معروف نهی کنید؟» گفتند: ای رسول خدا، این چنین خواهد شد؟! فرمود: «آری و بدتر از این! چگونه خواهید بود، آنگاه که معروف را منکر و منکر را معروف بشناسید؟!».[۲]

گروه دوم
محمدبن‌مسلم گوید، امام صادق علیه‌السلام فرمود: «در نزدیکی ظهور قائم، برای اهل ایمان نشانه‌هایی از سوی خدا هست». عرض کردم: آنها چیست، فدایتان گردم؟ فرمود: «خداوند فرموده است: «و حتماً شما (یعنی مؤمنان پیش از خروج قائم) را می‌آزماییم؛ آزمونی به ترس، گرسنگی، کاستی در اموال، جان‌ها و میوه‌ها، مژده ده صابران را»؛ یعنی خداوند می‌فرماید: حتماً شما را به ترس از پادشاهان بنی‌فلان در پایان حکومتشان می‌آزماییم و به گرسنگی به خاطر بالا بودن قیمت‌ها و به کاستی در اموال، این به خاطر فساد تجارت‌ها و کاستی سود است. هم چنین به نقص در جان‌ها ـ که مراد مرگ تند و سریع است ـ و کاستی میوه‌ها که به‌خاطر کاستی محصول اوّل و بهتر است. در آن هنگام، بردباران را به تعجیل ظهور قائم علیه‌السلام بشارت باد!».[۳]
همچنین از امام صادق علیه‌السلام است که: «پنج علامت پیش از قیام قائم خواهد بود: خروج یمانی، سفیانی، ندای آسمانی، شکافتن زمین و کشته‌شدن نفس زکیّه».[۴]

گروه سوم
روزی پیامبر اکرم فرمود: «ای کاش برادرانم را دیدار می‌کردم!». ابوبکر و عمر گفتند: مگر ما برادران شما نیستیم که به شما ایمان آوردیم و با شما مهاجرت کردیم؟ فرمود: «شما مسلمان شدید و مهاجرت کردید، اما ای کاش برادرانم را ملاقات می‌کردم!». دوباره همان سؤال مطرح شد. پیامبر صلی‌الله علیه و آله فرمود: «شما هم‌نشینان من هستید، اما برادرانم آناناند که پس از شما بیایند و به من ایمان آورند و مرا دوست بدارند و یاری کنند، در حالی که مرا ندیده‌اند. پس ای کاش برادرانم را می دیدم!».[۵]

گروه چهارم
حضرت امام صادق علیه‌السلام فرمود: «آن کس که با ایمان به امر [امامت] ما بمیرد به منزله کسی است که خیمه خود را در کنار قائم برپا کند، بلکه همانند کسی است که در حضور او شمشیر زند، بلکه به سان کسی است که همراه او به شهادت رسد، بلکه در جایگاه آن است که با رسول‌الله شهید گردد».[۶]
همچنین امام صادق علیه‌السلام فرمود:
«پارسایی، عفّت، صلاح،... و بردبارانه چشم به راه فرج بودن، جزو دین امامان است».
از احادیث یاد شده، سختی روزگار غیبت و وظیفه سنگین شیعه در آن روزگار مشخّص می‌شود.
آری، به ما آموخته‌اند که دعا کنیم: «اللّهُمَّ عَرِّفنی حُجَّتک فَإنَّکَ إن لم تعرِّفنی حُجَّتک ضَلَلتُ عَن دینی».
 
معرفی منابع برای مطالعه بیشتر
• روزگار رهایی، علی‌اکبر مهدی‌پور؛
• منتخب الأثر، آیت‌الله صافی گلپایگانی؛
• المهدی، فصل 7؛
• معجم أحادیث الإمام المهدی، علی کورانی؛
• موسوعة أحادیث أمیرالمؤمنین، محمد محمدی ری‌شهری؛
• المهدیُّ الموعود المنتظر، ص247.

پی‌نوشت‌ها
۱. منتخب‌الاثر، لطف‌الله صافی، ص۴۲۶، ح۲.
۲. تحف‌العقول، ابن‌شعبه، ص۴۹.
۳. منتخب‌الاثر، لطف‌الله صافی، ص۴۴۰، ح۴.
۴. کمال‌الدین، شیخ صدوق، ج۲، ص۶۵۰.
۵. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۱۲۴.
۶. همان.

دجّال شناسی و راه کارهای عملی دجّال ستیزی

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
چکیده
ما در این تحقیق برآنیم که یکی از دشمنان مهدی موعود(عج) که فساد و فتنه‌ی او سراسر عالم را فرا می‌گیرد، را بشناسیم. این دشمن که همان دجّال نام دارد، در روایات شیعه از نشانه‌های ظهور از آن یاد شده است. در فصول ابتدایی به بررسی انواع فتنه و دیدگاه‌ها و ویژگی‌ها و صفات دجّال از نظر مسیحیت، یهودیت و اسلام مورد بررسی قرار می‌گیرد.
در فصول میانی به شناسایی دجّال در زمان کنونی و نمونه‌ها و مصادیق آن در حال حاضر می‌پردازیم و همچنین شیطان‌پرستی که یکی از حامیان سرسخت دجّال می‌باشد مورد بررسی قرار می‌گیرد. در فصل پایانی به بررسی چگونگی مبارزه با فتنه و فساد دجّال و راهکارهای عملی مبارزه با این فتنه‌ی بزرگ مورد تحلیل قرار می‌گیرد.

 دجّال شناسی و راه کارهای عملی دجّال ستیزی


مقدمه
سلام ودرود بی پایان بر آن راه خدا که تنها راه سعادت، رهپویی در راه ولایت و هدایت اوست. سلام بر آستان شهیدان و درود به محضر امام شهیدان. همان طور که می دانیم اصلی ترین دشمن مهدی موعود که گسترده‌ترین فتنه‌ها، و انحرافات و ریزش‌ها را در آخر الزمان میان مردم جهان ایجاد می‌نماید، دجال است. از طرفی در عرصه‌ی «مهدی شناسی» با هفت شاخه اصلی و بنیادین مواجه می‌شویم که به صورت خلاصه عبارتند از:

1- چهره شناسی :

شناسایی ویژگی‌های ظاهری و جسمانی مهدی موعود(روحی فداه)

2- تبار شناسی :

شناسایی سلسله‌ی پدران و مادران مهدی موعود(عج) تا حضرت آدم و حوا(علیهما السلام)

3- تاریخ شناسی :

شناسایی تاریخ ولادت، تاریخ غیبت صغری و تاریخ غیبت کبرای مهدی موعود(عج)

4- شأن و مقام شناسی :

شناسایی شئونات و مقامات مهدی موعود (عج) و جایگاه حقیقی او در نظام هستی

5- اخلاق شناسی :

شناسایی سیره‌ی اخلاقی مهدی موعود(عج) در عرصه‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی

6- حکومت شناسی :

شناسایی ارکان سیاست و حکومت در دولت کریمه مهدوی

7- دشمن شناسی :

شناسایی دشمنان اصلی مهدی موعود (عج) و شناخت فتنه‌ها و فساد انگیزی های ایشان.
در شاخه‌ی هفتم و در عرصه‌ی دشمن شناسی مهدوی، با نام دو چهره‌ی اصلی مواجه هستیم: سفیانی و دجّال. چهره‌ی اول شخصیتی حقیقی و یهودی از آل ابی‌سفیان است که هم زمان با ظهور مهدی موعود(عج) از دو جبهه‌ به سوی سپاهیان و هواداران آن حضرت لشگرکشی می‌کند امّا چهره‌ی دوم شخص یا جریان عجیب و پر رمز و رازی است که فتنه گری و فساد انگیزی خویش را از سالیان پیش از ظهور و با استفاده از ابزارهایی پیشرفته و کارآمد در عرصه جهانی آغاز می نماید و بیشتر مردم جهان را از فضای معنوی و آرمان‌های مهدوی دور می‌سازد. بنابراین اصلی‌ترین دشمن منجی موعود که فساد و فتنه‌ی ایشان شرق و غرب عالم را فرا می‌گیرد دجّال و دجّال‌صفتان عالمند. از این رو شناسایی حقیقت دجّال و دجّالیان و آگاهی از بنیان‌های فتنه‌گری و ابزارهای فسادانگیزی ایشان از چند جهت ضرورت دارد:

« دجّال‌شناسی » راهی به « مهدی‌شناسی » :

یکی از راه‌های شناخت هر چیز، شناسایی ضد آن چیز است. مثلاً برای شناخت «روز» می بایست از ویژگی‌های ضد آن که «شب» باشد آگاه باشیم. در غیر اینصورت به شناختی دقیق از «روز» دست نمی‌یابیم. از این رو، یکی از راه‌های شناخت هر شخصیت، شناخت دشمنان او و ویژگی‌های آنان است. بدین‌سان، شناخت دشمنان مهدی موعود(عج) و بررسی ویژگی آنان می‌تواند ما را به شناختی دقیق‌تر از مهدی موعود(عج) و ویژگی‌های اخلاقی او رهنمون کند تا معیاری باشد برای ایجاد نزدیکی و تناسب اخلاقی میان ما و آن حضرت و نیز ملاکی باشد برای ایجاد دوری و ستیز اخلاقی با دشمنان آن حضرت.

« دجّال‌شناسی » زنگ هشداری جدی :

با شناسایی دجّال و جلوه‌های رنگارنگ و فراگیر او در سطح جهان، زنگ هشداری جدی برای تمام دوستداران مهدی موعود(عج) به صدا در می‌آید که ای وای چه غافل نشسته‌ایم، در حالی که فتنه‌ی دجَال به متن جامعه، رسانه، مدرسه، خانه و خانواده‌های ما نفوذ کرده و آرمان‌های شیطانی خویش را در ذهن و جان جوانان ما رسوخ داده و ما را به ستیزی آشکار با آرمان‌های مهدوی وادار ساخته است.

« دجّال‌شناسی » مانع زدایی تربیت مهدوی :

با شناسایی دجّال و بنیان‌های فسادانگیزی او، باید همه‌ دست در دست هم به فکر چاره بر آییم، کودکان و نوجوانان خود را در یابیم، خانه‌ها و خانواده‌ها را از غرقاب فراگیر فساد دجّال نجات دهیم و راهکارهای عملی ستیز با فتنه‌ها و فسادها‌ی فراگیر او را دریابیم ودر متن جامعه، رسانه، مدرسه و خانواده‌ها نهادینه نماییم تا بتوانیم با مانع‌زدایی تربیتی، غسل پاک و عفیف را برای مجاهدت و جان‌فشانی در عرصه‌ی مهدی یاوری تربیت نماییم.
فصل اول : دجّال اصلی ترین دشمن منجی موعود
ظهور دجّال در فرجام زمان، به عنوان اصلی‌ترین دشمن منجی آخرالزمان، از آموزه‌های مشترک بین یهودیت، مسیحیت و اسلام است. ردپای دجّال را از دو قرن قبل از میلاد مسیح، در تورات و آموزه‌های موسوی و آن‌گاه در انجیل و آموزه‌های عیسوی و پس از آن در قرآن و روایات محمدی(صلی الله علیه و اله) می‌توان یافت.

الف) دجّال از دیدگاه مسیحیت و یهودیت ( دیدگاه اول )

واژه‌ی دجّال در زبان عِبری و درآموزه‌های یهودی به معنای «دشمن خدا» است که از ترکیب دو واژه‌ی «دج:دشمن، ضد» و «آل: خدا»(1) تشکیل شده است. واژه‌ی دجّال در الهیات مسیحی، به معنای ضد مسیح«Antichrist» می باشد. از منظر الهیات مسیحی دجّال کسی است که در آخرالزمان ظهور می‌کند و پرچم ضدیت و دشمنی با تمام آموزه‌های عیسی مسیح را بر می افرازد. به علاوه عدّه‌ای از اندیشمندان مسیحی بر این باورند که دجّال شخصی خاص و دشمن برجسته‌ی مسیح است. برخی دیگر دجّال را مجموعه‌ی کامل کسانی می‌دانند که با عیسی مسیح مخالفند.

ب) دجّال از دیدگاه اسلام ( دیدگاه دوم )

واژه‌ی دجال در زبان عربی، صیغه‌ی مبالغه از ماده‌ی «دَجَلَ» به معنای «کذاب و حیله‌گر و بسیار دروغ‌گو» است.(2) واژه‌ی دجّال همچنین می تواند از مصدر«تدجیل» به معنای «پوشاندن با طلا» و «آب طلاکاری» ‌باشد. از آن جا که فرآیند آب طلاکاری فلزی غیر از طلا با ظاهر طلا عرضه می‌شود و در آن نوعی دغل و ظاهرفریبی صورت می‌پذیرد، به همین دلیل افراد بسیار دروغگویی که باطل را حق جلوه می دهند و به زشتی‌ها صورتی زیبا و فریبنده می‌پوشانند، دجّال نامیده می‌شوند.
طبق آموزه‌های اسلامی، دجّال با استفاده از هر نوع دروغ و حیله و سحر و جادو به امور باطل لباس حق می‌پوشاند. او زشتی را زیبایی، بدی را خوبی و جهنم را بهشت جلوه می‌دهد. فساد و فتنه‌ی او شرق و غرب عالم را فرا می‌ گیرد و به تمام خانه‌های مردم جهان وارد می‌گردد. اساس فسادگستری و فسادانگیزی‌های او بر موسیقی و استفاده از جذابیت‌های زنان استوار است. در روایات نبوی از فتنه‌ی دجّال با عنوان «أشّدُّ الْفِتَن: سخت‌ترین فتنه‌ها»(3) یاد شده است! پیامبراسلام از امت خویش خواسته است که دجّال و ویژگی‌های او را به خوبی بشناسند، در فتنه‌انگیزی‌های او به دقت بیندیشند و خطر خیزی آن را به یکدیگر و آیندگان خویش یادآور شوند و در همه حال بر ضد دجّال و آرمان‌هایش عمل نمایند:
«ویژگی‌های دجّال را برایتان گفتم تا در آن بیندیشید و به حقیقت آن راه یابید و آن گاه بر ضد او عمل نمایید. آیندگان خویش را ازفتنه‌ی دجّال با خبر سازید و یکدیگر را بدان یادآور شوید!! پس همانا فتنه‌ی دجّال، سخت‌ترین فتنه‌ها و شدیدترین آزمایش‌هاست.»

ج) دجّال از منظر روایات ( دیدگاه سوم )

به طور اساسی درباره‌ی دجّال و خروج وی ، دیدگاه‌های متفاوتی براساس روایات ارائه شده است:
1- دیدگاه اول :
برخی بر این باورند که دجّال، نام شخص معینی نیست و هرکسی با ادعاهای پوچ و بی اساس و با توسل به حلیه‌گری و نیرنگ، در صدد فریب مردم باشد، دجّال است. این که در روایات از دجّال‌های فراوان سخن به میان آمده است، این احتمال را تقویت می‌کند. پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «قیامت برپا نمی‌شود تا وقتی که مهدی(عج) از فرزندانم قیام کند و مهدی قیام نمی‌کند تا وقتی که شصت دروغگو خروج کنند و هرکدام بگویند: من پیامبرم»(4).
هم چنین برخی از اندیشمندان اسلامی و کارشناسان معارف مهدوی، دجّال و ویژگی‌های شگفت‌انگیز او را که در روایات اسلامی بیان شده است، اشاراتی کنایی و استعاری می دانند که به صورت رمزگونه از جریان ضدخدایی و شیطانی‌ در آخرالزمان خبر می‌دهد که بر قلب و ذهن مردم عالم، تسلط می یابد و فسادگستری و فتنه‌انگیزی را در سطح جهان به نهایت درجه‌ی ممکن می‌رساند. این جریان فراگیر، تمام آموزه‌های الهی را به سُخره می‌گیرد، همه‌ی ارزش‌های اخلاقی را زیر پا می‌نهد و تمام فضیلت‌های انسانی را درهم می‌کوبد. طبق این دیدگاه، دجّال می‌تواند نمادی از نظام مادی‌گرایی حاکم بر جهان باشد که با مظاهر فریبنده و خیره‌کننده خود چشم انسانی و معنویت‌گرای مردم عالم را کور کرده و تنها چشم حیوانی و مادی‌گرای آنان را گشوده است از این منظر، دجّال یک فرد نیست بلکه عنوانی است کلی برای افراد حیله‌گر و پُر تزویری که بر سر راه انقلاب جهانی منجی موعود ظاهر می شوند و مانع می‌تراشند و برای فریب مردم و کشاندن آنان به سوی فساد و طغیان و خداستیزی از همه وسیله و حیله‌ای استفاده می کنند.
2- دیدگاه دوم :
گروهی دیگر او را فردی معین می دانند که با عنوان«دجّال» خروج می کند و مردم را به انحراف می‌کشاند. برخی به اسنتاد روایاتی او را زنده می دانند. برای مثال گفته می‌شود او در زمان حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) موجود بوده و تا زمان خروج زنده خواهد ماند. هم چنین برخی از دانشمندان اسلامی دجّال را شخص معینی دانسته‌اند که هرچند یهودی الاصل است اما هویت اصلی او تا زمان ظهور منجی موعود ناشناخته باقی می‌ماند. طبق این دیدگاه، دجّال مردی یک چشمی با توانمندی فوق‌العاده است که در آخر الزمان ظهور می‌کند. او با ابزارها و مرکب‌های شگفت‌انگیزی که در اختیار دارد، فوج فوج مردم عالم را از گرایش به آرمان‌های منجی موعود باز می‌دارد و با حیله و تزویر مردم را به سوی شقاوت و جهنم ابدی سوق می‌دهد.
3- دیدگاه سوم :
این دیدگاه که در واقع دیدگاه برگزیده‌ی ماست، در حقیقت جمع میان دو دیدگاه قبلی است: یعنی همان‌گونه که از ریشه‌ی لغوی دجّال و از منابع حدیثی معتبر استفاده می شود، دجّال منحصر به یک شخص آن هم با یک چشم در میان پیشانی و با جثه‌ای افسانه‌ای و مرکبی رویایی نیست بلکه عنوانی کلی است برای تمام سردمداران دروغ‌گو و فریبکار از رهبران مادی دنیا در آخرالزمان و نیز نمادی سمبلیک است برای تمام افراد پر ترویز و حیله‌گر که برای کشاندن توده‌های مردم جهان به دنبال ایده‌های شیطانی و هواهای نفسانی خود از هر مکر و دروغ و فریبی استفاده می‌کند(دیدگاه اول) اما در واقع دجّال یک مفهوم کلی است که می‌تواند بر مصادیق بی‌شمار منطبق گردد. از میان این مصادیق بی‌شمار، دجّال دارای یک مصداق اصلی با توانمندی‌های شگفت‌انگیز شیطانی است که چهره و هویت اصلی‌اش در زمان ظهور آشکار می گردد و نیز دارای مصادیق فراوان فرعی از پیروان و هم قطاران اوست(دیدگاه دوم) پس دجّال براساس دیدگاه سوم، در واقع یک مفهوم کلی و یک جریان عظیم است که سرپرستی این جریان را یک فرد پر ترویز و حیله‌گر بر عهده دارد. که هویت او تا زمان ظهور ناشناخته باقی می‌ماند.
از این نظر، واژه‌ی دجّال، همانند واژه‌ی «شیطان» خواهد بود. (5) چنانچه شیطان نیز یک مفهوم کلی است که دارای یک مصداق اصلی و مصادیق بی‌شمار فرعی می‌باشد. مصداق اصلی مفهوم «شیطان»، همان «ابلیس اعظم» است و مصادیق فرعی آن، تمام پیروان و فرمانبران ابلیس از جنیان و انسیان در طول تاریخ می باشد.
فصل دوم : جلوه های آخرالزمانی دجّال
طبق دیدگاه سوم که در فصل قبل گذشت، معرفت و شناخت دجّال مستلزم سه مولفه است :
1- دجّال دارای مصادیق فراوان فرعی است که تمام پیروان دجّال و دجّال‌صفتان عالم را در بر می گیرد.
2- دجّال دارای یک مصداق اصلی و ناشناس است که هویت حقیقی‌اش تا زمان ظهور ناشناخته باقی می‌ماند و پس از ظهور برای همگان آشکار می‌گردد.
3- دجّال دارای جلوه‌های گوناگون و رنگارنگی است که با آن بیشتر مردم جهان را می‌فریبد و آنان را از گرایش به آرمان های الهی منجی دور و گریزان می‌سازد.
براساس این دیدگاه جلوه‌های آخرالزمانی دجال را می توان این گونه برشمرد:
الف) تسلط نظام مادی‌گرایی که خود شامل تمام مظاهر فریبنده‌ی دنیوی « از ثروت جویی و زن پرستی و جاه طلبی تا شراب خواری و استفاده مواد مخدر » می گردد. نظامی که چشم خدابین و معنویت‌گرای آن از اصل و اساس از بین رفته و چشم ظاهربین و دنیاگرای آن به صورت افراطی گشوده شده است.
ب) تسلط نظام رسانه‌ای که ابزار آن ماهواره‌ها، اینترنت، سینما، تلویزیون، موبایل و... است و بنیان کار آن بر فیلم‌ها و موسیقی‌های حرام با تکیه بر سکس و خشونت و لااُبالی‌گری استوار است. نظامی که از طریق امواج، ذهن و اندیشه‌ی مردم جهان را در چنبره‌ی خویش گرفته و آنان را با تک چشم جادویی خویش سحر کرده و به هر سویی که می‌خواهد، می‌کشاند.
ج) فراگیری طاغوت‌های سیاسی، ناتوهای فرهنگی و عرفان‌های دروغین نوظهور که خود شامل ابرقدرت‌های شیطانی، لابی های صهیونستی، تیم‌های فراماسونری، کابالا، شیطان‌پرستی و... می‌گردد. فرقه و گروهای اهریمنی که بر ارکان قدرت و ثروت جهان چنگ انداخته و بیشتر مردم جهان را در جولان‌گاه فتنه و فساد خویش تار و مار ساخته‌اند.

1- دجّال ، از نشانه های ظهور

همان‌طور که می دانیم، یکی از نشانه‌های ظهور که فراوان از آن سخن به میان آمده، «خروج دجّال» است. اگرچه این رخداد در شمار نشانه‌های حتمی ظهور ذکر نشده است، اما تعداد روایات آن در منابع روایی، به ویژه در منابع اهل سنت، به مراتب از تعداد روایات درباره‌ی نشانه‌های حتمی ظهور بیشتر است.
از روایات اسلامی استفاده می‌شود که دجّال فردی ستمکار، دروغ‌گو، حیله‌گر و پر تزویر است که در آخرالزمان مردم را گمراه خواهد کرد. البته در آموزه‌های سه دین یهودیت، مسیحیت و اسلام از دجّال سخن به میان آمده است. در روایاتی، از خروج دجّال به عنوان نشانه‌های ظهور و در برخی دیگر از آن به عنوان یکی از «أشْراطْ الساعَة: نشانه‌های قیامت»(6) یاد شده است. در کتاب‌های اهل‌سنت بیشتر با عنوان یکی از نشانه‌های برپایی قیامت معرفی شده است اما منابع روایی شیعه، اغلب از آن به عنوان حادثه‌ای مهم و فراگیر که هم زمان با ظهور حضرت مهدی(عج) رخ خواهد داد، در شمار نشانه‌های ظهور یاد کرده‌اند.

2- ویژگی و نشانه‌های دجّال

أصبغ بن نباته از حضرت علی(علیه السلام) پرسید: یا امیرالمومنین! دجّال کیست؟ آن حضرت فرمودند:«--- بدبخت کسی است که او را تصدیق کند و خوشبخت کسی است که اور را تکذیب کند. بدان که نشانه‌های او این است که :
1- چشم راستش کور شده [ از اصل خلقت، چشم راست ندارد. به گونه‌ای که گودی حدقه‌اش نیست] و چشم دیگرش در وسط پیشانی است و مانند ستاره صبح می‌درخشد و در آن گوشت بسته شده‌ای است که با خون درآمیخته است.
2- میان دو چشمش نوشته است:«کافر» که هر با سواد و بی‌سوادی آن را می خواند.
3- در دریاها فرو می‌رود.
4- مقابل او کوهی از دود و عقبش کوهی سپید است که مردم تصور می کنند طعام است.
5- در زمان قحطی سختی خروج می‌کند در حالی که بر مرکبی خاکستری سوار است.
6- هر قدم از مرکب او یک میل است و زمین منزل به منزل زیر پایش در نوردیده می‌شود و بر آبی نگذرد جزء آن که فرو رود و جای آن تا روز قیامت خشک بماند.
7- به آوازی که تمام جن و انس و شیاطین در شرق و غرب عالم آن را می‌شنوند، فریاد کند: «ای دوستان من، نزد من آیید. منم آن که آفرید و تسویه کرد و تقدیر کرد و رهبری نمود. منم پروردگار شما!».
8- دشمن خدا دروغ می‌گوید. او یک چشمی‌ای است که غذا می‌خورد و در بازارها راه می‌رود. براستی که پروردگار شما نه یک چشمی است ونه غذا می خورد نه راه می‌ررود و نه زوال دارد و برتر است خداوند از این اوصاف، برتری بزرگی!
9- آگاه باشید بیشتر پیروانش در آن روزگار، ناپاک زادگانند.
10- خداوند او را در شام بر سر گردنه‌ای که آن را «افیق» نامند، به دست کسی که عیسی(علیه السلام) پشت سرش نماز می خواند، هنگامی که سه ساعت از روز جمعه گذشته باشد، خواهد کشت. آگاه باشیدکه پس از آن، حادثه‌ای بزرگ واقع خواهد شد و آن خروج دابّه (7) از زمین است. (8)
1- از نکات شگفت‌آور و تأمل‌برانگیز در انبوه روایات شیعه و سنّی، ارتباط بسیار شدیدی است که بین دجّال و یهود مطرح شده است. چنانچه در روایات آمده است که: « بیشتر پیروان دجّال یهودی‌ها هستند».
2- نکته‌ی مهم‌تر این که فضای بیشتر روایات در برشماری ویژگی‌های دجّال، فضایی کنایی و استعاری است که سمبل‌ها و کدهایی رمزگونه را برای شناسایی دجّال فرا روی مخاطبان خویش قرار می دهد. چنین فضایی بیشتر از هر چیز نیازمند دقت و تأملی فراوان و تحلیلهای عمیق و دقیق براساس کیاست و زیرکی‌های مومنانه است چنانچه پیامبراعظم(صلی الله علیه و آله) بر این امر مهم تأکید ورزیده و نسبت به آن متذکّر شده‌اند.(9)
فصل سوم : بنیان‌های فتنه‌ی دجّال
فتنه‌ی دجّال، بزرگ‌ترین و خطرناک‌ترین فتنه‌ای خواهد بود که جهان آفرینش و نسل آدمی به خود دیده است. به عبارتی بهتر، فتنه‌ی دجّال، تکامل یافته‌ی تمام فتنه‌ها در طول تاریخ بشر و پیشرفته‌ترین و گمراه کنده‌ترین فتنه‌هاست. تا جایی که می‌توان گفت: تمام فتنه‌های پیشین در طول تاریخ بشری، هرکدام قطعه‌ای برای ساختن و تکمیل «پازل فتنه‌ی دجّال» بوده است. از طرفی پیامبراعظم(صلی الله علیه و آله) فرموده‌اند: « هیچ فتنه‌ی کوچک و بزرگی در دنیا به وجود نیامده است مگر آن که برای شکل‌گیری فتنه‌ی دجّال آمده است».(10).
قتل عام ملت ها ، چپاول ثروت ها ، لجام گسیختگی شهوت ها
بنیان‌های فتنه‌ی دجّال بر قتل عام و خونریزی، چپاول وغارت اموال، شهوت‌پرستی و فساد جنسی استوار گشته است. بنابراین می توان گفت که چهار فتنه در پیش روی ماست: در فتنه‌ی نخست خونریزی حلال شمرده می‌شود. در فتنه‌ی دوم علاوه بر خونریزی، چپاول اموال حلال شمرده می‌شود. در فتنه‌ی سوم علاوه بر خونریزی و چپاول اموال، تجاوز به عنف و ناموس حلال شمرده می‌شود. آن‌گاه فتنه چهارم، فتنه‌ی دجّال خواهد بود. در حقیقت، قتل عام ملت‌ها، چپاول ثروت‌ها و لجام گسیختگی شهوت‌ها، قطعه‌های اصلی در شکل‌گیری «پازل دجّال» همان عظیم‌ترین فتنه‌ها خواهند بود.

زن پرستی ، عقل ستیزی ، ثروت طلبی

امام علی(علیه السلام) در حدیثی هشدار بخش، بنیان فتنه‌هایی را که عظیم‌ترین آنها دجّال است، در سه امر معرفی فرموده‌اند: «بنیان فتنه‌ها سه چیز است: زن‌دوستی که شمشیر شیطان است. شراب خواری که دام شیطان است. ثروت‌دوستی که نیزه‌ی شیطان است»(11)
«حُبُّ النِّساء» به معنای محبت و گرایش افراطی نسبت به زنان و جذابیت‌های زنانگی است که در دوران معاصر با گرایش (فیمینیسم: زن‌گرایی و زن‌سالاری» در نظام مادی‌گری و با گرایش افراطی «زن‌پرستی و لذت‌جویی» در آیین شیطان‌پرستی مطابقت دارد. «شُربُ الخمر» به معنای گرایش به سوی «عقل‌ستیزی» با استفاده از مست کننده‌ها می‌باشد که می‌تواند تمام مشروبات الکلی مست کننده و تمام گونه‌های مواد مخدر و روان‌گردان را در بربگیرد.
«حُبُّ الدرهم و الدینار» به معنای محبت افراطی به ثروت‌طلبی است که مهم‌ترین مصداق آن را می‌توان نظام مادی‌گرایی محض که بر مردم جهان سیطره یافته است برشمرد. بنابراین بنیان‌های اصلی فتنه‌ی دجّال را تا بدین جا می‌توان چنین برشمرد:‌
1- خونریزی عمومی و قتل عام ملت‌ها.
2- ثروت‌طلبی و چپاول اموال و ثروت‌ها.
3- لذت‌جویی و لجام گسیختگی شهوت‌ها.
4- عقل‌ستیزی با استفاده از مشروبات مست کننده، مواد تخدیر کننده و روان‌گردان‌ها.
فتنه‌ی عظیم دجّال دارای بنیان‌ها و محورهای مهم دیگری است که در ادامه‌ی نوشتار به تفصیل بدان‌ها خواهیم پرداخت. بنیان‌های شگفت که خلاصه‌وار عبارتند از:
5- ادعای خدایی و ربوبیت.
6- استخدام جنیان وشیاطین.
7- استفاده‌ی گسترده از سحر و شعبده و جادو.
8- ترویج شکم‌پرستی و سوء استفاده از عنصر غذا.
9- بهره‌گیری از تصویرسازی‌های دروغ دجّال که با آنها زشت را زیبا و زیبا را زشت، بهشت را جهنم و جهنم را بهشت و در یک کلام حق را باطل و باطل را حق جلوه می‌دهد.

دجّال و ادعای ربوبیت

داعیه‌ی خدایی و پندار ربوبیت، از اصلی‌‌ترین ویژگی‌های دجّال است. دجّال در ابتدا داعیه‌دار نبوت و پیامبری می‌‌گردد و آن‌گاه به تدریج ادعای خدایی می نماید. تا جایی که با بالاترین اوج صدایش در میان تمام مردم جهان ندای«أنا ربُّکُمُ الأعلی» را سر می‌دهد.
دجّال با استفاده از ابزارهایی که در اختیار دارد، این ندای فراگیر را به گوش تمام جنیان و انسیان و تمام شیاطین در شرق و غرب عالم می‌رساند تا هریک از آنان به زبان خویش این پیام و ندا را دریابد.
دجّال با استفاده از سحر و شعبده و جادو و با تصرف در چشم مردمان کارهای شگفت‌انگیزی به انجام می‌رساند و با تکیه و استناد بدان کارها، خود را پروردگار جهان برمی‌شمارد. او به ظاهر در حرکت خورشید تصرف می نماید و به ظاهر آن را به حرکت یا سکون وا می‌دارد و ندا می‌دهد: « من پروردگار جهانیانم. این خورشید به اجازه و رخصت من حرکت می کند. آیا مایلید آن را از حرکت باز دارم؟» آن گاه خورشید را به ظاهر آن چنان از حرکت باز می‌دارد که یک روز مانند یک ماه جلوه می‌کند. سپس می‌گوید: «آیا مایلید که اینک آن را به حرکت وادار نماییم؟» پس خورشید را چنان به حرکت در می‌آورد که یک روز همچون یک ساعت جلوه می‌نماید.(12).
در مقامی دیگر، دجّال بر شخصی تسلط می‌یابد، به ظاهر او را می کشد و زنده می‌نماید. آن گاه می گوید: «آیا من پروردگارتان نیستم که زنده می‌نمایم و می‌میرانم؟» در این میان آنان که داعیه‌ی ربوبیت و خدایی دجّال را می‌پذیرند، در دریای فساد و تباهی و فتنه غرق می‌گردند و آنان که از وی روی برمی‌تابند، از فتنه و فساد دجّال محفوظ نگه داشته می‌شوند.(13)
زنی پس از باور به خدایی دجّال نزد او می‌آید و از او می‌خواهد همسرش را زنده گرداند. دجّال شیطانی را فرا می خواند تا به چهره‌ی همسر آن زن پیش روی او ظاهر شود. آن زن، شیطان ممثّل شده را به جای همسر زنده شده‌ی خویش باور می‌کند... تا جایی که با آن شیطان ادامه‌ی زندگی می‌دهد و با او هم بستر می‌شود، غافل از اینکه با شیطان هم آغوش و همبستر گشته است... و بدین سان پیروان دجّال و اقرار کنندگان به خدایی او، با شیطان قرین و همنشین می‌گردند و خانه‌هایشان از حضور شیاطین پر و لبریز میگردد:
[و هرآن که از یاد خدای رحمان دوری گزیند، شیطانی را برای او برمی‌گماریم تا همواره قرین و همنشین او باشد.](14)
مردان عرب پس از اقرار به ربوبیت دجّال از او تمنا می کنند شتران و گوسفندانشان را که در طول دوران قحطی و خشکسالی تلف شده‌اند را زنده کند و به آنها بازگرداند. دجّال گروهی از شیاطین را که به چهره شتران و گوسفندانشان در آمده‌اند، به آنها می‌بخشد و آنان با سرور و شادمانی می‌گویند: «اگر او خدای ما نبود، شتران و گوسفندان مرده‌ی ما را زنده نمی ساخت!!»(15)
فصل چهارم : دجّال و استخدام جنیّان و شیاطین

جنیّان و شیاطین و بیعت با دجّال

از جمله نعمت‌هایی که پروردگار هستی در اختیار حضرت سلیمان(علیه السلام) نهاد، قدرت تسخیر جنیان و به خدمت گرفتن ایشان در راستای اهداف و رسالت‌های الهی‌اش بود: « و مِنَ الشّیاطینِ مَن یَغُوصُونَ لَهُ و یَعملُونَ عَمَلاً دُونَ ذلِکَ: وبرخی از جنیان را مسخر سلیمان کردیم تا برای او به دریا غواصی کنند و یا به کارهای دیگری در دستگاه او بپردازند».(16) در فرهنگ قرآنی و روایی از جنیان با عنوان شیاطین یاد می‌شود.
پس از خروج دجّال، انبوهی از جنیان و شیاطین جهان با او بیعت می‌کنند و در خدمت او قرار می‌گیرند و با تمام وجود وی را در تحقق اهداف شیطانی‌اش یاری می‌رسانند. آنان با تمثّل به صورت‌های انسان‌هایی که دجّال اراده می‌کند، او را در اثبات خدایی‌اش یاری و کمک می‌کنند. دجّال خطاب به مرد اعرابی می‌گوید: «اگر اینک با چشمان خود ببینی که پدر و مادرت را زنده می‌کنم، آیا شهادت می‌دهی که من پروردگار توام؟» او قبول می‌کند و آن‌‌گاه دو شیطان به دستور دجّال، در چهره‌ی پدر و مادر وی تمثّل می‌یابند و در مقابلش ظاهر می‌شوند و خطاب به او می‌گویند: « ای فرزند از او پیروی کن که همانا او پرودگار توست!» آن‌گاه به مردی دیگر که پدر و برادرش مرده‌اند، می‌گوید: «اگر بنگری که پدر و برادرت را برایت زنده می‌گردانم، آیا یقین خواهی یافت که من پروردگار توام؟» می‌گوید: «بله» پس شیطانی هم چهره‌ی پدرش و شیطانی همانند برادرش در مقابل او تمثّل می‌یابند تا او به ربوبیت دجّال اقرار نماید.
شیاطین، به دستور دجّال، حتی به صورت حیوانات نیز تمثّل می‌یابند. دجّال از مردی بادیه‌نشین برای اقرار به ربوبیت خویش در مقابل زنده‌سازی شترش اقرار می‌گیرد و آن‌گاه از شیطانی می خواهد تا به صورت شتر اعرابی ظاهر گردد. آن شیطان همانند شتر بادیه‌نشین، بلکه چاق‌تر و شیرده‌تر تمثّل می‌یابد و همین باعث گمراهی او و اقرارش به خدایی دجّال می گردد.
جنیانی که با دجّال بیعت کرده و در خدمت او قرار گرفته‌اند، گنج‌های زمین را برای او استخراج می‌کنند و حتی در قتل عام مردم به دستور او شرکت می‌کنند.

تصویرسازی با حیله و دروغ

از دیگر فتنه‌های دجّال که در روایات فراوان به آن تاکید شده است، « تصویرسازی‌های دروغین» و بهره‌گیری‌های شیطانی و ضد الهی از این تصاویر است: « ... وهمراه دجّال تصاویری از بهشت‌های سرسبز است که در آن نهرها جاری است و تصاویری از آتش سیاه که لهیب و دودش شلعه می‌کشد.»(17)
اساس تصویر سازی‌های دجّال، براساس حیله و نیرنگ و فریب استوار است. در واقع دجّال با تصویر پردازی‌های دروغین خویش، جهنم را بهشت و بهشت را جهنم جلوه می‌دهد. باطل را لباس حق و حق را لباس باطل می‌پوشاند. او زشتی‌های آتشین را زیبایی‌های بهشتی و زیبایی‌های بهشتی را زشتی‌های آتشین می‌نمایاند. فلذا پیامبراعظم(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «همانا دجّال به همراه تصویری به مثال بهشت و آتش می‌آید اما حقیقت آن چه را که بهشت می‌خواند آتش است».2 بدین سان آن چه را که دجّال بهشت و آسایش و خرمی جلوه می‌دهد، دارای چنان هویت حرام و گناه‌آلودی است که فرجامش جزء آتش جهنم و عذاب دردناک الهی نیست. از سوی دیگر، آن چه را که دجّال به عنوان جهنم و عذاب و ناراحتی نمایش می‌دهد، دار ای هویتی الهی و ضدشیطانی است که حقیقتش جزء بهشت و آسایش و خرمی نیست.
شاید به توان «تصویرسازی‌های دروغین دجّال» را بر «فیلم‌سازی‌های غیرالهی و شیطانی» در جهان معاصر تطبیق داد.

حجت های الهی بر ضد دجّال

پروردگار هستی، برای اتمام حجت بر مردم جهان رسولانی را برمی‌انگیزاند تا در هر زمان و مکان، کذب و دروغ‌گویی دجّال را در ادعای خدایی‌اش بر ملا سازند و مردم را از فساد و فتنه‌انگیزی او انذار دهند. رسولان برانگیخته شده برای تکذیب دجّال عبارتند از:
1- حضرت یَسَع، پیامبرالهی که همه جا به دنبال دجّال می‌رود و مردم را از او برحذر می‌دارد و می‌گوید: « این فرد، مسیح دروغ‌گوست از او دوری کنید لعنت خدا بر او باد»
2- رسول ویژه الهی برای رسوا سازی دجّال که نذیر نامیده می‌شود، با سفر به تمام نقاط جهان همگان را به ظهور دجّال و فتنه‌گری و فسادانگیزی او خبر می‌دهد. همانا اوست که خبر خروج دجّال و لشگریان او را به سپاه مهدی(عج) در بیت‌المقدس می‌رساند. آنان به نذیرالهی اعلام می‌دارند که به طور کامل برای جهاد و قتال با لشگریان دجّال آماده‌اند و از او می‌خواهند که نزد آنان بماند. او رسالت خویش را آگاه‌سازی مردم جهان از فتنه‌ی دجّال معرفی می‌نماید و از نزد ایشان باز می‌گردد. به هنگام بازگشت از بیت‌المقدس، نیروهای دجّال نذیر را شناسایی و دستگیر می‌کنند و به نزد دجّال می‌برند. دجّال می‌گوید: «این مرد می‌پندارد که من از غلبه‌ی بر او ناتوانم. اینک او را با بدترین و دردناک‌ترین نوع مرگ به قتل برسانید!» پس از صدور این فرمان، جلادان دجّال نذیر را با ارّه قطعه قطعه می کنند. آن‌گاه دجّال رو به لشگریان و پیروان خود می‌کند و می‌گوید: « اینک اگر او را زنده سازم آیا یقین می‌یابید که من پروردگار شمایم؟» آنان می‌گویند: «ما باور داریم که تو پروردگار مایی و دوست می‌داریم بر یقین ما افزوده گردد». نذیر با اشاره‌ی دجّال، اما به اذن و رخصت الهی از جا بر می‌خیزد در حالی که خداوند چنین رخصتی را به دجّال برای زنده ساختن احدی دیگر نمی‌دهد. در آن هنگام دجّال خطاب به نذیر می‌گوید: «آیا من نبودم که تو را می‌راندم و زنده ساختم؟ نیک دریافتی که من پروردگار توام!» او می‌گوید: « اینک یقینم به پروردگار یکتای خویش افزون گشت. من همانم که رسول‌خدا مرا بشارت داد که به دست تو به قتل می‌رسم و آن‌گاه به اذن و رخصت خداوند زنده می‌شوم. خداوند احدی دیگر را به جزء من برای تو زنده نخواهد کرد». پس از آن خداوند پوششی کامل و نامرئی از سُرب برای نذیر قرار می‌دهد. به گونه‌ای که شمشیر و خنجر و سنگ و هیچ سلاحی از لشگریان دجّال بر او اثر نمی‌کند و هیچ آسیبی به او نمی‌رساند.
دجّال دستور می‌دهد که او را در آتش بیفکنید. او را به دستور وی در کوهی از آتش گداخته می‌افکنند اما خداوند کوه آتش را برای او به بهشتی خرم و سرسبز تبدیل می‌گرداند. واین جاست که مردم در صداقت و حقانیت دجّال تردید پیدا می کنند.
فصل پنجم : تک چشم جادویی دجّال
دجّال آخرالزمان و ساحره‌ی قرن بیست و یک، با تک چشم جادویی‌اش، همه را سحر می‌کند. جام جهان‌نمایی که هرثانیه، با هزار رنگ و طرح و صدا، سر آدمی را گرم می‌کند. بچه‌ها، با صدای او از خواب بیدار می‌شوند و پای حرف‌هایش می‌خوابند. مادرها، موقع دیدن فیلم محبوبشان، دیگر حوصله‌ی بچه و سرو صدایش را ندارند. مردها با فوتبال‌هایش، قرار از کف می‌دهند و هیچ کسی را نمی شناسند. تلویزیون تیشه‌ای شده بر درخت رابطه‌ی آنها. تیشه‌ای نامرئی که ریشه‌های درخت رابطه و عاطفه را یکی‌یکی قطع می‌کند. شاید آن دجّال وعده داده شده‌ی آخرالزمان را که یک چشم دارد و موهای بسیار و از هر مو آهنگ‌هایی تولید می‌کند، بتوان از باب «کلّم الناس علی قدر عقولهم» بر همین رسانه‌های کنونی تطبیق داد که ابزار گسترش بندگان شیطان شده‌اند و مردمان را از آسمان دور می‌سازند و به انواع لذایذ دنیوی جذب می‌کنند.

نسل رسانه

نسل جدید، ارتباط تنگاتنگی را با رسانه‌های جدید دارد که حجم استفاده از اینترنت، رایانه، سی‌دی و دی‌وی‌دی‌ها، فیلم‌ها، گیم‌نت، بازی‌های رایانه‌ای، موبایل وحتی ماهواره‌ها دلیلی براین مدعاست تا جایی که امروز معضلی به نام تلفن همراه در بسیاری از مدارس ابتدایی و راهنمایی نیز به چشم می‌خورد. رسانه‌های جدید از آن جا که عامل غفلت‌زایی و سرگرمی‌اند، به گونه‌ای شگفت‌انگیز از طرح مسائل جدی، ایجاد سوالات اساسی و روحیه‌ی تلاش و جستجو، در ذهن نوجوانان و جوانانی که در این سن دچار تغییرات طبیعی روحی و روانی وشکل‌گیری شخصیتی هستند، جلوگیری می‌کنند و فضایی سرشار از آلودگی و تنهایی و احساسات درونی و تحریکات جنسی را جایگزین آن‌ها می‌کنند و این چنین است که نسل رسانه‌ها را پر آسیب و بحران‌زا می بینیم.
در عصر پرترافیک تکنولوژی و موج‌های الکترونیکی، چه کسی صلاحیت بیشتری برای تربیت و رشد فرزندان ما دارد، اعضای با مهر و محبت خانواده با مهره‌های بی‌جان و رنگارنگ در چشم جادویی دجّال؟! ورود به چشم جادویی، کارت ورود نمی‌خواهد، هرچند نفر که باشید، آماده‌ی پذیرایی از شماست. فرقی هم نمی‌کند، کجایی باشید، شهری یا روستایی، شمالی یا جنوبی، ایرانی یا... چه بپوشید! بهایی که از شما می خواهد این است: « توجه و تمرکز به تشعشات و امواج چشم پرفروغ جادویی» فقط ببین و بشنو! هویت خود را فراموش کن و پیروی نما.

داعیه‌ی خدایی دجّال

اوج تکامل و باروری ارتباطات با ورود اینترنت و اتصال به شبکه‌های اطلاعاتی و همگرایی ماهواره‌ای و فیبر نوری محقق شد و در این میان، فناوری با نفی اختیار و اراده‌ی بشر بر او لگام می‌زند وبا فریب و نیرنگ، وی را خدا می‌نامد! فیلم‌ها از طریق بازیابی ستاره‌ (ظهور ستاره‌های سینمایی و ورزشی) رگ خواب توده‌ها را به دست گرفتند. حباب سرگردان فناوری، زمانی کره‌ی خاکی را در برگرفت که اطلاعات به کالایی ارزشمند تبدیل شد. انقلاب علمی ـ فنی در زمینه‌ی فناوری اطلاعات و ارتباطات را «میکروچیپ‌ها»(18) به وجود آورند. به کارگیری میکروچیپ‌ها در ساختمان موبایل، انعطاف‌پذیری چشم‌گیری را به دنبال داشت. تولید موبایل‌هایی که می‌توانند به اینترنت و ماهواره وصل شوند، فاصله‌ها را بی معنی کرد. چرا که تمام دنیا را می‌شد در یک صفحه‌ی کوچک مانیتوری جای داد.
غافل از این که فناوری برتر به بهانه‌ی کارآیی و اثربخشی بیشتر با راه‌اندازی سامانه‌ای، کارمندانش را از طریق تلفن‌های همراهشان ردیابی می‌کند. خدایان فناوری و سرمایه با استفاده از فناوری سنجش از راه دور و ماهواره‌ای، به بسیاری از اطلاعات اقتصادی و نظامی کشورهای دیگر دسترسی دارند و با استفاده از این اطلاعات گران قیمت، روابط اقتصادی و نظامی خود را با سایر کشورها تنظیم می‌کنند.
احاطه بر فضا و راهپیمایی بر سطح کره‌ی ماه، ادعای مالکیت و ربوبیت را بار دیگر در او زنده کرد و فناوری‌ای که حیات انتزاعی‌اش را مرهون انسان لجام گسیخته بود، به خدمتی بزرگ در خدمت بشر نائل آمد: «کهکشان‌ها نیز خدایی به شایستگی انسان نخواهند داشت». امروزه ماهواره‌ها نیز به طور مستقیم یک سوم سطح زمین را زیر پوشش خود دارند. وجود پنج هزار ماهواره در فضای اطراف زمین(19) ، سرویس‌های مخابراتی و تلویزیونی بین قاره‌ای را در تمام ساعت‌های شبانه روز تأمین می‌کند. اکنون سرعت بی سابقه‌ی اطلاعات، انسان را در خود غرق کرده است.

سجده بر پای محراب شیشه ای

عصری را که ما درآن قرار داریم، می‌توان عصر هویت رسانه‌ای نام نهاد. انسان عصر ما مانند یک قایق کوچک و شکست خورده‌ای که در اقیانوس بزرگ رسانه گرفتار شده و امواج سهمگین آن این قایق را به این طرف و آن طرف می‌کشاند. هرآن موجی می‌آید و ضربه‌ای شکننده به آن وارد می‌سازد و این روال ادامه دارد تا او را از صحنه‌ی وجود محو کند و چیزی از آن باقی نماند. حال در چنین شرایطی که تمامی عوامل دست به دست هم داده‌اند تا قایق هویت ما را نابود سازند، برما لازم است تا با بازگشت به«خود» دست به دامان خداوند متعال و جانشین او در روی زمین شویم و انسانیت خود را از هلاکت و غرق شدن در دریای پرتلاطم رسانه نجات دهیم.

رسانه ، ابزار تهاجم فرهنگی

رسانه، جاده صاف کن فرهنگ‌ها به ویژه فرهنگ سلطه است که شکل دهنده و مدیر خیمه شب‌بازی آن به شمار می آید. نظام سلطه، بیشترین مدد را از رسانه می‌گیرد. دیگر پیام‌ها فقط از طریق گفتار و نوشتار به مخاطب منتقل نمی‌گردند که تصاویر، نمادها، علامت‌ها و نشانه‌هایند و مخاطب را به قول «پاولف» به پیامی شرطی می‌سازد یا به تعبیر ما پیامی را برای ما تداعی می‌کند.
«زیگفرید کراکور» نویسنده آلمانی، واژه‌ی بمباران تصاویر را برای سیاست‌های نظام غرب و آمریکا به کار می‌برد که آنان قبل از هرگونه احساس خطری، برای کسب منافع بیشتر، پیش از جنگ نظامی و فیزیکی، عالم را با تصاویر بمباران می‌کنند. نگاهی به فیلم‌ها، بازی‌ها و آثار دیگر، گستره‌ای از تخریب‌ها و تحریف‌های آخرالزمان، خشن و پادشاه وحشت نشان دادن مسلمانان و موعود الهی جهان اسلام را حکایت می‌کند.

بندگان رسانه

امروزه کم‌تر انسانی را می‌توان یافت که در روز چندین ساعت وقت خود صرف مطالعه‌ی کتاب‌ها، مجلات، روزنامه‌ ها و یا مشاهده‌ی تلویزیون، ماهواره‌ و... نکند و دیده و شنیده‌ها و در نتیجه افکار و افعالش تحت تاثیر قول رسانه قرار نگیرد. اگر کسی به طور مستقیم هم با رسانه‌ها ارتباط نداشته باشد، به سبب ضرورت تعاملات اجتماعی در روز با مردمانی سر و کار دارد که آنها تحت سلطه‌ی مستقیم رسانه هستند. پس چه بخواهیم و چه نخواهیم تقریباً تمامی ما تحت تاثیر رسانه است که به زندگی فردی و اجتماعی ما جهت می‌دهد. از مد لباس و آرایش سر و صورت گرفته تا نحوه‌ی نگرش به خدا و قیامت که همه و همه را ابر قدرت رسانه برای ما می‌سازد.

رسانه و بحران هویت

انسانی که مخاطب فیلم‌ها، رُمان‌ها، مجلات و شبکه‌هایی باشد که به دنبال ترویج خشونت، سکس و لاابالی‌گری، شیطان‌پرستی، انسان‌پرستی، زن‌پرستی و... هستند، به ناچار شخصیتی مانند آنان پیدا می‌کند. امروزه به دنبال شهوت‌پرستی است و فردا به دنبال شهوت شکم، یک روز به دنبال خوردن مشروبات الکلی است و روز دیگر به دنبال مصرف مواد مخدر، یک روز در مسجد است و روز دیگر....چنین انسانی توازن شخصیتی ندارد و هنر پیشه‌ای است که در سکانس‌های مختلف زندگی نقش‌های متعدد ایفا می‌کند.
در خانه یک نقش، در دانشگاه یک نقش و در مسجد و حسینیه نقش دیگری را اجرا می‌کند.
اصول حاکم بر رسانه
اصول حاکم بر رسانه‌های غربی در راستای رسیدن به اهداف شیطانی عبارتند از:
1- لذت‌پرستی و لذت‌جویی (آن چه که بنیان خانواده را در غرب ویران ساخته، لذت‌گرایی و تمتع است).
2- دنیا‌پرستی.
3- اُمانیسم و خودپرستی.
4- فیمینیسم و زن‌پرستی.
5- سودپرستی اقتصادی یا ثروت‌پرستی.
6- ترویج بی‌بند و باری، اباحه‌گری یا شهوت‌پرستی.
فصل ششم : نیروهای دجّال مستقر بر بام دنیا
دجّال‌صفتان جهان در جنگ رسانه‌ای و ناتوی فرهنگی، می‌کوشند تا با سیطره‌ی فرهنگی، اهداف و مقاصد شیطانی خویش را بر مردم جهان تحمیل کنند. ابزارهای مورد استفاده‌ی دجّالیان در آخرالزمان عبارتند از:

1- شبکه های ماهواره ای :

در کل جهان دویست و سه ماهواره‌ی تلویزیونی فعال در یکصدو پنجاه و نه مدار قرار گرفته‌اند که تنها در ایران امکان دیدن هشت هزار و ششصد شبکه تلویزیونی و یکهزار و سیصد و نه شبکه رادیویی را فراهم می‌آورند.
این حجم جدای از سی و پنج میلیون سایت فعال اینترنتی ، بروزترین بازی‌های کامپیوتری، رشد میلیونی استفاده از تلفن همراه، اس‌ام‌اس و بلوتوث، انتشار هزاران عنوان رمان، مجله و ژورنال در گرایش‌ها و غالب‌های متنوع و جذاب و صدها فعالیت تأثیرگذار رسانه‌ای دنیا در داخل کشورمان بشمار می‌رود که شبانه روز سرزمین بکر حاصل‌خیز، فکر و ذهن جوانان را آماج بمباران نرم خود قرار می‌دهد. بمبارانی از فرکانس‌ها و امواجی که همه روزه عوارض و تبعات آن را در گوشه و کنار شهرها با دو چشم می‌توان به نظاره نشست. بمبارانی با نشانه‌گیری هویت و اصالت جوانان و گرفتن تلفات از موثرترین نیروهای پرتحرک، فعال و پویای انقلاب. شنیدن این نکته تأسف‌انگیز است ولی شنیدنی، اینکه رژیم اسرائیل تنها با داشتن بیست و دو صدم درصد جمعیت دنیا دارنده‌ی دویست و چهارده شبکه‌ی ماهواره‌ای بصورت شبانه‌روزی است. آمار ذیل فعالیت فراوان شبکه‌های ماهواره‌ای در کشورمان را نشان می‌دهد:
*تعداد کل ماهواره‌های مستقر در فضای ایران : شصت و هفت ماهوراه
*تعداد کل شبکه‌های ماهواره‌ای (اعم از تلویزیونی، رادیویی و دیتا) قابل دریافت در ایران: بیش از سیزده هزار و دویست و یازده شبکه
*تعداد کل شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای قابل دریافت در ایران : بیش از هشت هزار و پانصد و نود ویک شبکه
*تعداد کل شبکه‌های فعال اسرائیل قابل دریافت در ایران : بیش از هفتاد و هفت شبکه
*تعداد شبکه‌های تلویزیونی ماهواره‌ای فارسی زبان قابل دریافت در ایران : بیش از سی و دو شبکه. (20)
از این سی و دو شبکه، چهار شبکه به عنوان تجزیه طلب و بیست شبکه به عنوان ضد فرهنگی و هشت شبکه فعالیت‌های سیاسی برانداز دارند. از جمله آسیب‌های فرهنگی ماهواره را می‌توان به موارد ذیل اشاره کرد:
الف) هویت شکنی :
آنچه تا کنون ما را در برابر تهدیدات و توطئه‌ها مقاوم نگه داشته «هویت دینی» ماست و اکنون ماهواره‌ها این سرمایه بزرگ را هدف قرار داده‌اند.
ب) تغییر اخلاق :
نمایش و ترویج وقاحت، بی‌عفتی، بهره‌وری بیش از حد از تن، برهنگی مفرط، شهوت‌پرستی و زن‌پرستی از جمله سوغات‌های ماهواره محسوب می‌شوند. مبارزه با نمادهای مذهبی و دینی، بی اهمیت نشان دادن ارزش‌های خانواده و روابط خانوادگی، ترویج مادی‌گرایی، غفلت ‌زدایی و بی توجهی به عواطف و معنویات و بی ثباتی سیاسی از دیگر آسیب‌های فرهنگی ماهواره به شمار می‌آید.

2- اینترنت

اینترنت، واقعیتی انکار ناپذیر است که مطالب مفید و ارزشمندی را در خود جای داده و در عین حال بسیاری از آن‌ها با محتوای آلوده همراه است. امروزه وجود بیش از دویست و هشتاد میلیون صفحه حاوی میلیاردها عکس و تصویر مستهجن در کنار آغاز به کار روزانه‌ی پانصد سایت پورنوگرافی (سکس)، اینترنت را به منبع فساد جهانی تبدیل کرده است. طبق بررسی‌ها، افراد متصل به اینترنت دچار نوعی وابستگی روحی به این شبکه‌ی جادویی می‌شوند. به همین سبب، اینترنت به یکی از وسایل مورد استفاده طراحان ناتوی فرهنگی برای تهاجم فرهنگی مبدّل شده است. به جرات می‌توان گفت که در کشورمان اینترنت بعد از رسانه ملی، دومین رسانه مورد توجه جوانان بشمار می‌آید. در کشورمان بیش از پانزده میلیون صفحه به دنیای اینترنت گشوده شده است و اگر این رسانه کنترل نشود، راهی خطرناک به سوی ابتذال و گسترش فرهنگ غرب و ناتوی فرهنگی خواهد بود.
ورای اینترنت
پژوهشگران از کشف این نکته تعجب کرده‌اند که با مردم با دسترسی به «www»، احساس نا امیدی و انزوا می‌کنند و استفاده بیش از حد از اینترنت، کاهش ارتباط با اعضای خانواده و کم شدن گستره‌ی حضور اجتماعی آنها را در پی داشته است. آنها نتیجه می‌گیرند که حضور واقعی انسان برای دیگران از بین رفته است. کار اینترنت در مورد معنا آن است که زندگیمان را بدتر می‌کند. زندگی روی وب جذّابیت دارد. چون آسیب‌پذیری و تعهد را حذف می‌کند. امّا این نبود شور و شوق، معنا را از میان خواهد برد. باید دانست که ابزارها خنثی نیستند و اینترنت، تعهد شخص را در دنیای خانوادگی و اجتماعی‌اش کم می‌کند. این کاهش تعهد، به نوبه خود درک از واقیت و معنا را در زندگی شخص کاهش می‌دهد. در واقع گویا هر چه از اینترنت بیشتر استفاده کنیم، بیشتر به دنیای غیرواقعی، تنها و بی‌معنای کسانی کشانده می‌شویم که می‌خواهند از دردسرهای دنیای واقعی بگریزند. گریزی نافرجام که ره به گورستان‌های مجازی خواهد برد.

آسیب رسانی اینترنت به روابط خانوادگی

اینترنت، اخلاق و منش و عملکردکاربران را متحول می‌کند. مشاهده‌ی تصاویر مغایر اخلاق عمومی، ایجاد عشق مجازی بین کاربران، آموزش‌های مبتنی بر ایدئولوژی منفی‌گرایانه و یا افراطی و یا اساساً روبه رو شدن با اطلاعاتی که افکار را به هم می‌ریزد، می‌تواند سطح خویشاوندی و روابط خانوادگی را متزلزل کند. امروزه اینترنت یک عالم مجازی برای مردم به حساب می‌آید. به سبب شرایط اقتصادی و همچنین فراغ بال بیشتر کاربران، امکان بهره‌برداری از اینترنت در ساعات پایانی شب فراهم‌تر و مناسبتر به نظر می‌رسد از این رو اینترنت، شب را که مایه آرامش همسران است، مایه اضطراب و بوجود آوردن فکرهای مزاحم می‌کند. اینترنت زمینه‌های مخرب «من» و «تو»ی همسران را افزایش می‌دهد و دنیای آنان را از یکدیگر جدا می‌سازد.
دسترسی کودکان و نوجوانان به اینترنت و استفاده از تصاویر و اطلاعاتی که اغلب برای بزرگسالان مناسبتر است، باعث می‌شود نسل‌های بعدی که از آن فرزندان بوجود می‌آیند، اهمیت زناشویی و استحکام خانواده را ناچیز و بیهوده ارزیابی کنند.
اینترنت به مخزنی از اطلاعات خوب و بد، زشت و زیبا، اخلاقی و غیراخلاقی و... می‌ماند اما آیا این گونه ارتباط آزاد به سود خانواده و نسل‌های امروز است و آیا آنان با وجود این فناوری، با ارزش‌ها همچنان معامله ارزشمندی می‌کنند یا نه؟، چندان روشن نیست. اینترنت میان خانواده‌ها چندگانگی فرهنگی بوجود می‌آورد.
کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که«براساس روند موجود» تا چند سال آینده، اینترنت وسیله‌ای خواهد شد که تمامی مراکز و وسایل‌گذران اوقات فراغت را در خود جمع خواهد کرد.
فصل هفتم : عالم مجازی
وبلاگ
وبلاگ، یکی از همان موجودات ناشناخته مجازی است که دایره جذّابیتش روز به روز گسترش می‌یابد، تا آنجا که امروزه بیش از هفتاد و پنج هزار وبلاگ در هر دقیقه به روز می‌شود. سرعت رشد و فراگیر این پدیده به اندازه‌ای است که برخی از صاحب نظران ارتباطات آن را به تبی تند تشبیه می‌کنند که سرانجام به عرق سرد مرگ خواهد نشست.
وبلاگ‌ها امروزه به مهمترین منابع انتشار شایعات و اخبار بی‌اساس و همچنین اطلاعات بی‌ارزش(به لحاظ خبری) تبدیل شده‌‌اند که می‌تواند ذهن مخاطبان خویش را بمباران اطلاعاتی و جان آنان را منفعل و درمانده نماید. ارتباطات سیار، به دو میلیارد مشترک در سال2006 رسیده است. تعداد وبلاگ‌ها در سال 2006، بیست و شش میلیون بوده که در اکتبر همان سال به هفت میلیون و سیصد هزار وبلاگ رسیده است. در مجموع می‌توان گفت که هر شش‌ماه، فضای وب در جهان دو برابر می‌شود. هر وبلاگ در ایران یک رسانه است و هر رسانه سعی می‌کند یک پیام مشخص را از مبدأ به مقصد برساند. اینترنت دیگر از مرزهای شخصی روابط انسان‌ها گذشته است.
پیام کوتاه
افزایش چشم‌گیر مشترکان تلفن همراه و آمار میلیونی ارسال پیام کوتاه(روزانه چهل و پنج میلیون پیام) توسط کاربران سبب تبدیل پیام کوتاه به نوعی رسانه‌ی نوشتاری دیجتال شده است. این پیام‌های میلیونی پیرامون چهار محور اصلی مناسبت‌ها، طنز، عاشقانه و خیر اخلاقی قرار دارند. تمسخر و تضعیف شخصیت‌ها و قومیت‌های گوناگون و نسبت دادن اتهام‌های ناروا و خلاف شأن به اقوام مختلف، اساس پیامک‌های طنز را تشکیل می‌دهند. این روند در دراز مدت به تخریب شخصیت‌ها و قومیت‌ها انجامیده و نوعی تفرقه‌افکنی در میان اقوام فارس، لر، ترک، بلوچ و... که دارای مذهب و ملیت مشترک هستند، پدید می‌آورد. در حالی که از طریق ابزار پیام رسانی، می‌توان جدیدترین اخبار جهان بویژه جهان اسلام، پیام‌های دینی، نکات اخلاقی و... را به دیگران انتقال داد.

باربی ، آموزگار ابتذال

رهبر معظم انقلاب در جمله‌ای تأمل برانگیز می‌فرمایند: « اگر یک انقلاب تحت فشار اقتصادی، سیاسی و تبلیغی قرار گیرد، قابل ملامت نیست ولی اگر این انقلاب نتواند فرزندانش را تربیت کند، قابل ملامت و سرزنش است».
شکست تدریجی مسلمانان با استفاده از اهرم زنان و دختران، تجربه‌ی تلخ تاریخی در اندلس بود که به خارج شدن اسپانیا از جهان اسلام پس از هشتصد سال حاکمیت اسلام انجامید. برنامه‌ریزان آمریکایی و اروپایی که به نقش بی دلیل زنان و دختران در ترویج فرهنگ برهنگی پی برده‌اند عروسک باربی را برای رسیدن به اهداف خود طراحی کردند. عروسکی که برای لحظه لحظه‌ی زندگی مردم برنامه دارد. لباس‌های ظریف، خوش‌رنگ و خوش دوخت باربی محصول هنر و تفکر بزرگ‌ترین طراحان لباس دنیاست که در کمپانی متل، گردهم آمده‌اند. هیچ عروسکی تاکنون به اندازه‌ی باربی، لباس متنوع، زیبا و اشرافی به تن نکرده و این خوش پوشی، به دختری اختصاص دارد که نماینده‌ی فرهنگ غرب و نمایشگر یک زن تمام عیار آمریکایی است. عریان‌گرایی، اشراف‌گرایی و مصرف‌گرایی سه مولفه‌ی اصلی لباس‌های باربی محسوب می‌شوند.
یکی دیگر از کارکردهای باربی، پررنگ نمودن غرایز جنسی در ذهن دختران است. به تعبیر برخی فعالان ضد باربی، این عروسک آموزگار سکس و ابتذال است در حالی که توان عشق آفرینی ندارد. عروسک برتز را، نسل جدید باربی نامیده‌اند. برتز همراه خود یک جهیزیه‌ی کامل دارد. انواع و اقسام لوازم و وسایل جانبی با تنوع چشمگیر.
تولد دارا و سارا، برادر و خواهر نجیب و پاکدامن و مسلمان ایرانی، خبر تکان دهنده‌ای بود که پس از نیم قرن تخت پادشاهی پرنس باربی را به لرزه درآورد و بازتابی گسترده در عرصه‌ی جهانی یافت. برخی رسانه‌های جمعی بیگانه القاب گوناگونی به دارا و سارا داده‌اند. ازجمله: باربی ایرانی، عروسک ضدباربی، جنگ فرهنگی، عروسک‌های دوقلوی اسلامی، جنگ عروسک‌ها و... پس از دارا و سارا، فولا و لیلا عروسک‌های محجبه‌ی و رزانه، باربی مسلمان، میان کودکان مسلمان خاورمیانه و آمریکا و کانادا طرفداران بسیاری یافت.
کودکان ، بردگان خردسال رسانه
به چشم‌هایش نگاه کنید. چطور پای تلویزیون میخکوب شده، چگونه به تک چشم جادویی خیره شده و نگاهش به راست و چپ می‌چرخد. برنامه‌های تلویزیونی و بازی‌های رایانه‌ای، کودک را به نوعی به خواب مصنوعی فرو می‌برد، او را سحر می‌کند و عقل و هوش و حواس را از او می‌ستاند. کودک برای فیلم‌ها و انیمیشن‌ها جنبه‌ی تصویری و خیالی قائل نیست و هرچه را می‌بیند، واقعیت محض تصور می‌کند.
براساس تحقیقی در فرانسه کودکان و نوجوانانی که بیش از یک بار در هفته فیلم می‌بینند، نیازمند مراقبت روان‌پزشک هستند. آنها معمولاً بعد از دیدن انیمیشن‌های پرتحرک به تقلید می‌پردازند و با شخصیت‌ فیلم همذات پنداری می‌کنند و شخصیت او را پایه‌ریزی می‌کنند.(20) قهرمانان فیلم از نگاه کودک قوی‌ترین انسان‌ها هستند. در اکثر اوقات شخصیت‌ها و قهرمانان دوران کودکی، شخصیت آینده‌ی او را شکل می‌دهد.
امروزه هشتاد کانال به کودکان اختصاص دارد و مشغول شکل دهی شخصیت نسل آینده‌ی بشر است.
هم اکنون هفت شرکت بزرگ و عمده‌ی جهان به ساخت انواع سرگرمی و انیمیشن برای کودکان مشغولند. تأثیر منفی رسانه‌ها بر کودکان در تمام کشورها امری مشترک است.
باربی‌های جدید که در سنین چهار تا شش ساله با لباس‌های برهنه و دامن‌های کوتاه در دسترس کودکان قرار گرفته‌اند، عرصه را برای آشنایی کودکان با مسائل سکس و حتی تجربه‌ی آن در سن زیر دوازده سال مهیا کرده است.
در آمریکا سهم سرگرمی‌های دیجیتال در بازار کودکان بیش از درآمد ناخالص فیلم‌های هالیوودی و هفت برابر بیش‌تر از هزینه‌ی تولید فیلم‌های تلویزیونی کودکان بوده است. در بازارهای الکترونی، کودکان(بیش‌تر از همه پسران) ژانرهای پر زد و خورد جنگی، رزمی، ورزشی و ماجراجویی را ترجیح می‌دهند که اکثر آن‌ها حاوی خشونت است.
غرق شدن در شهوت و خشونت این بازی‌ها، یکی از مهم‌ترین عوامل محرک استفاده از این بازی‌هاست. بازی‌های رایانه، دنیایی را برای کودک فراهم می‌کنند که او را می‌تواند در آن امپراطور کند و برهمه چیز کنترل داشته باشد.
اعتیاد کودکان به بازی و آسیب‌هایی چون تأثیرات مخرب روانی ـ تربیتی از جمله تقویت حس پرخاشگری در کودکان، انزواطلبی، افت تحصیلی و آسیب جسمانی، مانند: عوارض بصری هرگز قابل چشم‌پوشی نیستند.
فصل هشتم : شوکرانی که کودکانمان می‌نوشند

دجّال های مجازی

مردم اروپا برای نشان دادن نفرت خود، یهودیان را به موش تشبیه کردند. متفکران و سران یهود هم به فکر راهکارهای اساسی برای این نوع از یهود ستیزی افتادند.
لابی صهیونیسم با استفاده از ابزار قدرتمند سینما و تلویزیون وارد عمل شد و با ساخت انیمیشن‌هایی که ستاره‌های آن موش‌ها بودند، این حیوان را موجودی دوست داشتنی جلوه داد. انیمیشن «دامبو، فیل پرنده» در زمره‌ی این گروه از آثار قرار دارد. مادر دامبو بر خلاف سایر فیل‌ها که کلاهی زنگوله‌دار به سر دارد، کلاه عرق چین مانند، مخصوص یهودیان را به سر دارد و به جرم دفاع از فرزندش در اسارت به سر می‌برد. دامبو نیز طی عملیاتی، پرچمی را در سیرک به اهتزاز در می‌آورد که بی‌شباهت به پرچم رژیم اشغالگر قدس نیست!
عبارت رفتن به سوی خورشید در تورات بیان شده و در بین یهودیان این گونه رایج است که منظور از آن، بازگشت به سرزمین موعود می‌باشد. در کارتون «لوک خوش‌شانس» خانه‌ی لوک کجاست؟ چرا او همیشه با اسبش به سوی خورشید در حال غروب، آرام و خسته حرکت می‌کند؟ چرا همیشه این ترانه را زیر لب زمزمه می‌کند: «من گاو چرانی تنها هستم که از خانه‌ام دور افتاده‌ام؟» شخصیت لوک، تداعی‌گر یهودی مظلوم و دور مانده از سرزمین مادری خویش است. داستان «هاچ زنبور عسل»، «بنر» و... به کودک یهودی می‌فهماند که باید به دنبال مادر زیبا و نورانی خود باشد و غیر یهودیان موجوداتی ترسناک، بدجنس و حتی بدبو هستند که می‌خواهند او را از بین ببرند.
در کارتون شیرشاه ( Lion king )، شیر نماد سلطه‌ی جهانی یهود است. در تورات آمده است: « یعقوب در میان امت و قوم‌های بسیار، مثل شیر در میان جانوران جنگل و مانند شیر درنده میان گله‌های گوسفند خواهد بود که هنگام عبور پایمال می‌کند و می‌درد. قوم اسرائیل در برابر دشمنانش خواهد ایستاد».

بازی‌های رایانه‌ای و پیامدهای منفی آن

مقام معظم رهبری می‌فرمایند: «بازی‌های رایانه‌ای به شوالیه‌های مجازی قدرتمند و جذاب ناتوی فرهنگی و جنگ صلیبی غرب تبدیل شده‌اند که در حال تخریب و تغییر تدریجی ارزش‌ها و هنجارهای انقلاب اسلامی و جهان اسلام هستند». این شوالیه‌های رایانه‌ای در جنگ‌های صلیبی قرن جدید بدون هیچ‌گونه حساسیتی تا عمق خانه‌هایمان نفوذ کرده‌اند و ما در بی خبری با آغوش باز به استقبال آنها رفته‌ایم و هزینه‌هایی برای آن‌ها می‌دهیم.
برخی بازی‌های رایانه‌ای با محتوای صهیونیستی و آمریکایی طراحی شده و اسلام ستیزی در شکل، فرم و محتوای آن‌ها موج می‌زند. کودکان در گیر و دار خشونت بازی‌ها، شلیک خود را به سمت سربندهایی با نام‌های مقدس برطرف مسلمانان متوجه کرده‌ و به مراحل بالاتر صعود می‌کنند. تکرار و حتی گاهی آشنایی با چنین باز‌هایی کافی است تا فرهنگی غنی شده از اسطوره‌های صهیونیستی و یهودی را به روان کودک تزریق کند. در این میان، مادرانی که در دنیای فیمنیست روانه بازار کار شده، کودک را با چاقویی خطرناک تنها می‌گذارند.

زنان رایانه‌ای ، اهداف جنسی

صاحبان قدرت و سرمایه با ترویج فساد اخلاقی، سکس و آزادسازی روابط جنسی و نفی ارزش‌های دینی و انسانی، بستر و زمینه‌های استثمار زنان را فراهم ساخته‌اند. بازی‌های رایانه‌ای از سویی ضمن تهی ساختن زن از عواطف سرشار، او را در اوج کینه‌جویی و تخاصم تصویر می‌کنند و از سویی دیگر با نادیده گرفتن ارزش‌های انسانی و به نمایش گذاشتن جذابیت جنسی، به وی هویت کالایی می‌بخشند و در اصل او را دچار شخصیت منفی می‌کنند. این بازی‌ها نوعی ابزار مدرن برای زدودن قبح اعمال چون جنایت، قتل، سرقت، قمار، اعمال منافی عفت، استعمال مواد مخدر و... هستند. در زندگی قهرمانان این بازی‌ها، خانواده وجود ندارد و فقط قدرت و جذابیت جنسی و کشت و کشتار ارزش شمرده می‌شود که خطرناک است.
فصل نهم : آیین دروغین شیطان پرستی

شیطان‌پرستی

یکی از آیین‌های انحرافی و عرفان‌های دروغین نوظهور که از مصادیق آشکار دجّال آخر الزمان به حساب می‌آید، آیین دروغین شیطان‌پرستی است. ارکان اصلی و بنیادین این آیین عبارتند از: 1- ارتباط عمیق و ریشه‌دار با صهیونیسم و یهودیت انحرافی. 2- اعتقاد و باور به قدرتی شکست ناپذیر و فراگیر برای شیطان. 3- شهوت‌پرستی، فساد جنسی و زن‌پرستی. 4- استفاده‌ی گسترده از مشروبات الکلی، مواد مخدر و مواد روان‌گردان. 5- مادی گرایی و ثروت طلبی محض. 6- استفاده‌ی فراگیر از فیلم‌ها، تصاویر و موسیقی‌های حرام. 7- مسیح ستیزی و ضدیت با آموزه‌های الهی عیسی مسیح.
نمادهای شیطان پرستان و تطبیق آن بر ویژگی‌ های دجّال
آنتوان لاوی، مأمور شناخته‌ شده‌ی سازمان جاسوسی آمریکا و بنیان‌گذار شیطان‌پرستی، بعد از تالیف دو کتاب انجیل شیطان‌پرستی و آیین شیطان‌پرستی و نوشتن یک سری مناجات‌ها با شیطان، به فکر پیاده کردن این افکار مخصوصاً دستورات آیین شیطان‌پرستی در قالب نمادهای جالب و تازه افتاد در بررسی نمادهای متعلق به شیطان‌پرستی، خط بسیار روشنی از ارتباط سهیون(یهودیت انحرافی) و سیتنیسم(شیطان‌پرستی) به وضوح قابل مشاهده است. در ذیل برخی از نمادهای شیطان‌پرستی که به عنوان نگین انگشتر، گردنبند، تصاویر بر روی دست بندها، پیراهن، شلوار، کفش، ادکلن، ساعت و... درج شده و به ایران اسلامی نیز راه یافته است، مورد بررسی و معرفی قرار می‌گیرد:
1- نماد عددی « 666 » :
این سمبل با عنوان شماره تلفن شیطان، توسط گروه‌های هوی متال وارد ایران اسلامی شده است اما در حقیقت علامت انسان و نشانه‌ی جانور در میان شیطان‌پرستان تلقی می‌شود. از سال‌های پیش تاکنون این عدد با اشکال مختلفی بر روی دیوارهای شهرهای بزرگ کشور مشاهده می‌شود. «666» بر اساس حروف ابجد، حروف شیطان نیز می‌باشد. «666» در الهیات مسیحی، کد عددی «دجّال ضد مسیح» است که پیش از ظهور منجی موعود به دشمنی و ستیز با تمام آرمان‌ها و آموزه‌های الهی عیسی مسیح، می‌پردازد.
2- نماد صلیب شکسته شده :
این نماد با هدف به مسخره گرفتن مسیحیت و دشمنی آشکار با آموزه‌های الهی عیسی مسیح، وارد شیطان‌پرستی شده است.
3- نماد صلیب وارونه :
این نماد حکایت از وارونه شدن مسیحیت دارد و عمدتاً برای استهزاء و به سخره گرفتن این دین است. صلیب وارونه در گردنبدهای بسیاری مشاهده شده و خواننده‌های راک، انواع مختلف آن را به همراه دارند.
دجّال در الهیات مسیحی، «ضد مسیح» و در الهیات اسلامی، «مسیح دروغین» خوانده می‌شود و این از آن روست که دجّال هرچند ادهای قدرت و کرامت‌های مسیحایی را دارد اما در عمل به جنگ و ستیز با تمام نمادها و آموزه‌های عیسوی می‌پردازد.
4- نماد هرج و مرج ( Anarchy ) :
این نماد به معنای از بین بردن تمام قوانین است و دلالت بر این امر دارد که «هرچه تخریب کننده است تو انجام بده» این نماد مورد استفاده‌ی گروه‌های هوی متال است.
5- نماد تک چشم فراگیر :
چشم در برخی نمادهای روشن فکری نیز به کار می‌رود. اما شیطان‌پرستان اعتقاد دارند که چشم در بالای هرم، چشم شیطان است و بر همه جا نظارت و اشراف دارد. این علامت در پیشگویی‌ها، جادوگری و کنترل مخصوص جادوگری مورد استفاده قرار می‌گیرد. گفتنی است این نماد بر روی دلار آمریکا نیز به کار رفته است.
6- نماد پنتاگرام یا ستاره‌ی پنج پر :
اگر نوشته‌ی وسط نماد یعنی «Satanism» به معنای شیطان‌گرایی را به همراه دایره حذف کنیم، آن وقت یک ستاره‌ی پنج ضلعی می‌ماند که همان نشانه‌ی ستاره صبح یهود یا پنتاگرام است. دجّال دارای تک چشم پرفروغ و درخشان است که همانند ستاره‌ی صبح می‌درخشد.
7- نماد شهوت :
این نماد به انگلیسی،«Ankh» انشاء می‌شود که سمبل شهوت‌رانی و باروری است. این نماد به معنای روح شهوت زنان نیز تعبیر می‌شود. امروزه نماد «فیمینیسم» و زن‌پرستی نیز در واقع نمادی برداشته شده از سمبل‌های شیطانی است.
8- نماد پرچم رژیم صهیونیستی :
رژیم صهیونیستی علاوه بر حمایت‌های آشکار و پنهان، حتی از قرار گرفتن نماد رسمی کشور نامشروعش در کانون علائم شیطان‌گرایان نیز پرهیز ندارد. بیشتر پیروان و حمایت کنندگان دجّال در آخرالزمان یهودی‌ها هستند.
9- نماد ضد عدالت :
با توجه به این که تبر رو به بالا، در روم باستان نماد عدالت بشمار می‌آمده، شیطان‌پرستان تبر رو به پایین را با عنوان ضد عدالت انتخاب کرده‌اند.
10- نماد چشم شیطان :
این نماد نیز به معنای چشم شیطان و نظارت و اقتدار است. دجّال، دارای تک چشم جادویی، افسون‌گر و شیطانی است که خیره شوندگان خود را تحت اقتدار و سیطره‌ی کامل خویش می‌گیرد.

اسرائیل و ترویج شیطان پرستی

رژیم اشغالگر قدس که سلامت اخلاقی، روحی و روانی انسان‌ها را همواره به منزله‌ی تهدیدی جدی برای منافع ملی خود می‌بیند، در اقداماتی گوناگون و پیاپی مبادرت به ساخت جریان‌های مسموم فرهنگی کرده است و این جریانات مسموم را به رگ‌های حیاتی جوامع(از طریق جاذبه‌های مجازی) تزریق می‌کند. در نگاهی جامع، ارتباط رژیم صهیونیستی و نقش آن در سازماندهی گروه‌های شیطان‌پرست در محورهای زیر قابل اشاره است:
الف) این گروه‌ها به لحاظ پیوند با آموزه‌های یهودیت انحرافی (صهیونیسم)، ارتباط ریشه‌دار گسترده‌ای با این رژیم داشته و خواهند داشت.
ب) فرقه‌های مختلف شیطان‌پرستی از سوی دو سازمان مهم جاسوسی، یعنی CIA و موساد، هدایت و تغذیه می‌شوند.
ج) بودجه، نظارت و پشتیبانی شیطان‌پرستان فعال در جمهوری اسلامی ایران، به طور مستقیم از سوی سازمان موساد تأمین شده و این سلسله اقدامات با اهداف امنیتی دنبال می‌شود.
د) رژیم صهیونیستی از اعضای این گروه‌ها برای مقاصد شوم سیاسی و جاسوسی بهره می‌برد به گونه‌ای که انجام خشونت بارترین اعمال به این گروه‌ها واگذار می‌شود.

موسیقی و شیطان پرستی

شیطان‌پرستان با استفاده‌ی از موسیقی توانسته‌اند به نفوذ خود در اقسا نقاط جهان بیفزایند. بیشتر این اقدامات در فضای تأسیس و فعالیت گروه متالیکا دنبال شده است. متالیکا در حقیقت ضد ارزش‌هایی را ارائه می‌کند که شامل بازگشت به تاریکی(محور اصلی تفکرات شیطان‌پرستی)، بی‌رحمی و تجاوز جنسی، فحاشی، هجوم و حمله به جامعه و فرهنگ عمومی آن است. خوانندگان گروه متالیکا روی صحنه و در کلیپ‌های خیابانی دست به خوردن و آشامیدن میوه‌های فاسد، ادرار، مدفوع، خون و مردار می‌زنند و از کثیف‌ترین گروه‌های موسیقی جهان به شمار می‌آیند. متالیکا از هم جنس بازی نیز دفاع می‌کند و آلبومی را در سالروز مرگ «کوئین» هم جنس باز بنام آمریکایی، منتشر کرد.
برخی آمارها حکایت از این امر دارد که تاکنون بیش از ده میلیون و دویست هزار کپی از آلبوم‌های این گروه موسیقی شیطانی به فروش رسیده است.

مرلین منسون ، دجّال ساختگی آمریکا

استفاده از موسیقی و به تبع آن ظهور خوانندگان جدید همانند شیاطین نو، ظرفیت‌های جدیدی را در اختیار شیطان‌پرستان قرار داد.
پس از انجام اقدامات جسورانه‌ی گروه منسون در انتخاب رنگ بندی صحنه، نوع اجرا، گستاخی در استفاده از الفاظ رکیک و ترویج فحشا در آثارشان، منسون به ستاره‌ی مبتذل اما پرمخاطب در رسانه‌های آمریکایی مبدل شد. ناگفته نماند که حضور معنادار روزنامه‌های آمریکایی در چهره سازی این عنصر نامطلوب فرهنگی نیز بی‌تأثیر نبوده است.
منسون در سال 1997 به یکی از خبر سازترین چهره‌های جهان مبدل شد. محصول این فعالیت‌ها، شهرت و ثروت بسیار زیادی است که حداقل پنج نسل بعد از این خواننده‌ی متالیکا را بیمه کرده است و بسیاری از آگاهان، نامبرده را از سوپر میلیونرها یا بهتر بگوییم میلیاردرهای جهان می‌شناسند که به کمک تسلط بر احساسات جوانان دور مانده از معنویت و به مددکارهای شنیع توانسته است ثروت کلانی را جذب حساب‌های بانکی‌اش نماید. خبر تکان دهنده‌ای از پاره کردن انجیل در اجرای کنسرت زنده‌ی منسون و پرتاب کردن آن به سوی جمعیت در سراسر جهان منتشر شد. منسون انجیل را پاره کرد و خطاب به جمعیت با صدای سنگین و خشکیده فریاد زد: « این است خدای شما». باز خبری می‌رسد و به سرعت در تمامی سایت‌های خبری پخش می‌شود که او در هنگام برگزاری یکی دیگر از کنسرت‌هایش، مدفوع را بر روی صحنه‌ی اجرا بلیعده و سپس مست و لایعقل به نعره کشیدن‌های مداوم ادامه داده است. این اخبار علی رغم زشتی خیره کننده‌اش، به سرعت در جهان گسترش می‌یابد. طبیعی است که در جامعه‌ی ویران آمریکا، انجام چنین اقداماتی صرفاً تندروی‌های کودکانه یک جوان آمریکایی است که حتی تا سی و هفت سالگی نیز در وجودش مانده است.
منسون در بسیاری از کشورها توانسته است گروه‌های مختلفی از جوانان را تحت تأثیر فضای عمومی رایج در آمریکا مبنی بر داشتن حلقه‌های هوادار برای خوانندگان مطرح نظیر مایکل جکسون و... را ایجاد نماید. تغذیه‌ی این گروه‌ها با ترتیب دادن دکورهای ویژه (ساخت کلیپ‌های پرهزینه و فوق فنی و...) و به مدد انجام امورات خلاف اخلاق امکان‌پذیر می‌شود. ارائه‌ی آثار متناوب و بودن وقفه‌های طولانی از دیگر عواملی است که کمک می‌کند این خواننده‌ی متالیکا، همواره گروه‌های کوچک و بزرگ از هواداران را به خود اختصاص دهد.
تمام افرادی که با این شیطان مدرن بر خورد داشته‌اند، چنانچه مورد سوال قرار بگیرند، اولین موردی را که از منسون نقل خواهند کرد، نوع آرایش سر و صورت و نحوه‌ی لباس پوشیدن، راه رفتن و حتی و وسایل نقیله ی مورد استفاده ی او خواهد بود. اگر چه این شیطان ساخته شده توسط نظام سلطه و استحاله ی فرهنگی آمریکا، فلسفه‌بافی‌هایی را نیز در خصوص ظاهر نامتعارفش ارائه کرده است، مانند اینکه می‌خواهد « با انجام چنین چهره آرایی‌ها، باطن انسان‌ها را به تصویر بکشد» و... اما آن چه حقیقی به نظر می‌رسد وجود بسیاری از بیماری‌های روحی و روانی است که در درون وی به وجود آمده و این گونه راه به جهان خارج گشوده است.
چشم چپ منسون اولین نمادی است که از آن به عنوان «Marilyn Manson Look» یاد می‌شود. این چشم با لنز پر رنگ روشن از چشم دیگر وی که معمولاً با رنگ سیاه پوشیده می‌شود، متمایز شده است. این ویژگی منسون، با
ویژگی تک چشمی بودن دجّال مطابقت دارد. دجّال دارای مرکبی است که از هر تار موی مرکب او آوای موسیقی حرامی بلند است که هرکدام گروهی از مردم جهان را گمراه کرده و به تباهی می‌کشاند. دجّال دارای تک چشم شیشه‌ای سبز رنگی است که با آن همگان را افسون و جادو می‌کند و نگاه‌ها را به سوی خویش خیره می‌گرداند.
فصل دهم : بنای خانه در دامنه ی آتشفشان
نیچه خطاب به فیلسوفان می‌گوید: «خانه‌هایتان را در دامنه‌های کوه آتشفشان بنا کنید.» و ما همه‌ی کسانی را که در جستجوی حقیقت هستند، مخاطب این سخن می‌یابیم. گریختن مطلوب طبع کسانی است که فقط به عافیت می‌اندیشند وگرنه مرگ یکبار، زاری هم یکبار.
دهکده‌ی جهانی واقعیت پیدا کرده است، چه بخواهیم و چه نخواهیم ماهواره‌ها مرزهای جغرافیایی را انکار کرده‌اند. این همان دهکده‌ای است که در تلویزیون‌هایش دختران شش ساله را آموزش جنسی می‌دهند، همان دهکده‌ای که در آن گوسفندهایی با سر انسان و انسانهایی با سر خوک به دنیا می‌آیند. این همان دهکده‌ای است که در آن دویست و چهل وشش نوع تجاوز جنسی رواج دارد... اما عجیب این جاست که باز هم این همان دهکده‌ی جهانی است که در نیمه شبهایش ماه، هم بر میکده‌ها، کاباره‌ها و کازینوهای «لاس وگاس» تابیده است و هم بر حسینیه‌ی « دو کوهه» و گورهایی که در آن بسیجیان از خوف خدا و عشق به او می‌گریسته‌اند. دنیای عجیبی است، نه؟!
... واکنون که با وجود ماهواره‌ها، مرزهای جغرافیایی نیز انکار شده است و آیینه جادو در یکایک خانه‌های این دهکده‌ی بهم پیوسته جهانی نفوذ کرده است، عقل سطحی چنین حکم می‌کند که دیگر هیچ چیز نمی‌تواند حکومت جهانی رسانه را حتی به لرزه بیاندازد، چه رسد به آنکه آن را به انقراض بکشاند اما چنین نیست. اکنون در غرب مردم با اضطرابی که از یک عدم اطمینان همگانی برمی‌آید به فردا می‌نگرند. آنها هر لحظه انتظار می‌کشند تا آن دژ اطلاعاتی که موجودیت سیاسی غرب بر آن بنیان گرفته است، با یک انفجار مهیب فرو بریزد و آن روی پنهان تمدن غرب آشکار گردد. وقتی حصارهای اطلاعاتی فرو بریزد، مردم جهان خواهند دید که این دژ ظاهراً مستحکم، بنیان‌های بسیار پوسیده دارد که به تلنگری فرو خواهد ریخت. قدرت غرب، قدرتی بنیان گرفته بر جهل است و نا آگاهی‌های جمعی که انقلاب‌زا هستند به یکباره روی می‌آورند. همچون انفجار یک منبع نور.
... اما درباره‌ی خودمان [در مقابل سیطره‌ی جهانی رسانه‌ها] نباید بترسیم. حصارها تا زمانی مفید فایده هستند که دزدان شب را بر زمین می‌زند اما آن گاه که دزدان از آسمان فرود می‌آیند، چگونه می‌توان به حصارها اطمینان کرد؟ پس باید از این اندیشه که حصارها بتوانند ما را از شر ماهواره‌ها محفوظ دارند، بیرون شد. و «خانه را در دامنه‌ی آتشفشان بنا کرد». باید در روبرو شدن با واقعیت به اندازه‌ی کافی جرات و شجاعت داشت.

استخدام تبلیغی ‌ـ‌ تربیتی رسانه

همان کسی که از جهانی شدن خبر داد، ما را به قدرت رسانه‌ای نیز رهنمون ساخت در این میان عده‌ای به خوبی دریافتند که باید خانه‌ی خود را در دامنه‌ی آتشفشان بنا کنند. و گرنه آن که گمان می‌کند که این سیل همه را با خود می‌برد، خواهد رفت، از هر کیش و قوم و مذهبی که باشد. این عده، شهروندانی مطیع برای دهکده‌ی جهانی نیستند و از همین رو از تهدید سیل، فرصتی برای جرات و شجاعت و مقاومت یافته‌اند.
اگر کنترل ویدیو، تلویزیون و ماهواره برای ما چندان آسان نباشد، برای غرب نیز چنین است. وقتی حصارهای اطلاعاتی فرو ریزد، مردم جهان خواهند دید که این دژ به ظاهر مستحکم حصارهایی پوسیده دارد. ماموریت مهم رسانه‌ها از همین جا و از مدت‌ها پیش آغاز شده است. سیاستمداران هالیوود برآنند تا با معرفی منجی دروغین، روح امید را در مردم بدمند. چرا که مردمشان به اضطرار رسیده و در انتظار منجی به فردا می‌نگرند. تسلط و سیطره‌ی جهالت آمیز غرب بر جهان با آگاهی بخشی بر مردم جهان به تدریج از میان خواهد رفت. ما از نقطه عطف تاریخ گذشته‌ایم و از این پس به سمت فرو پاشی تمدن غرب می‌رویم این تفکر الهی ـ مهدوی اسلام است که در سراسر گیتی مردم را به سوی آرمان‌هایی برتر و فردایی روشن جذب می‌کند.
رسالت رسانه های اسلامی
قطار انقلاب در حرکت است و رسانه‌ها وظیفه‌ی سنگینی بر عهده دارند. سکوت در رسانه‌ها معنی ندارد و ایستایی از ویژگی‌های رسانه‌های خاموش است. پیام امام خمینی(ره) به هنرمندان متعهد: «هنرمندان ما تنها زمانی می‌توانند بی دغدغه، کوله بار مسئولیت و امانتشان را بر زمین بگذارند که مطمئن باشند که مردمشان بدون اتکا بغیر و در چهارچوب مکتبشان به حیات جاویدان رسیده‌ و هنرمندان ما در جبهه‌های مقدسمان این گونه بوده‌اند.» (22) در این عصر فولادین رسانه‌ای و آماج فرکانس‌ها، رسانه‌هایی که سخن از حقیقت می‌رانند، به سان منبرهایی نورانی‌اند که کلام خدا را در برابر نفیر گوساله‌ی طلایی دجّال، این سامری زمان، طنین‌انداز می‌کند. از همین روست که دنیای مدعی اطلاعات آزاد، تاب شنیدن و دیدن شبکه‌ای به کوچکی المنار را نیز ندارد. این نشان از آن دارد که قدرت تأثیر و آسیب‌پذیری دنیای جدید از شنیدن این کلام تا کجاست که کوچکترین صداها نیز می‌توانند سونامی خطرآفرینی برای قدرت‌ها بشمار بیایند. ولی برای انعکاس نور حق. در دنیایی که بر قوانین مادی بنا شده فرکانس‌های شبکه‌ی کوچکی چون المنار می‌تواند تأثیر طوفانی در دنیای سیاست نوین داشته باشد همچون بال زدن پروانه‌ای در کالیفرنیا که با انرژی آزاد شده از بال زدنش طوفانی مهیب را در جزایر اندونزی ایجاد می‌کند.
دجّالان زمانی که استر و مرکب خود را با گوهر و آهنگ و نوا و رنگ، فریبنده و زیبا ساخته‌اند به خوبی می‌دانسته‌اند که منبر حق تا چه اندازه می‌تواند تأثیر خود را درمیان توده‌ها بگذارد و از همین روست که منبر و کلاه حق، این شمشیر دو دم را، بزرگترین خطر در برابر منبر شیطان یعنی رسانه‌های نوین در خدمت قدرقدرت‌ها می‌دانند. این مهم، کار رسانه‌های امت اسلام را دو چندان می‌سازد تا به جای غفلت و مستی و سرگرمی، انسان را به حقیقت و معنویت بخوانند.
زیبنده نیست حتی در ماه خدا و شهر اتصال انسان به آسمان رسانه‌های تصویری ما، بر اساس نگاه اهل کتاب و به ویژه مبانی هالیوود و غرب، سازه‌ها و مجموعه‌های خود را در لحظه‌هایی که باید همه را به معنویت بخوانند، به سرگرمی و تفریح و قهقهه دعوت نمایند. رسانه‌ها بهترین راهنمایان جامعه‌اند. افسون‌گرایی و دین‌گرایی مرزی نزدیک بهم دارند که تمییز و تبیین آن از عهده فرهیختگان متعهد عرصه‌ی هنر بر خواهد آمد. اگر چه به دور از انصاف است که جهاد و تلاش اصحاب رسانه را در انعکاس حقیقت در این سیاه بازار پرآشوب و فتنه‌ی دنیا نادیده گرفت.
استفاده تبلیغی ‌ـ‌ تربیتی از اینترنت
شبکه جهانی اینترنت با در بر گرفتن حجم انبوهی از اطلاعات و گستردگی زبان‌های انتقال پیام، مسیر ارتباطی قدرتمندی را برای تبلیغ ادیان و آیین‌های مختلف فراهم کرده است. در طول سالهای حضور این پدیده در کشورمان، قدم‌های خوبی از سوی قشر متدین برای انتقال مفاهیم دینی از مجرای این تکنولوژی برداشته شده است که اگرچه در مقایسه با گستردگی جهان اینترنت بسیار کوچک بوده اما شروع نیکی به حساب می‌آید. برخی کسانی که دغدغه‌ی دین را دارند، به پدیده‌ی وبلاگ‌نویسی روی آورده و دانسته‌ها و دغدغه‌های خود را از این راه به اطلاع دیگران می‌رسانند. البته آمار وبلاگ‌نویس‌های مذهبی در مقایسه با سایر وبلاگ‌نویسان که بدلیل ناشناس بودنشان، بی رحمانه می‌نویسند و همه چیز را نقد می‌کنند، کم است. و امید می‌رود این روند درآینده شکل معکوس به خود بگیرد.
ضرورت فیلترینگ
غول عظیم الجثه اینترنت، در عین سودمندی، خطرهای بزرگی را نیز به همراه دارد. عمده‌ترین این خطرها، دسترسی آسان جوانان و نوجوانان به اطلاعاتی نامتناسب با شرایط سنی و بایسته‌های دینی آنهاست. مهمترین این آفت‌ها و خطرها پیرامون انحرافی‌های جنسی و اخلاقی است که از طریق ویروسهای از پیش تعیین شده‌ی غرب جهت مذهب‌زدایی و دوری جوانان از آموزه‌های دینی، گریبان‌گیر ‌آنها می‌شود. ذهن هر انسان عاقل و منصف، فیلترینگ سایت‌ها و بلاگ‌های منحرف کننده و مستهجن و مبتذل را تأیید می‌کند.
فصل یازدهم : راهکارهای عملی « دجّال ستیزی »
قرآن محوری
«فَأقْرَؤُوا ما تَیَسَّرَ مِنَ القُرآنِ: آن مقدار که می‌توانید از قرآن تلاوت کنید.» (23)
دجّال، اصلی‌ترین دشمن امام زمان(عج) و قرآن در فرجام زمان است. قرآن و امام زمان(عج)، هر دو یک حقیقت واحدند، دارای رسالت و آرمان‌های مشترکند و دجّال، دشمن این دو حقیقت واحد است و با تمام آرمان‌های قرآنی و مهدوی سر ستیز و جنگ بر می‌دارد. از این رو یکی از مهمترین راهکارهای عملی دجّال ستیزی، رویکرد حقیقی و عملی به قرآن و در یک کلام «قرآن محوری» است.
بذر فطرت، با آب ادب و حکمت جوانه می‌زند و بادوام جرعه نوشی از چشمه سار معرفت و معنویت به بار می‌نشیند و این در حالی است که سرچشمه معرفت و معنویت و منبع ادب و حکمت، قرآن است:«بدانید که این قرآن اندرز دهنده‌ای است که در اندرز آن رنگ فریب نیست و راه نماینده‌ای است که گمراه نمی‌کند، سخن‌گویی است که دورغ نمی‌گوید. هرکس با قرآن همنشینی کند، چون برخیزد چیزی بر او افزوده شده و چیزی از او کاسته شده است. به هدایتش افزوده شده و از کور دلی‌اش کاسته گشته است.»2 این در حالی است که دجّال، اصلی ترین دشمن قرآن و امام زمان(عج) هزار رنگ و هزار چهره‌ای است فریبکار. راه نماینده‌ای است گمراه کننده. سخن‌گویی است کذاب و دروغ‌زن. هر که از دجّال پیروی نماید و با دجّال‌صفتان نشست و برخاست نماید، در ظلمت و گمراهی و کور دلی‌اش افزوده و از هدایت و فضیلت و نورانیتش کاسته گردد.
احساس زیبای رها شدن از فتنه‌ی زمینیان و پر گشودن به سوی آسمان و هم‌پروازی با فرشتگان، از آرزوهای فرا دنیایی هر انسانی برای داشتن یک زندگی نورانی و خدایی است. فرار از جلوه‌فروشی‌های هزار رنگ دجّالی و گشودن راهی به سوی هدایت‌های ویژه‌ی مهدوی، هنر رادمردان برگزیده الهی است که در پرتو انس با معارف قرآن و عملی ساختن دستور العمل‌های الهی آن تحقق می‌یابد.
از سعادتمندی‌های مردان و زنان بزرگ، استفاده‌ی چند منظوره از محیط خانه و خانواده است و از بهترین بهره‌برداری‌ها از یک مسکن خاکی، تبدیل آن به خانه‌ای افلاکی، فرودگاهی نورانی و عروج‌گاهی ربانی است که این همه تنها از انس خانه و خانواده با قرآن رقم می خورد: «خانه‌ای که در آن قرآن خوانده می‌شود و از خداوند بلند پایه در آن یاد می‌گردد، برکتش بسیار می‌گردد، فرشتگان در آن حضور می‌یابند، شیاطین آنجا را ترک می کنند و آن خانه برای آسمان نشینان چنان می‌درخشد که ستاره برای زمینیان. و خانه‌ای که در آن قرآن خوانده نمی‌شود و نامی از خداوند والا به میان نمی‌آید، کم برکت می‌شود، فرشتگان از آنجا می‌روند و شیاطین حضور می‌یابند.»(24) بر این اساس تلاوت قرآن در هر خانه‌ای باعث فراری شدن شیاطین از حریم آن خانه می‌گردد. این است رمز فاصله گرفتن خانه و اهل آن از دجّال و شیاطین او. چرا که مهمترین نشانه‌ی خانه‌های پیروان دجّال، لبریزی و سرشاری آن خانه‌ها از حضور شیاطین است: « بُیوتُهُم مَملُوَّةً شَیاطینَ: خانه‌های پیروان دجّال از شیاطین لبریز می‌گردد.»(25)

دجّال ستیزی در پرتو قرآن محوری

در میان سوره‌های قرآنی، این نسخه‌ی شفاء بخش آسمانی، تلاوت سوره‌های قارعه و کهف و عمل به پیام‌های تربیتی آن برای «دجّال ستیزی» و «دجّال گریزی» فراوان مورد تاکید واقع شده است:
الف) انس با سوره‌ی کهف :
پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) برای ایمن ماندن از فتنه و فساد دجّال و جلوه‌گری‌های آن، بر تلاوت مداوم سوره‌ی کهف بویژه در شب و روز جمعه و در اندیشیدن در مضامین عالی آن و بر عمل کردن به معارف نورانی آن تاکید ویژه‌ای فرموده‌اند: « هرکس سوره‌ی کهف را در شب و روز جمعه تلاوت کند، از فتنه و فساد دجّال در امان می‌ماند.»(26) همچنین فرموده‌اند: « هرکس سوره‌ی کهف را بر طبق آن حقیقتی که نازل شده است، قرائت نماید، دجّال هرگز بر او مسلط نخواهد شد و برای نفوذ در او راهی نخواهد یافت.»(27) نکته‌ی مهم و حیاتی در این مقام این است که حقیقت هر تلاوت و قرائتی، اندیشه ورزی و عمل‌گرایی است. به دیگر سخن، قرائتی ما را به حقیقت آیات رهنمون می‌کند که همراه با تأمل و تدبر باشد ودر رفتار و گفتار ما جلوه‌گر شود.
رسیدن به فضلیت وآثار حقیقی آیات به طور کامل، در گرو تلاوت همراه با اندیشه و عمل است. از این رو برای ایمن ماندن از فتنه‌ی دجّال و رسیدن به مقام دجّال ستیزی، تلاوت همراه با تدبر در سوره‌ی کهف و عمل کردن به پیام‌های تربیتی و هدایتی آن لازم و ضروری است. در این سوره سخن از جوانمردانی است که با نور فطرت خویش، به تمام جلوه‌های رنگارنگ و مظاهر فریبنده‌ی دنیایی پشت کردند و از فتنه و فساد طاغوت زمانه به سوی پروردگار خویش گریختند و دل غاری تنگ و تاریک را بر ظلمت‌های شیطانی و لذت‌های زودگذر حیوانی ترجیح دادند و سرانجام به سعادت دنیا و آخرت رسیدنند.
ب) انس با سوره‌ی قارعه :
امام باقر(علیه السلام) می‌فرمایند: « هر کس سوره قارعه را بسیار تلاوت کند، خداوند او را از فتنه‌ی دجّال و ایمان آوردن به او در امان می‌دارد.»(28) پرودرگار هستی در سوره قارعه بیش از هر چیز به «معادباوری» و «عمل‌گرایی» به عنوان رمز رسیدن به زندگانی سعادتمندانه در دنیا و آخرت تاکید می‌ورزد: « پس هرگاه عمل هرکس در میزان حق با ارزش و گران سنگ باشد، او در بهشت به زندگانی آسوده، خشنود خواهد بود و عمل هرکس بی قدر و سبک وزن باشد، جایگاهش در قعر هاویه(همان آتش بسیار سوزنده و گدازنده) است.»(29) براین اساس، با « معاد باوری اندیشمندانه» و « عمل‌گرایی خالصانه» می‌توان از فتنه‌ها و فساد انگیزی‌های دجّال و دجّال‌صفتان جهان رهید و به سوی خداوند و جانشین او در روی زمین رهپوید.

ولایت مداری

یکی دیگر از راهکارهای عملی دجال ستیزی، ولایت مداری و امام سالاری است. در این همین راستا، پیامبراکرم(صلی الله علیه وآله) می‌فرمایند: « فرزندانتان را براساس محبت من و محبت اهل بیتم و بر محور قرآن تربیت نمایید.»2 همچنین می‌فرمایند: «هر که دوست دارد خداوند را در حالی ملاقات نماید که ایمانش کامل و اسلامش نیکو شده باشد، باید ولایت حجت صاحب الزمان را بپذیرد.»3 آنان« یاران امام زمان(عج)» با تمام توان امامشان را در میان گیرند و جان خویش را در نبردها سپر بلای او سازند و هرچه را اراده کند با جان و دل انجام دهند. ...ایشان در مقابل او از کنیز نسبت به اربابش مطیع‌تر و فرمان‌بردارترند.
شناخت و اعتقاد ‌یاوران مهدی(عج)، نسبت به امام خویش در رژفای وجودشان ریشه دوانیده و سراسر وجودشان را فراگرفته است. این شناختی فراتر از دانستن نام و نشان و نسب امام است که همان معرفت به حق ولایت امام و جایگاه بلند او در نظام هستی است. این همان معرفتی است که آنها را از محبت او سرشار کرده و مطیع و گوش به فرمان او قرار داده است. زیرا که می‌دانند سخن امام، سخن خدا و اطاعت از او اطاعت از خداست.
چنانچه پیامبراکرم(صلی الله علیه و آله) در وصف آنان فرموده است: « آنان مجاهدانی تلاش گر در فرمانبرداری خداوند و فرمانبرداری امام خویشند.»(30) بدین سان یکی از محورهای اصلی، در فرآیند «مهدی‌گرایی» و «دجّال ستیزی»، ولایت مداری و امام سالاری است. در طول تمام دوره‌های تربیتی، برانگیختن محبت، معرفت و ولایت‌پذیری نسبت به امام زمان(عج) از مهمترین محورها و بنیان‌های تربیتی است. روح و حقیقت خانواده باید به احرام درآید و همواره دور کعبه ولایت و امامت طواف نماید چرا که وجود امام، چون کعبه است که مردم باید به گردش طواف نمایند نه او به گرد مردم!
در پایان موارد دیگری از راهکارهای عملی دجّال ستیزی را به طور فهرست وار بیان می‌کنیم:
1- عفت‌گرایی. 2- پرهیز از ثروت‌جویی. 3- سلوک مهدوی. 4- پرهیز از شک‌گرایی. 5- غیرت‌ورزی. 6- تقوا و گناه‌گریزی. 7- پرهیز از حرام‌خواری. 8- خردگرایی. 9- پرهیز از پرخوری و پرخوابی. 10- انس با مناجات. 11- پرهیز از سخنان شیطانی. 12- پرهیز از موسیقی حرام. 13- پرهیز از حب دنیا و مظاهرآن. 14- پرهیز از ریاست‌طلبی و رباخواری. 15- توکل، انابه، استعاذه و... .

پی نوشت ها :

* مطالب ارائه شده در این نوشتار از سررسید سال 1389 کانون طلیعه ظهور ویژه نامه دجال شناسی و دجال ستیزی می باشد که بصورت مقاله تنظیم و با هماهنگی این کانون جهت نشر معارف مهدوی و استفاده عموم ارائه میگردد .

1-در زبان عِبری، «آل» و «ایل» به معنای خدا می باشد. به عنوان مثال واژه‌ی «اسرائیل» که لقب حضرت یعقوب(علیه السلام) است، که از واژه‌ی«اسرا» و «ایل» ترکیب یافته و به معنای «مجاهد خدا» است. البته بنابر آموزه‌های تحریف یافته‌ی تورات، «اسرائیل» به معنای «غلبه کننده بر خدا» به دلیل غلبه‌ی یعقوب در کُشتی با خدا می باشد.
2 - ر.ک: لسان العرب،ج4،ذیل واژه‌ی دجال.
3– متقی هندی، کنزالعمال،ج14.
4- شیخ مفید، ارشاد،ج2.
5- جالب توجه اینکه در انجیل و الهیات مسیحی واژه‌ی «دجّال» در پاره‌ای از موارد بر «شیطان» و نیز در برخی موارد بر شخص «ابلیس» تطبیق شده است. جالب‌تر اینکه کّد دجّال در انجیل، عدد666 معرفی گشته است که این عدد نماد و کد شیطان در آیین شیطان‌پرستی است(مکاشفات یوحنا، فصل 13).
6 – أشراط «جمع شرط» به معنای علامت است. و «الساعه» مقصود رستاخیز بزرگ است. بنابراین «اشراط الساعه» به معنای [نزدیک شدن] قیامت است. این اصطلاح بر مجموع حوادثی اطلاق می شود که پیش از واقعه عظیم قیامت، اتفاق خواهد افتاد.(مجمع البحرین،ج4)
7 – دابّه یا دابّه الارض، موجودی عظیم الجثه است که در آخرالزمان پدید می‌آید و نشانه نزدیکی قیامت است.(ابن ابی بیشه، المصنف، ج8).
8- شیخ صدوق، کمال الدین، ج2.
9– ر.ک: صفحه‌ی 12، ذیل دیدگاه دوم.
10– مسند احمد، ج5.
11- ری‌شهری، میزان‌الحکمه،ج9،ح15611.
12 – ابن حمّاد، الفتن،ج2.
13- مسند احمد، ج5.
14 – سوره زخرف، آیه 36.
15 – کورانی، معجم احلدیث المهدی، ج3.
16 – سوره انبیاء، آیه82.
17 – مسند احمد، ج1.
18 – صحیح بخاری، ج4.
19 – به مجموعه‌ی ترانزیستورها و ای‌سی‌های که در کنار هم قرار گرفته‌اند و مسئولیت پردازش داده‌ها و برون داده‌ها را دارند میکروچیپ می‌گویند
20 – فصلنامه فرهنگ پویا، شماره8و9.
21 – فصلنامه فرهنگ پویا، شماره 8و9
22 – سایت آفتاب، مقاله‌ی تأثیر تلویزیون بر کودک و نوجوان.
23 – پیام امام خمینی(ره) به هنرمندان متعهد، صحیفه‌ی نور، ج21.
24 - سوره مزمل، آیه 20.
25- سید رضی، نهج البلاغه، خطبه‌ی175.
26 – کلینی، اصول کافی، ج2.
27- کورانی، معجم احادیث المهدی، ج3.
28 – کفعمی، المصباح.
29 – کورانی، معجم احادیث المهدی، ج2.
30 – شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال،ص 269.
31 – سوره قارعه، آیه 6-9.
32 – نورالله قاضی شوشتری، احقاق الحق و ازهاق الباطل.
33 – سیدبن طاووس، الملاحم و الفتن.
34 - سیدمصطفی کاظمی، بشاره الاسلام.

منابع و مأخذ :
1- آیتی نصرت الله، سفیانی از اوج تا افول، انتشارات موسسه‌ی آینده روشن
2- آوینی مرتضی(شهید)، مقاله‌ی انفجار اطلاعات
3- حیدری کاشانی محمدباقر، دجّال و جلوه‌های آخرالزمانی آن، انتشارات سبط النبی
4- مکارم شیرازی ناصر(آیت الله)، حکومت جهانی حضرت مهدی(عج)، انتشارات طلیعه‌ی ظهور
5- کارنیا بوکت، کودک و رسانه، مرکز تحقیات و مطالعات برنامه‌ای(چاپ 84)
6- سایت آفتاب: www.Aftab.ir
7- فصلنامه‌ی فرهنگ پویا، شماره‌های 8 و9
8- کورانی، معجم احادیث المهدی

آیا اوضاع جهان پیش از ظهور، پیش‌بینی شده است؟

$
0
0
(بسم الله الرحمن الرحیم)
آیا اوضاع جهان پیش از ظهور، پیش‌بینی شده است؟

در احادیث فراوانی، پیش‌گویی‌های بسیاری درباره اوضاع جهان پیش از ظهور امام زمان شده است، تمامی آنها حاکی از آن است که دنیا پیش ازظهور حضرت مهدی علیه‌السلام، به کانون وحشت و بدبختی مبدّل خواهد شد و مردم دچار سردرگمی، حیرت و گرفتاری‌ها می‌شوند که هرگز از آنها رهایی نمی‌یابند. جهان پیش از ظهور آن حضرت، دچار جنگ‌های بسیار سخت و ویران‌کننده خواهد شد، به‌گونه‌ای که همه ملّت‌ها با یکدیگر درگیر می‌شوند.
بنابر روایات، در این جنگ‌ها از هر هفت‌نفر، پنج‌نفرشان کشته می‌شود، یهودیان و مسیحیان با هم به دشمنی برمی‌خیزند و در نابودی یک‌دیگر ازهیچ تلاشی دست برنمی‌دارند؛ طغیان تمام شهرها وکشورها را فرامی‌گیرد؛ شورش‌های پی‌درپی، بر موج وحشت می‌افزاید. بیشتر دانشمندان و پاسداران دین، در اثر امر به معروف و نهی ازمنکر، به قتل می‌رسند. شرق و غرب با هم می‌جنگند[۱] و عرب و عجم با یک‌دیگر، اختلاف پیدا می‌کنند.[۲]  
از سوی دیگر، تأثیر این اختلافات و جنگ‌های خانمان‌سوز، چیزی جز قحطی و بیچارگی و فقر و بدبختی نخواهد داشت. حمله ملخ‌ها به مزارع، رعد و برق و طوفان، موجب ویرانی شهرها و روستاها می‌شود.
بیماری‌های بدون درمان؛ همانند طاعون[۳]  و دیگر بیماری‌های ناشناخته، هر روز عده‌ای را به کام مرگ می‌فرستد. مردم فرسنگ‌ها از معارف اسلامی و فرهنگ اهل بیت، فاصله خواهند گرفت.
بنابر روایات، بازار دین رونق خود را از دست می‌دهد و مردم، نماز را به دست فراموشی خواهند سپرد. در امانت خیانت می‌کنند، دروغ را حلال خواهند شمرد، رباخواری دامن بیشتر مردم را فرامی‌گیرد، رشوه‌خواری زیاد می‌شود، مردم دین را به دنیا خواهند فروخت، مردم به ستم‌کردن افتخار می‌کنند. پیش از ظهور حضرت مهدی علیه‌السلام، حاکمان فاجر، وزیران ظالم، سرشناسان خائن و قاریان قرآن، فاسق هستند... دروغ‌گو را تصدیق می‌کنند و خائن را امین می‌شمرند، زنان خود را شبیه مردان و مردان خود را شبیه زنان می‌کنند.[۴]  

پی‌نوشت‌ها
۱. بشارةالاسلام، نزار حسن، ص۲۸.  
۲. الزام الناصب، علی یزدی حائری، ص۲۸۸.  
۳. بشارة الاسلام، نزار حسن، ص۲۸.  
۴. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۱۹۳. 

Viewing all 172 articles
Browse latest View live